dinsdag 26 februari 2013

van de sneeuw in de drup

Gistermorgen werd ik wakker van druppelend smeltwater.

Tik.... tik.... tik....

Ik probeerde het te negeren, te ontkennen, maar ik kon er niet om heen.
Het was weer zover. De vorige keer toen de sneeuw ging dooien was het ook al zo. Vieze bruine druppels drupten op de zolder uit het plafond. Daar stond ik, met mijn blote voeten in vieze bruine plasjes water.




Ik probeerde wat verdwaalde bakjes in te zetten als opvangbak, maar toen ik zag dat 1 plasje water ontstond door druppeltjes die via het snoertje langs het peertje van de lamp naar beneden vielen vond ik dat het tijd was om er mankracht bij te halen. Mr.C. is namelijk in een vorig leven McGiver geweest (kent u hem nog van de tv-serie uit de jaren '90?) en hij weet overal raad op. Fijn, zo'n man in huis. Dan kan je als vrouw ernaast gaan staan peeuwen (haha,  toen Mr.C. McGiver was, was ik mevrouw Stemband.)





Afijn... het schema is strak 's morgens. Er moeten 4 man op tijd klaarstaan voor werk en school. Wonder boven wonder lukte dat op tijd.

Op het werk zag ik in de agenda dat we tijdens de lunch werkoverleg zouden hebben. Schrik! Ik had Janneke niet verteld dat ik niet thuis zou zijn tussen de middag. Als een speer de school gebeld, zij zouden Janneke wel inlichten. Weer een brandje geblust.

Het werkoverleg verliep vlot, zodat ik toch nog even naar huis kon gaan. Daar trof ik Mr.C. Het zat hem toch niet lekker en hij was weer terug naar huis gekomen. En Mr.C. trof onder het losgebroken plafond een enorme schimmelplek. Niets aan te doen, niet op dit moment, dus ik ging weer naar mijn werk.






Om 5 uur bleek mijn auto met een lege accu te staan. Zucht... 
Een collega was zo lief om me thuis te brengen. Met Mr. C zijn auto en een bosje startkabels zijn we teruggereden om de auto weer te starten. De kinderen hadden we ook ingeladen om op de terugweg een frietje mee te pikken. 
Weer mis... de auto kregen we weer aan de praat, maar de snackbar was gesloten. 

Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Dat was het moment dat ik het bijltje erbij neergooide en besloot niks meer te doen de rest van de avond.

Ik heb mijn relaas in een verkorte samenvatting op facebook gedumpt. Dat hielp. Want er kwamen allemaal knuffels, reacties en 'vind ik leuks' binnen. Wat is hier leuk aan??? In hemelsnaam!!! . Ik vond het eigenlijk helemaal niet leuk, maar goed. Eén van de reacties was: alway's look on the bright side of life.

Ik heb toen direct mijn stukje herschreven:

Gelukkig! Het was vandaag iets warmer dan gisteren. Het voorjaar komt eraan! Een klein nadeel van warmer weer is de smeltende sneeuw. Dat valt dan vervolgens in druppeltjes door het plafond op zolder naar beneden. Gelukkig ontdekten we op tijd dat de druppels ook langs de elektriciteitskabel liepen en kon Mr. C. nog op tijd voorkomen dat er kortsluiting ontstond of erger... het hele huis affikte.
Gelukkig was hij in de gelegenheid om een vrije dag op te nemen en kon hij het hele plafond demonteren. En hé... die zolder moesten we toch nog opknappen!

Op mijn werk aangekomen zag ik gelukkig op tijd in de agenda dat we werkoverleg hadden in de pauze. Ik wist op tijd de school te bereiken zodat Janneke niet zou schrikken als ze alleen thuiskwam. Hierdoor was ik in de gelukkige omstandigheid om een inspiratievol overlegmoment bij te wonen.

Om 5 uur bleek mijn auto het niet te doen. Gelukkig was het slechts een lege accu, en kon dat snel verholpen worden. Dat de snackbar dicht bleek te zijn gaf niets. Denk eens aan al die calorieën die ik nu niet tot me heb genomen!!! 

Wie had het gisteren over mentale weerbaarheid en incasseren? Juist ja...  Op dat moment kon ik er ook weer om lachen.

Tot het moment dat ik naar bed ging....

Ik besloot tóch nog even, tegen beter weten in, de wasmachine te vullen voordat ik ging slapen.
En juist ja... wat gebeurt er met een pak waspoeder dat in een plasje water heeft gestaan? Daarvan wordt de bodem week...

Flats... daar lag een heel pak waspoeder verspreid over mijn berg was en de zoldervloer.

Voetje voor voetje ben ik de krap afgekropen. Heel voorzichtig ben ik in mijn bedje gekropen. Stel je voor, je zou er zomaar doorheen kunnen zakken....

Hier was nog maar één ding het enige juiste om te doen: Control-alt-del... afsluiten en herstarten over 7 uur.




3 opmerkingen:

  1. Haha, die positieve draai aan je verhaal. Sterkte hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Huiver...... wat een verhaal. Net als je denkt......dan....
    Enfin, een auto heb ik niet maar dat van die lekkage heb ik een paar keer meegemaakt. Dan is het fijn dat je een huurhuis hebt. Even bellen.... maar de binnenboel moet je mooi zelf doen.

    Jawel, je stukje deed mijn herinnering openbarsten.

    BeantwoordenVerwijderen