Zwijmelen op Zaterdag: Father and Son

Ik heb dus een zoon van het soort die er niet aan denkt om zijn moeder te bellen als hij hoort dat hij geslaagd is. "Ja, ik wist het toch al? Ik heb mijn cijfers toch gekregen?"
Ik had zelf het idee dat hij nog wachtte op de laatste cijfers van zijn toetsen Nederlands.
Het grappige is dat ik me hierdoor ook niet beledigd of gepasseerd voel.
Hij is gewoon zoals hij is.
Nou ja... anyway... mijn zoon, die de wind echt niet altijd in de zeilen heeft gehad (of eigenlijk heel zijn schoolcarrière veel tegen de wind in heeft moeten gaan) heeft zijn eerste diploma op zak!
Hoe fijn is dat!
En wat ook fijn is: hij blijft volgend jaar en het jaar erop op dezelfde school om van zijn MBO 1 diploma een MBO 2 diploma te maken.
We hebben nog even gepolst of hij zijn fantastische mentor mee kon nemen naar volgend jaar (echt... ze was goud!), maar helaas. We hopen dat hij weer zo'n lieve, goeie en fanatieke treft.

Dubbel feest dit weekend: hij verjaart. 20 wordt hij alweer.
Dat kan toch helemaal niet?

De afgelopen tijd kwam dit liedje van Cat Stevens regelmatig bij mij voorbij.
En ik vond het wel passen bij een jongen die op een keerpunt in zijn leven staat.
Hij zal naar verwachting nog wel even bij ons blijven.
Maar als ik mezelf na ga, kan het binnen een maand anders zijn en kan hij besluiten dat hij het anders wil. Zo ging het bij mij ook toen ik die leeftijd had.

Ik vind het een mooi liedje, Father and Son. De woorden van de vader worden laag gezongen, en de woorden van de zoon in een hoger register. Ik blijf er altijd even voor zitten om  het af te luisteren.

Meezwijmelen?
Plaats hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter