maandag 2 juni 2014

Hartverzakking

Marlies veegde de laatste hoopjes zand in de kiertjes tussen de klinkers en zette de bezem in de hoek. De klus zat erop. Het was niet de vraag geweest óf het zou gebeuren, maar wanneer… De grond in de wijk was te snel bebouwd en verzakte. Iedereen in de straat kreeg een beurt.
  
De tekenen waren er maandenlang geweest. Opkomend water in de toiletpot en gorgelende putjes. En als het dan gebeurt, komt het natuurlijk ongelegen. Net toen ze op vakantie waren en hun zoon voor het eerst alleen thuis was, liep het verzakte riool over.

Marlies bekeek voldaan haar werk toen haar buurvrouw de tuin in kwam. Schuifelend op krukken, de krant in een tasje om haar nek. ‘Kijk’, riep ze lachend, ‘eindelijk heb ik de krant gehaald!’

Nu kon de buurvrouw erom lachen, maar vorige week had was het diepe ellende. Ze was door het terras gezakt. Daar stond ze, tot haar middel in een gat. Ze was zich te pletter geschrokken en kon er met geen mogelijkheid uitkomen. Het duurde lang voordat iemand haar roep om hulp hoorde. Uiteindelijk heeft de brandweer haar letterlijk en figuurlijk uit de put gehaald.

Ze liet de wonden op haar been zien. En hoewel Marlies er niks aan kon doen voelde ze zich er schuldig over. De toedracht stond op pagina 5 in de krant. Haar zoon had de tuin gesproeid en was vergeten de buitenkraan dicht te draaien. Dagenlang sijpelde het water langs de tuinslang en spoelde het zand onder het terras van de buurvrouw weg in de verzakte loze ruimtes onder het huis. Toen de buurvrouw naar buiten stapte ging het mis.

Marlies liep naar binnen voor haar leesbril. De buurvrouw schoot in de lach, toen ze Marlies met een  sprong van zéker een meter de drempel zag nemen. 

Foto: Remco de Ruijter. Bron: OmroepBrabant.nl


Deze WE-300 is verzonnen bij een gebeurtenis *klik* bij mij in de wijk in de zomer van 2013.

WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: lekken. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

7 opmerkingen:

  1. Dus toch niet helemaal fictie, Tasja. Tjonge, wat zal het vorige jaar een puinhoop geweest zijn. Het zal je overkomen. Niet alleen de schrik , maar ook de eventuele verwondingen en de enorme overlast. En als dat al niet beeldend genoeg was ook nog eens zo'n foto. Verschrikkelijk.
    Prima WE. Ik zat er helemaal IN!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach jeetje nog aan toe zeg, wat een ellende!!!
    Wel heel goed beschreven maar dit gun je niemand dus hoop ik oprecht dat het volledig fictie is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooie combinatie van fictie en feiten. Top WE.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een ellende, zeg. Het zal je maar overkomen. Mooi verhaal, ik leefde helemaal mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Meer dan mamma3 juni 2014 om 11:40

    Je schrikt je rot als je opeens tot je middel in het terras staat. Wat een tuinslang al niet kan veroorzaken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Verschrikkelijk niet jouw WE die zit goed in zijn voegen 😉
    Maar de ellende wat zoiets met zich meebrengt, deze is deels fictie gelukkig maar !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooie mix tussen relatiteit en fantasie. Knap geschreven! Arme buurvrouw...

    BeantwoordenVerwijderen