Zwijmelen op Zaterdag: Valentines Day

 
Ik plaats mijn zwijmel van zaterdag lekker alvast op vrijdag. 
Vrijdag 14 februari: valentijnsdag. 
Want ik heb daar een mooi liedje bij. Niet echt een vrolijk liedje. Maar wel een mooi liedje.

Sinds de comeback van Linkin Park ben ik weer helemaal into the band. 
Hun nieuwe album vind ik van voor tot achter geweldig. Helaas is het me niet gelukt om een ticket te scoren voor hun tour. 

Ik weet niet of het me lukt om volgende week en de week daarna een zwijmel te plaatsen. 
Woensdag is De Operatie en ik weet niet wanneer het me weer lukt om een poosje achter mijn computer te zitten. Mijn laptop is te traag. En ik heb ook het geduld niet om wat zwijmels vooruit te plannen. Ook mijn computer is erg traag. Volgende week komt mijn broer langs. Niet alleen om mij op te lappen, maar ook om te kijken of hij mijn pc een beetje op kan knappen. Mijn broer weet namelijk dingen die ik niet weet. Heel fijn. 

Ik wens iedereen een fijn weekend toe, en ik meld me weer in de zwijmelrubriek als mijn lijf het weer toe laat. 

Wil je voor nu mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: real hero

Vandaag heb ik weinig energie voor een uitgebreide zwijmel. 
Ik ben klaar met de week. Gisteren kreeg ik te horen dat ik over anderhalve week al (!!!) geopereerd ga worden en ineens komt er heel veel op me af. 
Werk dat af moet. Dingen die voor thuis geregeld moeten worden. 
Afspraken gemaakt en verzet. En sowieso de impact dat het nu toch echt gaat gebeuren. 
Ik ben moe. Ik ga iedere avond direct na  het avond eten naar bed. Niet gelijk slapen, maar lekker in mijn bed is toch de meest comfortabele plek, mat dat half gare heupje. 

Maar vanavond even niet. (Ik plan de zwijmel op vrijdagavond voor de zaterdag vooruit). 
Voor vanavond verheug ik me op een concert van Blaudzun. 
Ik denk niet dat heel veel mensen veel van zijn muziek kennen, maar 'Real Hero' zou je kunnen kennen van de radio. 
Twee weken geleden lukt het nog om leunend op een stok een paar uur voor een podium te staan. Dus ik heb goede moed voor vanavond. Even alles wat nog moet en gaat gebeuren uit mijn hoofd zetten en genieten van fijne muziek. 

Ik wens jullie een heel fijn weekend toe! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: The memory remains

Inmiddels weer volledig hersteld van alle grieperig- en verkoudheden. 
Maar ik had gisteravond geen behoefte om een wekker te zetten en kennelijk had ik nog wat extra slaap nodig. 
Dus (Melody ;-)  ) weer een late zwijmel vandaag. 

De zon schijnt. Misschien ga ik straks wel even naar buiten. 
Maar ja.. wat kan ik doen? Het einde van de straat is al ver met dat vervelende pootje van me. 
Ik merk dat ik wel een soort van nestdrang krijg. Ik vind dat er van alles in orde moet zijn in huis voordat de operatie gaat gebeuren.  Dus misschien ga ik me daar maar eens op storten. Of al mijn planten verpotten. Want dat mag nu het weer langer licht wordt.  Twee weken geleden was de wachttijd een maand. Dus het kan ineens best snel gaan. 

De zwijmel deze week heeft te maken met Marianne Faithfull.
De zangeres overleed deze week. 
En omdat ik van nèt even anders houd, plaats ik niet een nummer van haar, maar van Metallica, waar ze een heel klein rolletje in speelt. De titel is dan wel weer heel toepasselijk. 
Ik doe haar zéker geen eer aan met dit nummer, want ze heeft vast en zeker sterkere teksten en mooiere zangpartijen gezongen. 

