zaterdag 24 februari 2018

Zwijmelen op Zaterdag: De straatnaambordjesblues

Vorige week kwam ik een liedje tegen over de straat waar ik ben opgegroeid.
Harry Jekkers zingt een liedje over de Monseigneur Bekkerslaan.
En omdat er in Den Haag geen Monseigneur Bekkerslaan bestaat, móet het wel over de Rèswèkse gaan. Vanuit Den Haag liep je immers zo de Monseigneur Bekkerslaan op.
Jemig... Ik heb een hoop plat Haags gehoord in mijn jeugd, maar ik heb niemand de Monseigneur Bekkerslaan zo lekker plat uit horen spreken als Harrie Jekkers.

Mooie herinneringen kwamen er voorbij aan de Bekkerslaan.
Het was de laatste straat van de bebouwde kom, op het randje van Rijswijk, tegen Wateringen aan. Aan de voorkant liep je langs het crematorium, de Zwet over, zo de polder in. En vanaf de Zwet konden we zomaar naar Vlaardingen schaatsen. Vanaf vijf hoog, waar mijn beste vriendinnetje woonde, keek je het hele Westland over en kon je de vuurtoren van Scheveningen zien.
Aan de achterkant was een groot voetbalveld.
Tussen de flats het speeltuintje, met het huisje waar we op het dak konden klimmen (er was precies een gleuf in het dak, waar je vingers in pasten, om zo aan je vingers omhoog te kunnen klimmen). Hetzelfde huisje waar ik nooit achter durfde omdat er kinderlokkers zouden zitten.  De uitkijktoren waar we op durfden, maar niet meer eraf. De hinkelbaan. De glijbaan die loeiheet was in de zomer als de zon erop stond. De zandbak, waar de moeders op het randje zaten te keuvelen toen we nog heel klein waren. Een gebouw met genoeg vriendinnen waar je uit kon kiezen om mee te spelen.
En altijd hele lieve buurtjes gehad, daar op die Bekkerslaan.

Maar er zijn ook mindere herinneringen.
Aan de donkere keldergang bijvoorbeeld, met om de paar meter een bochtje, een zijgang of een muurtje waar iemand zich verstopt zou kunnen hebben om je te grijpen. Totdat ik daar op mijn veertiende wegging ben ik bang geweest in de keldergangen. En ik moest er zeker twee keer per dag doorheen, om mijn fiets te halen. Onze box was ook nog eens bijna helemaal op het einde. Dat daar nooit wat gebeurd is, is me een raadsel. Of er werd goed gezorgd dat het mij niet ter ore kwam. Ik ruik nog de verrotte geur van het hok met huisvuilcontainers waar ik ook iedere dag minimaal twee keer langs moest.
Of wat dacht je van Meneer de W. De überstrenge huismeester met die harde stem, die altijd wat te zeiken had als je alleen maar langsliep. Of als je in de hal stond om even op je vriendinnetje te wachten... Hij stuurde je gewoon naar buiten. Hij was echt tégen kinderen.
Als ik naar buiten moest keek ik altijd gelijk of zijn kantoortje dat naast de ingang dicht was. Dan durfde ik pas zonder angst naar buiten te gaan, of op mijn vriendinnetje te wachten.
Gelukkig overheersen de fijne herinneringen!

Nou ja... Harry Jekkers heeft er hele andere herinneringen aan als ik.
Ik heb er gelijk een plaatje bij hoor: Dat ik uit mijn slaapkamerraam naar buiten kijk, vanachter de gele gehaakte gordijntjes met kippetjes, en dat ik meneer Jekkers daar in de lantarenpalen zie klimmen :-).
En dat monseigneur Bekkersplein?
Die heeft hij volgens mij gewoon erbij verzonnen hoor. Die bestaat helemaal niet.




vrijdag 16 februari 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Numb

We deden iets spannends deze week.
Iets wat we ongeveer 15 jaar geleden voor het laatst deden:
We boekten een vakantie!

Natuurlijk gaan we wel vaker op vakantie, maar naar de camping in Duitsland, of naar ons huisje bij zee hoeven we nooit te boeken. Maar omdat we in augustus 20 jaar getrouwd zijn willen we eens "groots uitpakken" ;-).

Spannend.
Voor de jongste wordt het de eerste keer vliegen.
De oudste zat ooit wel in een vliegtuig maar heeft er geen herinneringen aan.

Wat het wordt?
Nou... Wel vier hele dagen.
En wel anderhalf uur vliegen.
Naar Praag.
En daar heb ik ontzettend veel zin in.

Dus om alvast in de stemming te komen wil ik een liedje plaatsen met beelden uit Praag.

Het mooiste liedje plaatste ik in 2013 al eens, dus die mag van mij niet meer in de Zwijmelrubriek.
Dat was Never Tear  Us Apart van INXS.
Dus nu het wordt Numb van Linkin Park.


Oké, oké... voor degenen die Linkin Park toch teveel herrie vinden...
Geniet maar even van INXS! 
Qua beelden vind ik deze eigenlijk gewoon het mooist!








zaterdag 10 februari 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Maybe I'm Amazed

Vorige week plaatste ik een nummer dat gezongen werd door Eddie Vedder, en dat oorspronkelijk gezongen werd door Sir Paul McCartney. 
Stomtoevallig - of misschien minder minder toevallig, want google ziet alles wat je op je pc-tje doet, en stelt op basis daarvan van alles voor- kwam ik later een nummer tegen van mijn andere muziekheld Dave Grohl. In duet met Norah Jones. En ook oorspronkelijk van Paul McCartney. 

Ik vind het prachtig. En omdat het zo'n mooi liefdesliedje is: alvast voor de valentijn voor volgende week. 

Geniet maar lekker even mee. 
Ik plaats weer beide versies. 



zaterdag 3 februari 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Blackbird

Van de week hoorde ik eindelijk de merel 's morgens weer fluiten.
Eindelijk!
En ik weet, één zingende merel maakt nog geen voorjaar, maar man... wat is het alweer lekker lang licht 's avond. En het is in de morgen niet meer pikdonker als ik naar mijn werk fiets. 
Ik maakte, omdat de zon zo mooi onder ging, lekker even een ommetje rond de plas ma het werk. 
Het was prachtig. 


Goed, er komt nog een koufrontje aan, maar we gaan de goede kant weer op. 

En ik heb er een liedje bij. 
Blackbird, van de Beatles. 
Het gaat niet over het begin van de lente, maar over een zwaarder onderwerp: de rassenscheiding in de VS in de jaren '60.
Maar ik vind het gewoon een mooi klein liedje, met een mooie gitaarpartij. 

En tja... wat moet ik nou...
Zoekende naar dit liedje op youtube kwam naast het origineel van The Beatles (Paul McCartney) ook een hele leuke van Eddie Vedder tegen. 
O, zijn stem... zijn charmante verschijning... Dát is pas zwijmelen! Als Eddie-fan kán ik deze gewoon níet voorbij laten gaan. (Ik ga hem live zien in juli!!!!!!) 
Ik plaats ze gewoon allebei.