Sinds vorige week durf ik het aan om me daar na een pauze van bijna een jaar (corona, verhuizing) weer te vertonen. De groep bestaat inmiddels uit zo'n 40 leden, waarvan een groot deel heel trouw is en waarvan een klein deel al bijna langer meeloopt dan ik leef. Meestal zijn we met een man of 20 op zaterdagmorgen in het bos.
Ik behoor zelf met mijn 15 jaar meelopen intussen ook al bijna tot de oud-gedienden, bedenk ik me nu.
Of je nu een marathon loopt in 3 uur, of langer dan een half uur over 5 kilometer: iedereen kan meedoen op zijn eigen niveau. Het is een fijn cluppie.
Sommige mensen spreek je bijna nooit. Sommige mensen heb je iedere week wel even een praatje mee.
J. was zo'n vent die ik iedere week wel even sprak. We liepen altijd samen een beetje in de achterhoede. Vorige week liepen we samen achteraan nog even te kletsen. Ik weet nog dat ik dacht: J., je ziet een beetje grauw. Maar omdat het warm was, omdat hij nog lekker liep te kletsen en gewoon lekker meeliep achterin de groep, heb ik daar verder geen aandacht aan besteed. Ik dacht er pas woensdag weer aan. Zal het een voorbode zijn geweest?
Woensdag was daar ineens een berichtje in de app-groep. J. was onwel geworden tijdens een training op de dinsdagavond en later in het ziekenhuis overleden. De hele loopgroep is in shock. Hoe kan iemand die zo jong is, en iedere week trouw meeloopt, er ineens niet meer zijn?
Vandaag een liedje voor J.
Ik weet dat hij gek was op de muziek van Santana. Ik kwam hem tegen bij het poppodium bij een concert van 'the Magic of Santana'.
En ik weet dat hij hield van zijn black magic woman.
Vandaag gaan we 'gewoon' trainen. En met elkaar 'stilstaan' (dat spreekt het begrip loopgroep tegen...) bij J. Het zal een raar en beladen loopje worden. Maar het is fijn dat we met elkaar die lege plek in de loopgroep kunnen verwerken.
Wil je ook een zwijmel plaatsen?
Plaats dan hier je link.
Plaats dan hier je link.
