vrijdag 8 september 2023

Zwijmelen op Zaterag: Here's to us

Vandaag zwijmel ik met een terugblik op de etappe van het Pieterpad die ik vorige week zaterdag liep. 
En het liedje? 
Ik had even geen passend liedje, maar vond dit gewoon een hele mooie van Halestorm. Een liedje dat vaak in mijn hoofd gezeten heeft de afgelopen tijd. Naar me gestuurd door m'n lover, en daarom toegevoegd aan mijn favoriete playlistje, en om die reden alleen al zeer zwijmelwaardig. 




Pieterpadetappe Vierlingsbeek-Swolgen > 24 kilometer

Zaterdag 3 september: 

Vanmorgen ging om 4.30 de wekker. Belachelijk vroeg, maar na een week fulltime werken was het niet gelukt om alle voorbereidingen te treffen voor mijn Pieterpad weekend in Limburg, dus moest ik vroeg op. Tot voorbij Den-Bosch gereden in de dikke mist. Pas bij Venray klaarde het op.
 
Keurig op tijd was ik bij de bushalte voor de bus en trein die me bij het startpunt in Vierlingsbeek zou brengen. Ik stapte in met een gezin met 3 jonge kinderen (en twee stepjes) die ook deze etappe gingen lopen.
De overstap op de trein zouden we net wel/net niet halen. Om 9.44 kwamen we op het station. We trokken met ons zessen een sprintje en om 9.45 zaten we in de trein en nog geen 5 minuten later waren we in Vierlingsbeek.
 
Na een plas in de wc van de kleedkamers van de voetbalvereniging (de horeca was nog niet open), begon ik aan mijn tocht. De route begon mooi door het oude Maasdal met meanderende beekjes. Ik ben nu echt in Limburg beland, want mijn 'goedemorgens' worden beantwoord met 'haye'.

 
De tocht was afwisselend. Wat dorpjes, een stuk langs het spoor, over een zandverstuiving met bloeiende heide en (zeldzaam) jeneverbesstruiken.


Koolveld met veel koolwitjes
 
Op een bankje had ik mijn eerste stop. Ik genoot van de stilte. Ik zag op dit punt geen pieterpad-pijltjes meer, maar het boekje zei: volg de witte paaltjes en laat deze route los tot je weer een pieterpad-teken tegenkomt. Dus ik volg de witte paaltjes, kreeg al het gevoel dat ik een rondje liep. En jawel... ik kwam weer bij het bankje, waar nu het gezin met de stepjes zat te lunchen. 

Jenerverbes
'Het bankje'



Zij hadden de juiste app, en ze stuurden me de kant op , waar ik eerst naartoe gegaan was. Nog maar een keer proberen dan. 
Verderop kwam ik een stel tegen die het ook niet wisten. De tegenliggers die we tegenkwamen (ik noem ze 'de amsterdammers') zeiden dat we echt rechtsaf moesten. Dus wij rechtsaf, waar we weer tegemoet gelopen werden door het gezin met de stepjes. Zij liepen volgens de app nog keurig op hun streepje, dus het werd een hele optocht achter de Stepjes aan, de heide af.

 
De Amsterdammers waren twee stellen. De heren hadden een hoog tempo, de dames liepen wat achterop, en ze hadden me al gewaarschuwd dat de heren weleens een pijltje misten. Het tempo van de heren lag me beter. Dus hop, ik erachteraan. En je raadt het al.... de heren werden gebeld door de dames dat ze ze kwijt waren. Ze (we) waren te ver doorgelopen, dus dat waren voor de tweede keer extra kilometers.

Er volgde een prachtig stuk bos, met een stromend beekje en een watermolen.


De Rosmolen (1667)
 

Bij Wanssum ging het weer bijna mis. De pijltjes ontbraken, maar volgens de tegenliggers die ik tegenkwam, zat ik nog op het goede pad. 'Straks kom je nog langs een kapelletje' zeiden ze, 'en daarna moet je door een weiland met pinken'.

 

De mensen die mij kennen weten dat ik niet zo goed ben met dieren, dus ik zei: 'maar dat durf ik helemaal niet, dat ga ik echt niet doen hoor!'. 'Gewoon wat lawaai maken' was het advies, 'dan gaan ze wel opzij'.

