Zwijmelen op Zaterdag: Rime of the ancient Mariner

 

Vorige week zag ik een prachtige docu in de bios: Oceans van David Attenborough.
Op een leeftijd van 99 jaar gaat hij gewoon nog altijd door met wat hij zijn leven lang gedaan heeft: prachtige docu's maken.
Het was een verdrietig en hoopvol verhaal tegelijk. Het ging vooral over overbevissing. Grote zeeschepen ploegen in 1 keer de zeebodem om waardoor alle leven verdwijnt. Gemeenschappen die al eeuwen afhankelijk zijn van kleinschalige visserij hebben ineens geen inkomsten meer. 
De positieve boodschap was dat als we het de kans geven om te herstellen, dat de zeebodem zich heel snel kan herstellen. Met 5 jaar kan er al veel gewonnen worden. Maar dan moet wel heel de wereld zich inzetten om de kusten te beschermen. Er worden stapjes in de goede richting gezet. 

Een dag na deze voorstelling stond ik te genieten van een geweldig optreden van Iron Maiden. Het was hun 50 jarig bestaan, en dat vierden ze met een tour. Zo mooi om op alle socials een soort van ontploffingen te zien van berichten waarin iedereen unaniem was: Het was een geweldig concert!

En daarom de Rime of the ancient Mariner. 
De combi van één van de nummers die ze speelden is een bruggetje naar de film die ging over de zee.
Over dood, schuld, onheil en vergeving.

Ik zet deze link klaar voor over een week. Volgende week hoop ik me onder te dompelen in een zee van muziek met duizenden Metalheads op Wacken. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan je link in de comments.

Zwijmelen op Zaterdag: Changes

Ik weet even niet hoe ik moet beginnen met deze zwijmel.
Het was zo'n rare week.... ook op muzikaal gebied.
Het overlijden van Ozzy. Het overlijden van Georges Kooymans.
Het begin van mijn vakantie, wat betekent dat ik de laatste voorbereidingen aan het treffen ben voor een week Wacken: een groot Metal Festival in het uiterste noorden van Duitsland.
Er was een werkelijk fantastisch optreden van Iron Maiden in Gelredome. 

Maar dit alles overschaduwd door een hele verdrietige gebeurtenis nabij.
Het nummer van Black Sabbath, Changes, vind ik passend bij de gebeurtenissen van deze week.

Voor nu laat ik het erbij...
Ik ga nog een zwijmel voor volgende week klaarzetten.
Want op Wacken zal de stroom en datavoorziening beperkt zijn.

Als je mee wil zwijmelen: De link mag in de comments.

Zwijmelen op Zaterdag: Song of Women

 

Ik blijf nog even in de sfeer van de afgelopen weken. Ik plaatste vooral nummers van The Hu, Mongoolse Folk, en van Halestorm.

Halestorm had ik (onbewust) al eens half en half live gezien op een festival. Het was op het moment dat bij mijn zoon de overprikkeling inkickte, en we even wat verder van het podium op het veld zaten te chillen. Pas later leerde ik de muziek van Halestorm beter kennen, en besefte ik wat voor geweldig optreden ik gemist moest hebben. Sindsdien stond Halestorm hoog op mijn lijstje. 

Afgelopen woensdag was het zover. Halestorm tourt momenteel mee Iron Maiden (die ik over 2 weken ga zien!) mee in het voorprogramma, en daardoor konden ze een show geven in Eindhoven. Het was een geweldig optreden. Met veel sweet memories aan de tijd waarin ik deze muziek samen met mijn (toenmalige) liefje beleefde. 

Wat een dijk van een stem heeft zangeres Lzzy Hale. En de muziek van de band was ook fantastisch!

En hoe leuk is het als je, al luisterend naar een spotifylijstje, een combinatie hoort van twee dingen die je wel heel bekend voorkomen. Onmiskenbaar The Hu... maar zingt Lzzy Hale daar nu mee? 
Mooi, hoe deze twee dingen deze week samen kwamen. 

