Zwijmelen op Zaterdag: Luna Mijn

De eerste band waar ik fan was, was Doe Maar.

Ik was op Ernst. Mijn zus op Henny.
In een documentaire vertelden Hennie en Ernst later dat er wel een schifting was te maken in het soort meisjes dat op hun viel: Ernst was voor de stille, wat teruggetrokken meisjes. Henny was voor de uitbundige, meer ordinaire meisjes.
Ik zeg hierbij niets over mijn zus, maar het is zeer zeker zo dat ik het wat stillere, teruggetrokken meisje was :-).
Ik was geen die Hard fan, maar had wel een schriftje met de zelf opgeschreven songteksten van de albums (lees cassettes) die ik bezat.

De mannen van Doe Maar zijn (voor de massa dan) een tijdje buiten beeld geweest. Maar van Henny en Ernst weet ik dat ze eigenlijk al die tijd muziek gemaakt hebben. Sla de Wiki, met name die van Henny Vrienten, er maar eens op na: hij heeft ontzettend veel betekend voor de Nederlandse muziek. Van musicals tot Sesamstraat.
Een paar jaar geleden waren mijn zoon en ik bij hun optreden op Pink Pop. Mijn zoon stond net zo hard te swingen als zijn moeder, zijn oom en zijn tante, die daar ook waren. Het klonk nog (weer) fantastisch!

En als ik Henny en Ernst weer terug zie op tv, op weet ik waar online voorbij zie komen, dan valt het me iedere keer weer op hoe goed ze zijn opgedroogd. Mooie mannen, mooier dan toen, die echt wel iets te vertellen hebben.

Gisteren kwam deze van Ernst Jansz voorbij. Suikerzoet, maar ik vond het mooi. Dus omdat mijn 'liefde' voor Enst nooit over is gegaan, staat hij vandaag, met een ode aan zijn dochter, in de zwijmel.

Zwijmelen op Zaterdag: Budapest

Het was weer een hele bevalling hoor om een vakantiebestemming uit te zoeken dit jaar. We waren erg laat met verzinnen en boeken. Ons hoofd stond er niet naar.
De pubers willen gelukkig nog mee.
We gaan sowieso naar ons huisje bij zee.
Maar omdat de pubers het daar wat stilletjes en saai vinden, wilden we ook iets doen wat zij leuk vinden. En natuurlijk moeten wij ons ook kunnen vinden in hun keuze...

Maar wat moeten we kiezen?
We hebben gekeken naar Schotland (daar wilden de pubers en ik heen, maar Mr.C. niet... we waren er immers al een paar keer geweest. Dat was voor mij geen reden om niet te gaan. Ik wilde al het moois graag aan de pubers laten zien).
Ierland dan? Nee... dat werd gek genoeg dan weer afgeschoten door de rest van het gezin.
Kroatië... ook mooi... maar wat nog beschikbaar was waren van die enorme appartementencomplexen waar je teveel mensen om je heen hebt.

Oostenrijk, de Alpen? Dat werd saai gevonden door de pubers. (Echt... waarom?). De Italiaanse bergen vonden ze dan wel weer een goed idee. (Snap jij ze nog?)
Een stedentrip vonden ze wel weer leuk. Maar de jongste wilde ook natuur.
Vorig jaar was Praag erg goed bevallen.
Berlijn trok ze niet (Why not? Staat hoog op mijn lijstje).
Valencia, Madrid, Barcelona, Parijs? Te druk, te warm. Dat geldt ook voor Rome, Florence, Venetië.
Maar ja, zei ik dan... in Praag was het vorig jaar ook tegen de 40 graden. Ook dat hebben we doorstaan.
Budapest dan? Daar kan het ook erg warm zijn.
Maar Budapest heeft veel zwembaden, badhuizen, een rivier met een eiland, heuvels met natuur om de stad. Voor mijn zoon, het langharig tuig, is er een rockmuseum. En een flipperkastmuseum.
Dus ik geloof dat we een plek hebben gevonden waar we allemaal wat leuks zullen vinden.
(Kreeg ook al adresjes door met leuke vega eettentjes).
We hebben een appartement midden in het centrum.
Ik geloof zomaar dat we allemaal een leuke tijd gaan hebben.

Mocht iemand nog Buda- of Pest-tips hebben... laat het maar weten.

Dus een liedje over Budapest in de Zwijmel deze week.

Zwijmelen op Zaterdag: Table of Fouls

Als 'grensbewoner' lukt het me om de Belgische radiozenders goed te ontvangen als ik onderweg ben. En dat is fijn. Want ze draaien en soms nét even andere muziek dan op de Nederlandse zenders.
Van de week bleef ik bij het 'zappen' hangen op het geluid van deze strijkers.
Ik was nieuwsgierig naar de rest.
Hoorde het voor het eerst en was gelijk geraakt.
Het was een stukje uit het optreden van de Belgische Zanger Ibe op Rock Werchter vorige week.
Mooi hè?  Hoe stil het publiek ook is!!!

Wil ik ook nog even juichen voor het volgende.
24 juni ben ik erbij... in Nijmegen.
Rammstein!
Na het zien van beelden van hun show een paar weken geleden in Rotterdam had ik behoorlijk spijt dat ik hierbij had gezegd dat dit wel even voorbij kon gaan (keuzes, keuzes),
Gistermorgen was de kaartverkoop. En omdat ik les had, had ik me er al bij neergelegd Nijmegen hem ook niet ging worden. Mijn broer en vrienden zaten allemaal om 11.00 uur startklaar, en ineens waren daar kaartjes over. Mijn lieve broer wil twee van zijn kaartjes aan mij en Jip afstaan.
Hoe tof is dat?

Maar... eerst even rustig zwijmelen bij Ibe!