donderdag 19 december 2013

droom doormidden


Vanmorgen hebben we mijn droom doormidden gezaagd.
Tja... dat surfen, is inmiddels toch echt wel iets uit vervlogen tijden.
Vroeger als puber was ik heel vaak op het water te vinden.
De plank lag op de boerderij van mijn oom en tante. En zij woonden aan een grote plas. Eén plank meer of minder in een oude stal, daar deden ze gelukkig niet moeilijk over.
Zelf woonde ik bij Den Haag. En op mijn vrije dagen ging ik regelmatig op het racefietsje naar de Kaag.
's Morgens vroeg heen, hele dag surfen, en 's avonds op de fiets weer terug.

Ik had er hard voor gewerkt. Duizenden en duizenden paprika's heb ik gepeld, om mijn plank bij elkaar te sparen. Eén gulden per kratje kreeg ik. En ik was een snelle peller. Met 35 gulden per dag had ik een mooi weekloon.

Mijn leven kreeg in de loop van de jaren andere prioriteiten. En jarenlang lag de plank daar in de stal.
Twee jaar geleden heb ik hem verhuisd naar mijn eigen huis, in de hoop dat de kinderen ooit zin kregen om te gaan ravotten bij ons achter op de plas. Ze hebben er nooit interesse in gehad. 

En ik bleef maar dromen. Hoe gaaf het zou zijn als ik het weer op zou pakken. 

Vanuit de sportschool kijk ik altijd jaloers naar buiten. 


Wat is er nou lekkerder als 's avonds nog even te gaan spelen, met het water en de wind, totdat de zon onder gaat? Maar als moeder met een vaste baan, een bijbaan en de nodige hobby's heb ik ook geen idee waar ik de tijd vandaan moet halen. 

Een paar weken terug kregen we te horen dat Jip, na een epileptische aanval, in ieder geval de komende twee jaar zéker niet alleen mag zwemmen. Laat staan dat het verstandig is om midden op een plas op een surfplank een beetje in het water te gaan staan stoeien.

Vandaag had ik een plotselinge vakantiedag. Ik had de plank naar het water kunnen je sjouwen, me in mijn wetsuit kunnen hijsen (maar die past toch niet meer) en ik had me heerlijk kunnen vermaken met de wind, het water, de zon en de kou. 

Beter was het om de droom doormidden te zagen. We hebben hem gelijk maar naar de vuilstort gebracht. Dan zijn we gelijk van de rommel af. De buren zullen blij zijn. Zij kijken niet meer tegen de puinhoop van mijn gevlogen dromen aan.

2 opmerkingen:

  1. Verstandige keus, zeker na de aanval van Jip. Maar ik kan me voorstellen dat je een steekje in je hart voelt.......
    Groetjes,
    Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  2. slik.....
    altijd een beetje rottig zo een overgang.
    Maar hé, nu is er weer plek voor iets nieuws.
    l

    BeantwoordenVerwijderen