Memento Marianne. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Shiny happy people

 

Meuhhh.... 
Ik ben de hele week ziek geweest. 
Voel me echt zompig, futloos en ben het zat. 
Het grauwe weer. Mijn lage energielevel. Ik heb zoveel in bed gelegen dat ik zelfs mijn bed zat ben. 
Ik heb wel gewerkt... maar na het werk gelijk naar bed. Onrustige klamme nachten. 
Ik mis een partner die voor me zorgt. Die zorgt dat de boodschappen binnen zijn, dat er een fruithapje klaar staat en een sinaasappeltje wordt geperst. (Zoonlief heeft het nog zwaarder te pakken dan ik). 
Ik heb teveel tijd en te weinig afleiding gehad om me zorgen te maken over de operatie die komen gaat. En ik mis m'n lief. En de afleiding. Alle leuke dingen die ik zo graag opzoek... ik heb het allemaal moeten cancelen. Een weekendje weg met de meiden in een huisje. Een etentje met een oud collega. Een logeerpartij dit weekend. Ik mis de shiny happy people om me heen. 

Daarom maar even een lekker vrolijk liedje vandaag, om de moed erin te houden. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: Hips don't lie

De kogel is door de kerk. 

Ik ga een nieuwe heup krijgen. 
Na maanden pijn, ongemak, waggelen, steeds minder 'uit de voeten kunnen' ben ik er klaar mee. 
De laatst onderzoeken lieten ook zien dat een operatie onvermijdelijk is. 
De wachttijd voor de operatie is ongeveer een maand. 

Ik vind het bijzonder. Een jaar geleden wandelde ik nog een pelgrimspad in Duitsland, en maakte ik lange wandelingen in Zwitserland. Ik had toen slechts met afdalen 'wat last'. Het gevoel dat er iets niet lekker zat. Naar mate de zomer vorderde kreeg ik steeds meer klachten. Op gang moeten komen als ik had gezeten tijdens een lange wandeling of erna. Stijfheid. Mijn been niet meer in de auto kunnen krijgen als ik had gelopen. Inmiddels is de situatie zodanig dat ik pijn heb bij iedere stap. Pijn in rust. Pijn als ik me omdraai in de nacht. Ik kan de stofzuiger niet meer de trap optillen. En als ik de auto in wil stappen dan moet ik met mijn handen mijn been optillen. Lopen naar het einde van de straat is al ver. Hoe snel kon het gaan... van moeiteloos en dagen achtereen kilometers wandelen naar bij iedere stap de vraag stellen hoe ver je nog moet. Artrose is de diagnose. 

Er komt veel op me af. Want straks ben ik 6 weken uit de roulatie. Na de operatie heb ik zéker twee weken hulp nodig, misschien wel langer. Ik mag dan niet eens zelf mijn sokken aan trekken. 
Mijn bed moet op klossen. Er moet een postoel komen. Krukken. Een grijpertje om zooi van de grond op te rapen. Afspraken worden gemaakt en verzet. Ik zou in maart een oproep krijgen voor een MRI (het jaarlijkse borsten-apk'tje). Die moet naar voren gehaald worden, want ik wil en mag niet met een verse prothese in een MRI scanner liggen. Ik moet nog voor een preoperatieve screening. Een botdichtheidsmeting. En oja, ik heb al maanden een uitslag op mijn huid. Ook in het gebied waar geopereerd moet worden.  En ik moet vrij zijn van infecties dus ja.. daar moet ook maar even een huisarts naar kijken. En misschien toch ook maar even naar de kapper? Je bent zomaar weer 6 weken verder als ik er te lang mee wacht. 

Het fijne aan het hele verhaal is dat de verwachting is dat ik deze zomer weer kan doen wat ik zo graag doe. Huppelen op een festivalweide. Wandelen. Kamperen. 
En nog iets leuks: ik ben in hele goede handen in het ziekenhuis, want het toeval wil dat ik bij mijn dochter op de verpleegafdeling word opgenomen. Hoe fijn is dat? 

En dit brengt me, met de nodige zelfspot, bij het liedje van Shakira. Hips don't lie. 
Ik ben nooit soepel geweest in de heupen. Heb altijd al een beetje een bijzonder en onelegant loopje gehad. Wie weet hoe soepel ik ga worden als er een nieuwe heup in mijn lijf zit!  
Ik verheug me nu al op weer pijnvrij en soepel kunnen bewegen. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter