12-01-2021
Deze week ben ik weer een weekje thuis. Lekker in mijn eigen bed.
Er komen wat huizen voorbij op de socials en ik plan bezichtigingen. Helaas kunnen ze pas voor volgende week gepland worden. Een groot huis dat er op de foto's erg leuk uitziet. Maar de makelaar waarschuwt dat het een klushuis is.
Ik ga weer eens een dagje naar het atelier in Breda en knip een jas.
Tegen beter weten in. Want geloof ik nou echt dat ik de komende tijd de tijd en moed en zin heb om deze in elkaar te zetten?
14-01-2021
Met mijn buurvrouw bezichtig ik een huis. De foto's op de site ogen somber maar ik geef het een kans.
Tijdens de bezichtiging probeer ik de moed erin te houden en de mogelijkheden te zien.
Maar ach,ach... wat een ellende.
Als dit mijn voorland is?
Het is verhuurd aan 'arbeidsmigranten'.
Niks is nog goed genoeg om tijdelijk te gebruiken.
De grote kamers zijn in tweeën gesplitst. En in iedere kamer staat een onopgemaakt bed.
In de trapkast komen we nog een opgerold matras met dekbed tegen. Dus kennelijk slaapt er nog een persoon.... ja, waar? In de gang? Op de overloop? In de keuken? Ik heb werkelijk geen idee.
En die geur in huis!
Nee... dit overzie ik niet...
Huilend kom ik thuis.
Voor volgende week staan er nog 3 bezichtigingen gepland: 3 nieuwe kansen.
15-01-2021
Ik ben op mijn werk als ik een appje krijg van onze mediator:
Hij heeft bericht gekregen van de advocaat: de scheiding is erdoor.
Ik moet toch een beetje huilen. Maar mijn pauze is maar kort.
Ik trek mijn scherm weer op en verschuil me achter mijn 'professionele glimlach'.
The show must go on.
16-01-2021
Gisteravond was het mijn beurt weer om naar ons vakantiehuisje te vertrekken.
Gezien de eenzaamheid vorig weekend heb ik het nu anders aangepakt: ik heb mijn weekend volgestouwd met leuks.
Zaterdagochtend maak ik een wandeling met een lieve vrouw die ik in geen jaren heb gezien. We gaan naar de Slikken van Goeree en het is er prachtig!
Voor de sneeuwbui uit rij ik naar mijn nichtje om een nachtje te logeren. Ze zit zo'n beetje in hetzelfde schuitje als ik, dus we hoeven elkaar niet veel uit te leggen. We maken een prachtige wandeling in de sneeuw in het Linschoter bos. Een prachtig en bijzonder landschap (sinds vorig jaar Werelderfgoed) en ik vertel, bij het zien van al die knotwilgen in het landschap, aan mijn nicht dat mijn vader met de knotploeg zich inzet voor het behoud van de wilgenbomen.
Er is een slaapplekje voor me in het 'washok'. We zijn allebei knetterkapot en zoeken om kwart voor 10 ons bed al op. De nacht is wat onrustig maar toch val ik in slaap en word ik wakker van het gekraai van een haan.
18-01-2021
Een gewone werkdag. Na mijn werk rij ik naar huis om met het gezin samen te eten.
Ik slaap in het huis van mijn vriendin. Het vierde bed deze week.
17-01-2021
Twee bezichtigingen deze dag.
M. gaat mee naar het eerste huis. Te koop aangeboden door de woningbouw.
Verrassend groot. 4 slaapkamers (dus atelier-ruimte). Een tuin. Achterom bereikbaar. Een prima woonkamer. Keukenblok, douche en toilet eenvoudig, maar voorlopig bruikbaar.
Alles heeft een lik verf en vloerbekleding nodig maar de basis staat. En het is op 500 meter van het huis van M. vandaan. Voor de kinderen ideaal.
Hier word ik blij van.
Maandag moeten alle gegadigden een bod uitgebracht hebben. De hoogste bieder wint.
Ik heb wel iets ruimte om boven de vraagprijs te gaan, maar alles wat ik erboven biedt, gaat van mijn klusbudget af. Het zal een gok worden.
Het tweede huis is drama. Groot. Maar ach, ach... wat een achterstallige bende weer.
Er blijkt dus iets te bestaan als een 'arbeidsmigrantenhuisgeur'. Ik word er misselijk van.
Ik moet er weer van huilen. Ondanks dat het eerste huis van vandaag zo leuk was...
Ik rij weer terug naar ons huisje op Goeree.
Mijn vader belt: hoe het in godsnaam mogelijk is dat ik hem niet ben tegen gekomen in het Linschoter bos, terwijl hij daar aan het knotten was? Zo jammer!
Ik slaap van die nacht 11 tot 1. En van half 4 tot half 6. Dan gaat de wekker weer. De stilte begint te wennen.
Ik durf nu te slapen zonder de radio aan, maar met de oordopjes in. Maar de nachten blijven tobben.
De huizenjacht geeft onrust in mijn hoofd. En voor het eerst mis ik een paar stevige armen om in weg te kunnen kruipen. Om in te kunnen schuilen.
19-01-2021
Ik ben weer een dagje in BoZ. De werkdag gisteren was lang na zo weinig slaap. Maar... mijn baliemaatje had me uitgenodigd voor het eten en ik heb daardoor de dag echt heel fijn af kunnen sluiten. En.... eindelijk weer een een nacht van 8 uur slaap gemaakt! Hoe fijn was dat!!!!
Ik krijg een bemoedigend telefoontje van mijn aankoopmakelaar waardoor ik weer voel dat het universum met me is, en waardoor ik ga geloven in een goede afloop op het bod wat ik wil doen. We moeten er gewoon in geloven en ervoor gaan!
Het laatste huisje van deze week om te bezichtigen. Aan de voet van de gevangenpoort.
Ik ben verliefd. Alle praktische bezwaren vallen weg. De huiskamer is piepklein. Er is een kamer te weinig. Er is vanalles aan de hand met elektriciteit. Maar het voelt zo fijn. Het uitzicht op de gevangenpoort en alle oude gebouwen eromheen...
Zondagavond wil de makelaar het bod binnen hebben. Maar maandag moet ik op het andere huis bieden. En wat nou als van beide huizen het bod geaccepteerd wordt? Kan ik er dan nog ongestraft van afzien? Ik heb geen idee.
Het eerste huis van dinsdag wordt de meest verstandige keuze en daar moet ik maar voor gaan.