St-Goars-kapel
 
'Goed', zei ik, 'dan ga ik eerst wel even bidden bij de kapel, en dan komt er vast wel een oplossing'.
Dus ik kom bij de kapel, waar de heilige Sint-Goar aanbeden wordt (leuk... wij kamperen al meer dan 30 jaar in Sanct-Goar in Duitsland) en ik zag in de verte de pinken al staan. Midden op het pad. Wat nu... ik moest er toch echt langs. En terwijl ik zat te wachten op een helder idee voor een oplossing, en de heilige Sint Goar aanriep, kwamen de Stepjes én de Amsterdammers aanlopen. Opgelost! Als een soort kudde liepen we met elkaar door de kudde pinken.

Ondertussen had vriendin Kleine Tas al geappt dat ze op de camping gearriveerd was en met rosé en koffie op me zou wachten. Ze wilde heel graag de etappe van morgen met me meelopen en daarom was ze ook naar Limburg getogen. Zo gezellig! 

De route was ver, er waren veel extra kilometers. Het werd later en later, en ik begon het echt een beetje zat te worden. Af en aan liep ik op met de Amsterdammers op. Ergens stond een tafeltje klaar waar we limonade mochten pakken. En er lagen heerlijke appels uit de boomgaard bij. Zo leuk! Dus wij erop af.  Maar daardoor misten we weer een pijltje en liepen we weer verkeerd. Het was inmiddels tegen 16 uur.

Mergellandschaap. Hoort vast thuis in het Merglandschap. 
 

Er volgde nog een heel stuk over een knollenpad langs een beek. Ik kon niet meer. Toen nog een heel stuk door een bos (leuk, met gedichten).

En toen ik het echt zat was zei ik tegen de Amsterdammers: hoe mooi zou het zijn als we straks dit bos uitlopen, en dat we dan rechttegenover de kerk van Swolgen staan? Nog geen 500 meter verder kwamen we het bos uit, en waren we vlakbij de kerk, waar de auto stond! Het was intussen 17 uur.

Swolgen bereikt 
 

De camping bleek maar 600 meter rijden te zijn. Een allervriendelijkste ontvangst door de eigenaren. Kleine Tas en ik hadden niet tegelijk geboekt, maar we waren wel per ongeluk naast elkaar gezet.
Er was inderdaad heerlijke koude rosé.

Kleine Tas in Grote tent, Grote Tas in Kleine tent


Genoten van de zon! De tent werd samen in een sneltreinvaart opgezet. Daarna douchen. Heerlijk buiten op een terras kunnen uiteten.

 
Ik viel uitgeput in slaap met het geluid van uilen op de achtergrond. 



Ik eindig nog even met een boodschap voor de medezwijmelaars: 
Ik lees en luister bij altijd. Het lukt me alleen steeds niet om te reageren. Ik krijg foutmeldingen, weigeringen ,en soms zie ik dat een reactie tóch doorgekomen is. 
Het is dus niet dat ik niet geïnteresserd ben in jullie zwijmels. 
Het reageren gaat gewoon met hobbels. 


Voor degenen die mee willen zwijmelen... 
Plaats hier je link. 

you are invited to the Inlinkz link party!

2 opmerkingen:

  1. Deze etappe ging dus met hindernissen.... en niet zo'n klein beetje ook maar de 'hulp' was ook dan wel weer de moeite waard. Het zijn toch bijzondere ontmoetingen die je dan bijblijven.

    Je muziek - je raadt t al- niet mijn ding ;-)

    Fijn zo'n vriendin die je liefdevol opwacht met happies en snappies... heerlijk.

    Fijn weekend


    PS.... het reageren (vooral bij WP) heeft veelal te maken met het apparaat dat je gebruikt én het ingelogd zijn met een wp-account... die jij wel hebt (ontdekte ik 2 weken terug)

    BeantwoordenVerwijderen

  2. Ach een Pieterpad met hindernissen hoort er bij. Maar om verkeerd lopen te voorkomen, maak ik tegelijkertijd ook gebruik van mijn navigatie app die ik aan heb staan.
    Wat fijn dat op de camping de rose klaar stond, altijd lekker. Ik kijk uit naar het vervolg...
    Er wacht ons nog een mooi stuk zie ik, in een gebied waar allemaal familie woont, waar wij misschien wel kunnen overnachten. Scheelt weer in de kosten.
    De Zwijmel ken ik niet maar vind hem leuk. Fijn Weekend en geniet van je Pieterpad als je onderweg bent!!

    BeantwoordenVerwijderen