vrijdag 27 maart 2015

Zwijmelen op zaterdag: Daarboven in de Hemel

Hoe snel het de laatste maand *klik* ging... zo lang duurde het laatste stukje *klik*.

Op woensdagmorgen kwam het onvermijdelijke, en ja, toch ook verlossende bericht.
Mijn schoonmoeder was overleden. Rustig, zonder pijn, zonder strijd, met haar jongens bij haar.

Gek... hoe angst, acceptatie, nu al missen, schok en verdriet elkaar afwisselen.

Het zal raar zijn om straks weer naar haar huisje te gaan en haar daar nooit meer aan de tafel te zien zitten, of in het zonnetje op het terras. Het huisje zal leeg zijn.
Het zal er vooral ook stil zijn. Er stond altijd wel een radio aan. En ze kletste veel.
Veel en lang.

Toen we er woensdagmiddag wegreden vroegen de kinderen aan papa of hij ons wilde uitzwaaien netzoals oma dat altijd deed. Als we bij haar wegreden -een lange weg haaks op haar huisje- stond ze altijd met twee handen in de lucht te zwaaien. De weg was best lang. Ze stond er altijd tot we haar niet meer zagen.

Haar huisje... daar zullen we hopelijk nog vaak komen.
Maar een tijdperk is voorbij.
Het was een plek waar we altijd welkom waren. Altijd!
Nooit waren we met teveel. Nooit kwam het ongelegen. Nooit kwamen we te vroeg of te laat.


Haar huisje... daar zullen we blijven komen. Maar ik vind het een gek idee dat daar nooit meer iemand op ons zal zitten wachten.

Het ware zware en intense weken.
Bijna een maand is Mr. C. bij zijn moedertje geweest.
We verlangen er alledrie weer naar dat hij thuis is.

Het is mooi zoals Mr.C. voor zijn moeder heeft kunnen zorgen.
We zullen haar missen.

Ik heb de laatste weken naar iets gezocht wat uitdrukte wat we gemeen hadden.
De liefde voor Mr.C. Dat is duidelijk. De liefde voor onze kinderen.
Want reken maar dat ze gek was op ons spulletje.

We deelden de liefde voor de bloemen en planten in de tuin. En we dronken allebei graag een glaasje wijn. Maar verder... onze smaak voor wat mooi is, onze smaak voor wat lekker is, onze smaak voor muziek of boeken die we graag lazen... die lag vaak ver uiteen.

Toch kwam er van de week een lied voorbij, waarin we elkaar vinden.
Een lied, gezongen door Herman Finkers, waar ik groot fan van ben, begeleid door André Rieu, waar ma groot fan van was.

En het gaf eigenlijk ook een heel simpel antwoord op de vraag waar ik de laatste weken toch weer een beetje over nadacht. Die hemel... dat ze bij opa Jan en bij Annemiek zal zijn... het staat voor mij vast dat dat zo is. Maar stel nou... dat die hemel slechts verzonnen is... wat dan?
Herman geeft hier het nuchtere antwoord op wat ik eigenlijk zocht...

Over een paar dagen zwaaien wij haar uit. Met twee handen boven ons hoofd.
Boven wacht haar een dierbaar welkomstcomité!




Meer in  de rubriek Zwijmelen op Zaterdag ? Kijk bij Marja *klik* .

18 opmerkingen:

  1. Heel veel sterkte de komende tijd en gecondoleerd met dit verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh ik heb dat nummer even zitten luisteren, kreeg er helemaal kippenvel van, wat mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gecondoleerd en heel veel sterkte, en ja hoe mooi en nuchter verwoord door Herman Finkers!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gecondoleerd Natasja. De herinneringen aan (schoon)moeder zijn mooi en onuitwisbaar. Sterkte voor jou en je dierbaren x

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig nummer en heel mooi door jou verwoord. Gecondoleerd met jullie verlies en sterkte allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gecondoleerd en heel veel sterkte!
    Deze vrouw zal altijd liefde blijven voelen al is ze er niet meer echt! Mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig nummer dat past bij de situatie. Het is toch verlies van vertrouwdheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat heb je dat mooi beschreven en een zeer passend lied uitgezocht. Ontroerend mooi. Wens jullie sterkte bij het afscheid deze week.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een mooi ontroerend blog heb je geschreven .Ik wens jou en je familie heel veel sterkte.
    Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Gecondoleerd samen,ik moest deze week nog vaak aan jullie denken.

    Ondanks dat het een intensieve verdrietige tijd is zullen jullie beslist terug kunnen kijken naar een fijn en waardig afscheid. Iemands laatste wens vervullen en de tijd hebben voor een afscheid is dierbaar voor de toekomst. Sterkte samen.

    Wat mooi,die Herman.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gecondoleerd met het overlijden van je (schoon)moeder.
    Vandaag is het de 21e sterfdag van mijn moeder, zij was groot Finkersfan.
    Dank je wel voor deze ontroerende zwijmel.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. schitterend geschreven........Natasja.......fijn om te lezenXX sterkte meid!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. XXX omdat ik verder even niks kan zeggen

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma.
    Wat heb je het mooi verwoord, hoe alles is gegaan. Uit het oog, niet uit het hart. Geweldig hoe jullie haar hebben bijgestaan. Om stil van te worden.

    Heel veel sterkte de komende tijd. Prachtige muziekkeuze.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ontroerend
    Heel veel sterkte Natasja
    knuffel, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik kan het nummer niet openen, kom later terug, maar wil je allereerst van harte condoleren met het verlies van je schoonmoeder. Zoals jullie haar samen hebben omringd deze laatste dagen, is zo fijn om als herinnering mee te nemen. Want ook al is ze niet meer onder ons, toch blijven de herinneringen, de verhalen, over hoe ze was, hoe ze deed, en dat voelt en doet goed. Sterkte de komende dagen als jullie haar uit gaan zwaaien.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Gecondoleerd Natasja.... mooi gedaan allemaal.... er zijn ... ruimte geven om er te zijn ..... het leven en de dood zijn verdomde mooi en moeilijk tegelijk.

    Veel sterkte, warme groet,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een liefdevol afscheidsverhaal! En dan dit van Herman Finkers als afsluiting... Sterkte jullie, gecondoleerd.

    BeantwoordenVerwijderen