vrijdag 25 mei 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Sunny Days



Dit wordt denk ik weer een vaag zonder naam en toenaam blogje omwille van de privacy.
Maar het houdt me bezig. Dus ik schrijf erover.

Mijn meelezende 'intimi' zullen weten waar het over gaat.
Mijn 'intimi' en anderen die niet weten waar het over gaat mogen vragen stellen als ze bezorgd zijn.

Ik maak dus van dichtbij een depressie mee.
Ik bedoel dus... iemand in mijn omgeving heeft een depressie... en ik vind het me daar toch een partijtje moeilijk.
Niet alleen het zien lijden. Maar ook de machteloosheid. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. En ik voel het verdriet.
Ik steun, ik help, ik luister, ik geef ruimte en randvoorwaarden. Dat is alles wat ik kan doen. En een flinke knuffel op gezette tijden.
Ik probeer begrip op te brengen voor het ziektebeeld.
Want ik denk wel dat je van ziekte mag spreken.
Begrip gaat samen met kennis over. Hoe meer ik erover leer/lees, hoe beter ik het begrijp.
Ik dacht bijvoorbeeld dat er voor een depressieve bui een aanleiding moest zijn.
Is niet zo. Het komt en het gaat. Zonder reden, zonder oorzaak.
Ik zag laatst een filmpje op Youtube over een Zwarte Hond.
Ik heb bij die persoon nagevraagd of het filmpje beschreef hoe het voelt.
Het was de spijker op zijn kop.
Omdat ik het fijn zou vinden dat meer mensen een depressie begrijpen, plaats ik *hier*  de link naar het filmpje.

Ik leerde ook dat leuke dingen doen soms helpt. Maar soms gewoon ook niet.
Bij het liedje Sunny Days van Armin van Buuren moet ik er steeds aan denken. Het liedje gaat over de mooie dingen zien in het leven.
Maar dat is nou juist wat de persoon waar het over gaat zo mee worstelt.
Het leven is mooi. Hij/zij heeft het goed. Is niet arm. Leeft in een vrij land. Doet leuke dingen.
Heeft de liefste ouders op de wereld. En toch voelt hij/zij zich ongelukkig. Het geeft een schuldgevoel. Waarom kan je je met zoveel fijns om je heen niet gelukkig voelen?

'No more butterflies, 'cause they don't never last,
Stolen from the light by demons of the past...'

En ja. Hij/zij kan leuke dingen doen. Maar waarom voelt hij/zij zich dan niet altijd beter als hij/zij leuke dingen doet? De zonnige dagen dragen niet altijd bij aan meer geluk...

Het zijn dagelijkse worstelingen. We weten niet hoe lang het traject tot beter zijn gaat duren. Tot die tijd doe ik wat mijn hart me ingeeft, laat ik me adviseren, en probeer ik er te zijn.






12 opmerkingen:

  1. Ben zelf helaas bekend met ''' zwarte hond'....een heel zonnig boek is ''ls een dierbare depressief is' van Huub Buijssen. Ik begreep mezelf er ook weer beter door. Toitoi en groetjes,

    DiroDor

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel sterkte allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat je er wilt zijn is al heel wat. Heel veel anderen lopen met een boog om een depressief iemand heen.
    Ik wens hij/zij maar ook jou heel veel sterkte. Worstelen is niet fijn, iemand zien worstelen ook niet..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er voor iemand zijn met een depressie, er echt zijn, dat is al heel erg troostend en fijn te voelen dat er vaste waarden zijn waar je op kan vertrouwen. Want in zwarte dagen voelt het (niet dat het zo is) alsof je totaal onzichtbaar bent.

    Mooi geschreven vanuit de zijlijn. Sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb zelf helaas de ervaring met depressie en dan is het fijn als er mensen zijn voor je ,en dat doe jij voor de persoon .Sterkte ermee

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ach meis toch... je weet dat ik er een boek, wat zeg ik, een enceclopedie over kan schrijven maar daar zit jij, niemand, op te wachten.

    Het is inderdaad 'zwart gat, bodemloos'.. ik leef met die persoon enorm mee en ik hoop dat er effectieve hulp komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. 'No more butterflies, 'cause they don't never last,
    Stolen from the light by demons of the past...'
    Ik heb de "zwarte hond" ook even gekeken - ik begrijp het wel, denk ik. Ik zie zelf ook nog weleens spoken uit het verleden langskomen, maar gelukkig is de mist die ze verspreiden doorzichtig.
    Je zit wel tussen twee uitersten hè, goed examen gemaakt en aan de andere kant dit... Hou de balans!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel erg naar om mee te maken. Jan (Hulk) was 18 jaar bipolair en dat gaat niet zomaar weg. Maar sinds hij door de verhalen van andere mensen met dezelfde ziekte (manisch-depressief) werd gewezen op het gebruik van CBD-olie en dat sinds half december gebruikt, is hij 95% klachtenvrij. Zelfs gestopt -na afbouw- met de medische medicatie, omdat die 2 samen elkaar versterken, met de daarbij vervelende bijverschijnselen... Hij heeft er op zijn blog over geschreven. Tis maar een tip! Sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vergeten... deze muziek maakt wel vrolijk, hoop op veel zonnige dagen voor die persoon!

      Verwijderen
    2. Ja... zo gauw we doorhadden hoe ernstig de depressie is, heb ik de CBD-olie getipt. Ik herinnerde me idd dat de Hulk erover schreef. Dus geef mijn dank maar door voor deze tip. Fijn dat het bij de Hulk zo goed gaat met zoiets simpels.
      Persoon in kwestie zegt dat het lijkt te helpen.

      Verwijderen