Vandaag maak ik me klaar voor het leukste kleinschalige festival van Nederland. Rosrock!
De kampeerspullen liggen klaar om ingeladen te worden in de auto. 
Ik verheug me speciaal op de Spunny Boys en de Amsterdamse punk-band Asociaal Kabaal (Meer Koet, Minder Politie!) 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan link in de comments, dan kom ik bij je lezen/ luisteren. 

zwijmelen op zaterdag: Heart of Novocaine

Ik zit midden in mijn post-Graspop-blues. 
Ik kan niet zeggen waar ik het meest van genoten heb: welke band, welke muziek, of het nou het kamperen was, het gezelschap, de fijne sfeer op de weide... het was  groot feest, ondanks dat het gewoon ook best afzien was, qua hitte, herstellend pootje, prikkels, slaapgebrek, indrukken, slecht eten, veel biertjes en alles bij elkaar.
Het grootste feest was Alestorm. Ik genoot van The Hu. Zag de groten der aarde, zoals Slipknot, Iron Maiden, Korn, en een stukje Nine inch Nails.
Ik weet wel dat het allemaal naar meer smaakte en dat ik uitkijk naar mijn volgende vakantie eind juli in Metal-land!

Ik probeer wat zwijmelwaardigs te kiezen uit alles wat ik zag afgelopen week, maar ik kan gewoon niet kiezen. Daarom kijk ik maar vooruit. Want woensdag ga ik naar Halestorm. Een band die hoog op mijn lijstje staat. Een zangeres met een dijk van een stem.
Met terugwerkende kracht is dit mijn power-break-up song geworden. Ik hoop heel erg dat dit nummer woensdag op de setlist staat. 

Als je mee wil zwijmelen: zet je link in de comments, dan kom ik bij je luisteren. 

 

Zwijmelen op Zaterdag: Anoana

 

Ik kom nog even terug op Heilung van vorige week.

Want wat was dat een bijzondere ervaring.
Ik schreef vorige week dat deze muziek niet helemaal mijn kopje thee was, maar ik kom hierop terug.
Het was echt een geweldige beleving.

Het begon al bij het opbouwen van de stage. We hadden na het optreden van The Hu, de band die vóór Heilung optrad, een mooi plekje, vrij vooraan, en dat plekje wilden we behouden.
Het was bijzonder om te zien wat er allemaal het podium op gedragen werd. Muziekinstrumenten,, schedels, vlaggen, berkentakken... het leek alsof er een half bos op het podium kwam te staan. Alles werd met zorg en respect zorgvuldig neergezet. Een vlag waarvan het logo niet goed genoeg zichtbaar was, werd nog eens opnieuw opgehangen. Bij alle microfoons een veldboeketje. Niet zomaar in een vaasje gepleurd, maar keurig geschikt tot een mooi boeket. 

Het optreden begon met het wijden en zuiveren van het podium met salie en het oproepen van de geesten van de voorouders. De geur van de brandende salie trok over het veld. Alle zangers en dansers kwamen het podium op en werden ook met de salie geweid. Daarna werd er een gebed opgezegd, dat door het publiek nagesproken werd. Heel bijzonder. 

"Remember, that we all are brothers

All people, beasts, trees and stone and wind

We all descend from the one great being

That was always there

Before people lived and named it

Before the first seed sprouted"

Het was meeslepende muziek. Veel drums, onverstaanbaar gezang, gebaseerd op duizenden jaren oude runen, prachtige stemmen.... je kon niet stil blijven staan. Het eindigde ermee dat het hele veld in trance leek te zijn. Iedereen nam op zijn eigen manier de muziek in zich op.  Op het einde van het optreden fluisterde de zanger een welgemeend  'dankjulliewel' en het ritueel werd weer afgesloten met salierook. 

Bij de afsluiting stond iedereen met zijn handen omhoog naar het podium, de handpalmen naar het podium gekeerd, alsof we allemaal de energie en de goede intenties wilden ontvangen. 
Het was echt een prachtig ritueel.

oke, nog eentje dan, omdat deze de sfeer van het optreden zo goed weergeeft

Als je mee wil zwijmelen...
Links graag weer in de commments :-) 

Helaas, voorlopig het laatste optreden dat ze deden. Maar ooit hoop ik dit nog een keer te kunnen beleven.