dinsdag 10 april 2012

puberlijf

Ze zag het wel hoor, dat haar puberzoon neerslachtig was de laatste tijd. Wat zat hem dwars? Gedoe op school? Gedoe met meisjes? Het was altijd zo’n open knul. Maar nu haalde hij steeds zijn schouders op. ‘Er was niks… ‘


Gistermiddag werd het duidelijk. De vertrouwenspersoon van school belde en vertelde haar dat hij tobde over zijn lijf. Het maakte haar verdrietig. Die dikke buiken waren al generaties lang een probleem. Met overgroot-oma, opa, zijn vader als voorbeeld… En nou had zij zelf ook gefaald in het doorbreken van het patroon? Hij had er last van, vertelde de dame van school. Haar zoon zag alleen maar buik en teveel lijf.  Hoe liet ze merken dat het overgewicht ongewenst is zonder hem af te wijzen? Hoe pak je dit aan zonder het probleem groter te maken dan het is? Een middenweg kon ze hierin maar moeilijk vinden.


Die avond zaten ze samen achter zijn klassenfoto op de bank. Ze gingen het rijtje af. ‘Met wie zou jij nou willen ruilen’, had ze gevraagd? ‘En dan niet alleen om zijn buik? Maar het hele pakketje. Ook zijn ogen, oren, haar, zijn fiets, alles!’ Hij had lang nagedacht. ‘Met niemand, mama’, had hij uiteindelijk gezegd. Dat was het enige antwoord dat ze wilde horen! ‘Zie je nou wel’,  zei ze: 'Zíj zijn ook meer dan rare oren, een grote neus, of verkeerd haar. We hebben allemaal wat. En net zoals jij meer ziet dan dat, zien zij ook dat je meer bent dan alleen je buik. Er zit nog een jongen achter met allerlei dingen die wèl fijn zijn’. Er brak een lachje door op zijn gezicht. Ze wist dat dit slechts een begin was. Voor even wist hij dat hij er wezen mocht. Oók met een buikje met een randje teveel.


We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: vormen
Meer lezen/meedoen?
http://platoonline.wordpress.com


16 opmerkingen:

  1. Wat een liefdevolle oplossing.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Verstandig en warm opgelost. Misschien moet hij gewoon samen met jou gaan trimmen. Dat jij dan een beetje rustig aandoet want anders houdt niemand jou bij, vrees ik. Mooie WE over een veel voorkomend probleem. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Plato. Ik heb hier (nog) geen pubers in da house. De inspiratie komt uit een gezin dat me heel lief is, me echt aan het hart ligt, maar fysiek te ver weg is om mee te gaan rennen. Sportief zijn ze zeker, dat is het probleem niet... Ik hoop dat ik de pubers netzoveel liefde en wijsheid mee kan geven als de moeder uit de WE. Ik hoop dat ik daar vanzelf in meegroei :-)

      Verwijderen
  3. Een mooi verhaal en goed opgelost, iemand zijn zelfwaarde laten houden. gewoonanneke.wordpress.com

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven Natasja! En 't is wel een probleem hè, al die te dikke jongelui. Hopelijk is de moeder ook zo verstandig om samen met haar zoon verstandig te gaan sporten en eten. Het is zó verontrustend om te lezen dat tè dik zijn ook invloed kan hebben of heeft op dementie op jongere leeftijd ....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goh, dat wist ik niet, over het verband tussen overgewicht en dementie...
      En ja, moeder is heel verstandig. Die pakt het allemaal heel goed aan. Maar dat paste niet in mijn 300 woorden.

      Verwijderen
  5. Mooie WE.... dit roept weer herinneringen op... naar Janneke..ook altijd problemen.. zo erg dat ze anorexia ontwikkelde... en dat heeft ze haar hele leven gehad...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Claire... Daarom is het zo moeilijk hierin je evenwicht te vinden. Je wil een gezond lijf, maar je wil ook geen eetstoornis. Voor je het weet sla je door. En je kinderen vangen zoveel onbewuste signalen op als je zelf niet op een goede manier met eten omgaat...
      Ik heb net even op je blog geneusd... ik begrijp dat 'jouw' Janneke overleden is... Wat moet dat moeilijk zijn....

      Verwijderen
  6. Goed geschreven verhaal over een mooie en liefdevolle oplossing. Zo hoort het ook; we zijn allemaal wie we zijn. We worden geboren met een bepaalde vorm waar je eigenlijk maar een heel klein beetje aan kunt schaven door je individuele stofwisseling. Het probleem zit hem in het overal aanwezige voedsel dat de een wel en de ander niet ongelimiteerd kan eten zonder dikker te worden èn in het feit dat we een zittende mensheid geworden zijn. En dan heb ik het nog niet eens over plastische chirurgie gehad die steeds meer de pan uitrijst met allerlei bij effecten. De mens als maakbaar wezen - hoe ver zal het nog gaan?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wow, perfect geschreven! Zo waanzinnig triest dat veel mensen kampen met gebrek aan zelfvertrouwen door uiterlijkheden, dat zal misschien ook nooit veranderen in deze wereld, dat maakt het nog triester.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi verhaal! Ik dacht eerst he, hoe zit dat, heb je een vriendin of zo die dit heeft meegemaakt, maar toen zag ik de schrijfopdracht onderaan het berichtje :-) Goed gelukt!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. een mooie wijze en liefdevolle begin ommet jezelf als mens te leren omgaan.Dit is echt een mooie Vorm WE_300!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. een mooie wijze en liefdevolle begin ommet jezelf als mens te leren omgaan.Dit is echt een mooie Vorm WE_300!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtige WE, mooi vormgegeven...
    En tja je bent meer dan je lijf..

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Jammer dat we zo afgerekend worden op hoe we er uit zien. En dat dat al zo jong begint ... :-(

    BeantwoordenVerwijderen