dinsdag 10 juli 2012

lamgeslagen

Vannacht zag ik het, slapeloos starend in het donker, langzaam weer licht worden.
Vertrouwen op een goede afloop had al plaats gemaakt voor hoop.
De spoken van de angst namen het vannacht over. En in de loop van de dag hebben ze gewonnen: alle hoop is weggeslagen.


Wat kan je nog doen als duidelijk wordt iemand 'het niet gaat winnen'? Wat kan je nog doen, als je moe, lamgeslagen en sprakeloos op de bank zit? 


Ik ben maar een eindje gaan rennen. Rennen om mijn emoties te kunnen laten stromen. Teruggetrokken in mijn cocon. Mijn hoofd omhuld door harde wind en harde muziek. 


Boosheid, agressie, woede, onmacht, samengebald in één nummer. Ik voel geen pijn meer in mijn arm. Ik voel geen verzuring in mijn benen. Ik voel geen vermoeidheid. Dáár, aan de andere kant van de streep, dáár is het pas zwaar. Ik voel een samengekropte brok boosheid en verdriet zich naar buiten persen. 


De tekst van dit nummer heeft niks met de situatie te maken, maar het m*therf*ckergehalte benadert behoorlijk hoe ik me voel. (Ik heb hem eerder geblogd, je kan er dus voor kiezen om deze bak met herrie gewoon aan je voorbij te laten gaan). 







De laatste paar kilometer gaf mijn moeder me een duwtje in de rug naar huis: 

Thuis mijn man en kindjes nog eens beetgepakt voor een extra dikke knuffel. Gewoon, omdat het kan...

4 opmerkingen:

  1. Ik begrijp het niet helemaal, maar wens je veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel sterkte meis. Loop, schreeuw en schrijf het er uit. x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vermoed dat iemand die je heel na staat een slechte uitslag heeft gehad.
    Veel sterkt Natasja!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik geloof ook niet dat wij dit KUNNEN begrijpen. Maar de emotie kunnen we wel pakken. Onvoorwaardelijk sterkte dus, jij weet wel waarmee.

    BeantwoordenVerwijderen