vrijdag 29 maart 2013

stamelen


De sneeuw joeg om haar oren. De hele weg had ze de wind in de rug gehad, maar het laatste stuk naar huis kon niet anders als met tegenwind. Drie uur geleden was ze begonnen aan haar tocht. Niemand zei dat ze moest, maar toch moest dit vandaag gebeuren. De enige manier om er te komen. Door volharding. Met een blik op oneindig en verstand op nul.

Haar man was haar twee keer tegemoet gereden met warme thee. Op een uurtje afstand van  huis zou hij haar een laatste keer van thee voorzien. En droge schoenen.  In de soppige sneeuw waren ze doorweekt en haar tenen waren ijsklompjes.

Ze tuurde in de verte. Bij iedere auto lichtte haar hart op. Een witte auto! Dat moest hem zijn! Warmte en een paar minuten rust. Maar in de sneeuw waren alle auto’s wit....

Na iedere auto zakte haar moed. Ze probeerde te focussen. Ene voet voor de andere.  Ze kon de mensen langs de kant bijna horen: het juichen, de aanmoedigingen. Een groter contrast met deze verstilde sneeuwwereld was er niet. In gedachten sloeg ze de laatste bocht om naar de Coolsingel. Ze liet zich door het publiek naar de finish voeren.   
‘Doorlopen, Tas, als je hier stopt, dan kom je daar ook niet’ sprak ze zichzelf toe.

Pas  vier kilometer voor haar huis was haar man daar echt. Ze stapte in. Rust! Even geen wind, geen kou, maar warmte en thee.

Ze keek haar man aan: ‘M…m…moet ik nou… die laatste paar kilometers… kan ik niet met je…. ’t Is zo k..k…koud…’

Ze wist het antwoord zelf. Ze durfde niet op te geven; moest ruggegraat kweken voor Rotterdam.

Zuchtend liet ze de warmte achter in de auto. Droge schoenen, blik op oneindig, gaan! Nog een half uurtje, dan was ze thuis…

WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: stamelen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

14 opmerkingen:

  1. Prachtige WE. Je bent een kanjer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je schrijftalent en je looptalent verenigt... prachtig Natasja.... Je komt er wel in Rotterdam. Ik trok me ook op aan loopverhalen van allerlei vrouwen zoals Jannet Lange, Jolanda Linschoten, Leonie van de Haak. Ze hebben allemaal blogs. Vooral het motto van Jannet spreekt me erg aan 'de pijn verdwijnt, de prestatie blijft'. Daar moest ik aan denken met jouw WE 300 bijdrage.

    groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zie gelijkenissen met bevallingen: 'de pijn verdwijnt, de prestatie blijft'. Dat is ook gelukt :-)
      Dank je wel Dorothé.
      Ik ga eens googelen naar die blogs.

      Verwijderen
    2. Veel leesplezier:

      Jolanda http://www.wilderness-effect.nl/ultraloopblog2011.php en over haar nieuwe avontuur om dwars door engeland te lopen
      http://www.wilderness-effect.nl/runningwildgb2013.php

      Jannet http://jannetlooptlang.blogspot.nl/ en haar oude blog
      http://jannetlooptlang.blogspot.nl/

      en Leonie http://giventofly.nl/archive

      en ook de alleskunner Martine http://www.runtodream.com/

      Ik haal er veel tips en motivatie uit.

      groetjes en keep running!

      Dorothé

      Verwijderen
  3. Jeetje, met heel veel plezier gelezen, wat een mooie WE300!
    En wat een doorzettingsvermogen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, dank jullie wel! Wat een leuke reacties allemaal.
    Zelf zie ik het helemaal niet zo.
    Ja, het is een end, maar verder is het vooral een kwestie van niet over nadenken en gewoon gaan totdat je bij het einde bent. Anders kom je er niet. En als ik één ding niet wil, dan is het afhaken omdat ik niet genoeg heb getraind.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Iedereen die je kent weet dat dit geen fictie is maar bittere, zelfgekozen werkelijkheid. Een prestatie die ik nog niet voor de helft nadoe. Ik lees het en denkt: het is me toch wel een kei hoor, die Natasje. Je maakt je dromen waar en je doet er alles voor om zover te komen. Ik vind het geweldig. Ik ga stevig voor je duimen.
    En deze WE staat als een huis, zeg maar als een stad, zeg maar Rotterdam.

    Hulde.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Plato, wat een lovende woorden weer.
      Rotterdam hebben ze ook niet klein gekregen, zullen we maar zeggen. :-)

      Verwijderen
  6. Respect Tasja dat je doorgezet hebt gewoon weg geweldig ik zou denk ik mee gereden zijn.Ook je WE ik kon de koude natte voeten al voelen en de kwelgeesten ik je hoofd horen. Dank je heb genoten :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooie WE hoor, ik vind het echt een grote prestatie om dit te doen.

    BeantwoordenVerwijderen