Dinsdagavond ging ik, eigenlijk zonder verwachtingen en om het badkamerverbouwstof en de zooi te ontvluchten, naar de bioscoop.
Stop Making Sense werd vertoond. Het is een concertregistratie van Talking Heads uit 1983 die in 2023 geremasterd is.
Ik heb de Talking Heads eigenlijk niet zo mee gekregen. Kende een paar nummers van ze.
Heb nooit zo in de gaten gehad hoe goed ze eigenlijk waren. In 1983, toen dit gefilmd werd, was ik een jaar of 11-12. Te jong om dit te snappen. En daarna heb ik het ook niet mee gekregen of opgepikt.
In de film, bij dit concert, begon de zanger in zijn eentje met een cassetterecorder en een gitaar op een kaal podium. Met Psycho Killer.
In het volgende nummer kwam er een bassist bij.
Daarna een gitarist. Er werd een drumstel het podium opgereden. Een heel hoe noem je zoiets? Een percussiestation? Tot het podium helemaal vol stond met muzikanten.
We stonden als het ware zélf op het podium, met onze neus op de muzikanten, en daardoor konden we naast horen, ook heel goed zien hóe de muziek gemaakt werd.
Ieder nummer had door de visuals, lichteffecten en uitvoering een heel eigen sfeer. Heel knap gedaan. En wat een energie hing daar op dat podium.
Ondanks dat de muziek me niet bij alle nummers kon boeien, heeft Talking Heads er 40 jaar later een fan bij gekregen. Er zit zoveel muziek en energie in de band! Ik was aangenaam verrast en ben blij dat ik tóch deze film heb gezien.
Ik heb één nummer uit deze film gekozen. Maar het had even goed een ander nummer kunnen zijn, want de keuze was reuze.
Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.
Goedemorgen.
BeantwoordenVerwijderenDat is het mooi aan creaties... zoals muziek, dat vergaat niet en al dan niet gedateerd kan het altijd anderen blijven bekoren.
Fijn weekend