vrijdag 3 april 2015

Zwijmelen op zaterdag: Acid Rain

Sommige tradities zijn mooi, maar mogen eigenlijk gewoon liever geen traditie worden.

We namen afscheid van mijn schoonmoeder. Het was verdrietig en het was mooi.
Het was precies zoals het bij de familie C. hoort te gaan. Met tranen. Met lachen. Zonder stress. Laat het maar komen zoals het komt.
Intussen weten we wat we aan elkaar hebben als het om verdriet gaat. We weten dat we heel goed met elkaar kunnen rouwen. Ieder heeft zijn eigen verdriet. Maar we hebben allemaal brede schouders waar we goed op kunnen leunen en laten leunen. En dat is fijn.

Voor de derde keer in 9 jaar tijd hadden we afgelopen week een ritje met de uitvaartbus.
Dat is dus zo'n traditie die in ere gehouden mag worden, maar eigenlijk gewoon liever niet te vaak.
Ik ga hier gewoon even reclame voor maken, want die bus die is zo fijn.
Ma, in de kist, in het midden, en wij, kinderen en kleinkinderen gezellig eromheen.
Alsof je een klein reisje gaat maken. Maar dan anders.

Het is zo fijn dat je op zo'n dag bij elkaar kan blijven. Dat je niet verdeeld hoeft te worden over volgauto's. Dat je elkaar niet kwijtraakt in druk verkeer.

Enne... niet verder vertellen hoor... Maar wie heeft ooit met een begrafenisauto na een uitvaart een tussenstop gemaakt bij de McDonalds omdat de kinderen een ijsje willen?
Dat maak je toch eigenlijk alleen maar mee bij de familie C.?
Hoppa... schoenen uit, benen op de bank, en gewoon lekker genieten van een ijsje, na zo'n lange drukke dag! En ma? Die had het alleen maar geweldig gevonden!


En nu... nu proberen we de draad weer op te pakken. Al met al is Mr.C. een maand weggeweest om voor zijn moeder te zorgen. De kinderen gaan weer naar school. Ze worden weer door hun vader achter hun vodden gezeten om hun rotzooi op te ruimen. Het leven lijkt zijn normale gang weer te gaan. Ik schrik alleen een paar keer per dag wakker met het besef dat in een maand tijd we gewoon ineens geen oma, geen moeder, geen schoonmoeder meer hebben.

We vinden het wel welletjes geweest met die bus,
De man die ons begeleidde bij de uitvaart heeft het drie keer fantastisch gedaan. We waren blij dat het steeds met dezelfde vertrouwde mensen was, maar bij het afscheid heb ik heel hard 'tot over minimaal 30 jaar' geroepen.

Dan rest me de muziek,
Die is deze keer voor Jip.
Op de dag van de uitvaart liet hij me dit nummer horen.
Het is één van zijn favoriete hardrock-bands Evenged Sevenfold.
Nu niet allemaal snel verder klikken naar de volgende zwijmel... ik ken jullie smaak intussen... het is best een mooi en rustig nummer :-) .
Jip draaide het de afgelopen week keer op keer. En ik snap dat het hem troost geeft. 





Meer zwijmelen / meezwijmelen: kijk bij Marja.






16 opmerkingen:

  1. Het allermooiste is dat zo'n 'laatste uitje' uitgevoerd mag worden op die wijze waarbij iedereen zich het prettigst voelt en wat een rijkdom dat jullie dát hebben en kunnen en doen.

    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad een rijkdom, Melody! Daar zijn we heel dankbaar voor...

      Verwijderen
  2. Ik begrijp de troost die het hem geeft en de troost die het jou geeft en waarom je het kiest. En ik vind het geweldig mooie muziek.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi afscheid zo samen in de bus. Het nummer is inderdaad troostrijk. Bijzondere muziek.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hi Natasja,

    Je zwijmel luister ik eigenlijk nooit, maar je blogs lees ik wel altijd. Ik besef dat muziek voor mensen heel belangrijk kan zijn. Ik denk dat het met mijn slechthorendheid te maken heeft dat het me niet zoveel doet. Je blogs doen me wel veel. Het zijn pareltjes van wijsheid en (familie)rijkdom. Kalm aan weer verder met jullie leven waarin nog lang grote gaten zullen zitten ondanks het mooie afscheid.

    Warme groet,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kan begrijpen waarom dit lied zo aanspreekt. Wat prachtig dat jullie als familie samen in de bus met je moeder naar het laatste afscheid reisden. Lijkt me heel bijzonder. Zal de tip aan mijn kinderen doorgeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Begrijp jouw muziekkeus volledig. Mooie tekst en dito muziek. Vooral keihard draaien.
    En voorlopig hopenlijk geen busreizen meer. Alhoewel ik dit wel een mooie en liefdevolle manier van afscheid nemen vind. Vooral die ijsjes..kippenvel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb niet verder geklikt maar toch geluisterd. Niet echt mijn stijl maar begrijp Jip

    Sterkte deze dagen
    groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooi geheel, blog en muziekkeus, het zegt veel over jullie omgang met elkaar. Zuinig op zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lijkt me heel erg mooi op die manier afscheid nemen. Iedereen bij elkaar, ontspannen... bijzonder hoor! Een warme familie is sowieso heel fijn als je daar bij mag horen...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooi logje. En de bus.... die vind ik geweldig. Toen wij gingen trouwen wilde ik graag een bus. Met iedereen erbij. Door omstandigheden is dit nooit doorgegaan.
    Maar deze bus vind ik prachtig. Ik heb het aan Hubbie doorgegeven. Het lijkt mij mooi om nog even bij elkaar te zijn. Niet met allemaal verschillende auto's. Heel mooi......
    Sterkte met alles En de muziek is prachtig.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jaaaa! Als ik ooit nog eens ga trouwen, dan ga ik ook net zijn allen in de bus. Zo gezellig!

      Verwijderen
  11. Mooi afscheidsritueel, mooie muziek, goede herinneringen en veel steun en sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Jip's muziekkeuze is als die van Zoon, de emoties druipen er vanaf, voor als hij het zelf even niet meer kan verwoorden.

    Mooi die bus, ik wou dat dat bij ons een optie was geweest, ik zat alleen in een auto, omdat de kinders weigerden mee te gaan. Die wilden niet afscheid nemen met al die andere mensen. Ze wilden sowieso geen afscheid nemen!
    Fijn dat het ook anders kan.
    sterkte voor de komende tijd.

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Mooie muziek toch wel..........die bus vind ik best bijzonder...........wij lopen hier vaak bij begrafenissen,alles is kort bij.Het laantje naar de begraafplaats is heel bijzonder ook nog.Tegenwoordig is er veel mogelijk om het zo persoonlijk mogelijk te maken,ik vind dat wel wat hebben.....veel sterkte nog bij het gemis.Ik heb je laatste blogje ook gelezen.Vreemd hé om zo in andermans leven ineens te zijn zonder die persoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Bedankt, medebloggers, voor de fijne reacties.
    Het doet me goed om bij jullie mijn verhaal kwijt te kunnen.

    BeantwoordenVerwijderen