zaterdag 14 september 2013

samenloop voor hoop... het verwart me

Vandaag was hier in Bergen de Samenloop voor Hoop. Een 24-uurs estafette tegen kanker.
Met de collega's en klanten van de sportschool lopen we om beurten een uurtje rondjes op het sportpark.

Voor 5 euro kon je een kaarsenzak kopen.
Vanavond stonden er 6.000 om de sintelbaan.
Iedereen kent wel iemand, voor wie hij een kaarsje zou willen branden.
Zoveel kaarsjes.
Het verwarde me.

Vanmiddag trok ik het maar slecht. De bijna feestelijke, uitgelaten stemming met harde muziek.
Het verdriet was nog te rauw en te aanwezig om er aan mee te kunnen doen.
Het verwarde me.

Maar ook mooi, om met honderden plaatsgenoten, met een team collega's, met vrienden, familie en kennissen stil te staan bij kanker. En vooral bij de hoop. Hoop die ik, maanden geleden voor Annemiek had willen geven, toen ik me inschreef voor dit evenement. Hoop die er voor haar niet meer is.
Het verwarde me.

Een kaarsenzak voor Corine. Zij streed samen met Annemiek. En samen werkten ze niet hun Bucketlist, maar hun Fuck-it list af. FDKK schreef ik erop. (Scroll m'n blog maar door als je de betekenis gemist hebt.) Hoop voor Corine. Maar haar kaarsenzak staat naast die van Annemiek.
En het verwarde me.


Een prachtige kaarsenceremonie toen het donker was. Mooie muziek. Veel verdriet om ons heen was voelbaar. Met Janneke heb ik hard staan huilen bij het kaarsje van Annemiek, dat niet wilde branden.
Ook dat verwarde me.



6.000 kaarsjes. à 5 euro stuk.
Voor het KWF. Da's mooi. Heel mooi. Ze doen ongetwijfeld goed werk. Onderzoek, zodat binnen 10 jaar kanker 'slechts' een chronische ziekte is. Zodat niemand eraan dood hoeft te gaan. Maar in mijn hart een vonkje twijfel. Ook ik heb van de week de salarislijst voorbij van de directeuren van de grote goede doelen voorbij zien komen. . En natuurlijk... het zijn knappe koppen, die veel geld binnen kunnen halen. Maar er zijn gewoon zoveel strijkstokken. Het is dat we zo mooi samenlopen voor hoop. Het is de gedachte. Het is de aandacht die er weer voor is. Maar in mijn hart zit toch écht de twijfel of ik er goed aan doe.

Helemaal onder aan de lijst bungelt Ellen Gerritsen. De directeur van No Guts No Glory. Met een Salaris van precies 0, 00 euro. En reken maar dat ze net zo hard werkt. En reken maar dat haar betrokkenheid net zo groot, zo niet groter is.
Ook dit verwart me.

Minimaal 30.000 euro heeft dit evenement dus opgeleverd. Da's mooi. En ik hoop met heel mijn hart dat ieder dubbeltje goed besteed wordt.
Gisteravond stond ik op een ladiesnight voor No Guts No Glory. We brachten bijna 350 euro binnen. Een evenement van een heel andere orde.
Maar toch verwart dit me ook.
Omdat ik zéker weet dat No Guts No Glory iedere euro aan de behandelingen van de begunstigden besteedt. Ik gun ze zoveel meer.

Dussss.... liep ik vanavond mijn rondjes.
Met de slogan Beleven, Meeleven, Doorleven op mijn borst.
Maar daaronder, droeg ik met trots, mijn No Guts No Glory shirt.
Vlak bij mijn verwarde hart.


14 opmerkingen:

  1. Ik begrijp je verwarring. Sterkte en liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oud verdriet (voor je ma) en nieuw verdriet (voor Annemiek)...geen wonder dat je verward bent. Leef in het moment, geniet van alles en doe wat je hart je ingeeft. Onrecht is overal.
    Pas goed op jezelf, Natasja!
    Groetjes,
    Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Natasja, wat ben je toch een prachtig mens!!! Tranen met tuiten, nu was het zeker mijn beurt... ;-)

    Dat verhaal van Annemiek haar kaarsje, ik vind het zo typisch, ontroerend, hilarisch. Weet je zeker dat je haar niet hebt horen schateren? Misschien heeft ze haar vlammetje wel bij de mijne gestoken, vereende krachten voor dubbeldikke trappen tegen die hufter zijn dikke hol, FDKK!!!

    En die verwarring lieverd, ik voel 'm, het leven is soms zo ongrijpbaar. Ik vind je sowieso al vreselijk dapper dat je gewoon doorgaat met de dingen die je je had voorgenomen.

    Ik ben echt MEGAtrots op jou en het kan haast niet anders dan dat er vandaag weer een enorme regenboog tevoorschijn komt.

    Die Annemiek, ze blijft lollig, zelfs al is ze niet meer lijfelijk aanwezig...

    Dikke knuffel!
    Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Natasja, meid wat heb jij een mooie gave om moeilijke dingen zo mooi te verwoorden, petje af. Elke keer als ik wat van je lees ben ik tot in mijn botten geroerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik snap je. Liefs, Liesbet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Liesbet. Enne... ik ben begonnen met alles op te schrijven hooor, nav jouw berichtje. xxx

      Verwijderen
  6. Die verwarring is goed te begrijpen. Maar natuurlijk ga je toch door. Annemiek zou dat vast heel fijn gevonden hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bij ons was het ook en ik ik had diezelfde twijfel, heb wel een kaarsenzak gekocht voor mijn overleden broer en zwager en hoop voor Skip een vriend die worstelt met kanker. Zelf geef ik normaliter liever aan kleinschalige projecten waarvan ik weet dat het direct ten goede komt aan mensen die het nodig hebben. Aan de andere kant redeneer ik ook wel eens zo. Zou ik daar hoofd van zijn met een salaris van pak wel een 2000 euro per maand zou ik misschien nog niet 10 procent aan geld binnenhalen omdat het mijn ding niet is. En iemand met zo'n salaris haalt wel heel veel geld binnen omdat hij de fondsen kent, de mensen, de netwerken. Waarmee dan weer onderzoek gedaan kan worden. Maar ik herken dat dubbele gevoel wel want ze zouden wel voor wat minder op de loonlijst mogen staan.

    BeantwoordenVerwijderen