Dit nummer komt bij mij maar sporadisch voorbij. Het staat op geen van mijn playlists (geen idee waarom niet), het wordt zelden gedraaid op de radio. En iedere keer als ik het hoor ben ik weer helemaal onder de indruk.
Haha, ik zat mijn blog van vorige week even terug te lezen... over het vroege opstaan. Kwart over 5 als ik op de fiets naar mijn werk moet. Hoe anders ging het vanmorgen: ik had per ongeluk de wekker een uur te laat gezet. Ik werd wakker op het tijdstip dat ik eigenlijk in de auto moest stappen. Maar... zonder koffie, zonder docuchen, zonder geföhnde haren was ik toch op tijd op mijn werk. En niemand heeft gezegd dat ik muffig rook of dat mijn haar raar zat :-). Ik denk dat ik hiervan maar mijn vaste routine ga maken: ik heb gewoon een uur extra slaap gehad vannacht! Maar... het is eigenlijk wel gewoon naar beginnen, en dat nare gevoel van die rotte start blijft je een groot deel van de dag achtervolgen.
Maar nog even over dat fietsen naar het werk... Het is zo zalig hè? Ik "verdwaal" regelmatig op de terugweg. Er zijn zoveel zijpaadjes, dijkweggetjes enzo waar je af kan slaan en die je steeds weer langs andere plekken leiden. Vorige week belandde ik langs de Oosterschelde en daar zag ik ineens bruinvissen zwemmen, zo leuk... met hun rugvinnen boven het water en dat specifieke geluid van ademteugen wat walvissen en dolfijnen maken... Ik wist dat ze in de Oosterschelde zwommen, maar ik had ze nog nooit gezien. En 's morgens die opkomende zon op die laaghangende mist... zo mooi...
Ik heb geen bruggetje naar de muziek. Maar dit nummer! Dit is wat je krijgt als twee van je favoriete artiesten/bands samen gaan spelen. Rag'n'Bone Man en Nothing but Thieves. Ik zag ze allebei live. Bij Rag'n'Bone Man stapten we vrij blanco de tent binnen. Mijn zoon had er niet zoveel zin in, zijn stijl niet, en ik kende wel wat liedjes van hem die ik mooi vond.. maar verder... Het werd echter één van de beste optredens die ik ooit gezien had. Wat kwam hij binnen!!!
Nothing but Thieves is een band die ik al een paar jaar 'volg' en ik ben echt steeds weer onder de indruk van de stem van de zanger. Hij staat bekend om zijn hoge, zuivere bereik. Maar in dit nummer laat hij horen dat zijn stem in de lagere regionen ook prachtig is! Het live-optreden wat we zagen van Nothing but Thieves kwam echter een stuk minder hard binnen dan die van Rag'n'Bone man, ondanks dat ze toch voor elkaar niet onder doen.
Nou... fijn weekend allemaal. Mij wacht een wandeling met een lieve vriendin, een zolder die gevloerd moet worden (ik mag mijn nieuwe boormachine inwijden!) en een borrel met mijn hardloopmaatjes. TIG heet ons clubje, als sinds de jaren '60 denk ik. Tot Ieders Genoegen :-). Zin in alles!
Ik blijf een beetje in het thema thuis hangen merk ik. Het is in huize van den Ing nog steeds niet bij iedereen goed geregeld met het thuis-gevoel. Op verzoek van mijn dochter plaats ik het mooie Hometown Glory van Adele. Ik heb het zo met haar te doen. Ze kan haar draai maar matig vinden sinds ze heeft moeten verhuizen. Ik hoop dat het allemaal gewoon een kwestie is van wennen en tijd. Maar ik kan het niet voor haar oplossen. Behalve het gezellig maken, er zijn voor haar en haar laten weten en laten merken dat ze altijd welkom is bij me. No matter what!!!
Het is nu dinsdag, en ik zet de zwijmel klaar voor zaterdag. De rest van de week heb ik geen tijd. Ja, morgenavond zou nog kunnen, maar ik vrees dat ik dan gaar ben. Ik zag vandaag de werkagenda voor morgen en ik moet die agenda echt blokkeren in mijn hoofd wil ik vannacht slapen en morgen fit op mijn werk verschijnen. Op het moment dat ik, voordat we vandaag afsloten, met mijn werkgever naar de agenda keek, zei ik: "ik denk dat ik vanavond maar om 9 uur naar bed ga." Op dat moment zei hij: "ik zou als ik jou was maar om 8 uur naar bed gaan." Hahaha, hij zag het nog somberder in dan ik.
Het is nu bijna half 10. En ik ga douchen en er een end aan breien voor vandaag. Ik heb het vaste voornemen om morgen weer op de fiets naar mijn werk te gaan. Net als vandaag. Dat betekent wel dat de wekker nog een half uur vroeger gaat. Kwart over 5. Dat is toch gewoon in het holst van de nacht?!!!! Maar fietsen. Nu kan het nog. Het is nèt licht als ik vertrek. Over een paar weken is het donker, en dan is het echt een opgave om er vroeg uit te gaan. Het was zo mooi vanmorgen, met de mistflarden boven de weilanden...
Van de week kwam er een liedje voorbij dat meteen mijn aandacht ving. Mooi... rustig... de zangeres kon ik niet thuisbrengen. De afkondiging maakte me nog nieuwsgieriger: Olivia Vedder... zou het de dochter zijn van?
Later hoorde ik dat dit nummer de soundtrack was van de nieuwe film van Sean Penn: Flag Day. Eddie Vedder heeft (samen met Glen Hansard, met wie hij vaker succesvol optreedt) de muziek geschreven voor deze film. En de dochter van Eddie Vedder zingt dit nummer dus. De hoofdrol in de film wordt gespeeld door de dochter van Sean Penn.
En Sean Penn en Eddie Vedder hebben vaker een briljante samenwerking gehad in mijn alltime favourite film 'Into the Wild". Eddie Vedder schreef prachtige muziek voor deze film. Voor mij is het album van Into the Wild het meest gedraaide album wat ik bezit. Kortom: mijn interesse is gewekt. Ik wil de film Flag Day gaan zien, al is het alleen al voor de muziek. De bedoeling is dat hij begin oktober uitkomt in de bioscoop.
Enneh... over Eddie Vedder gesproken... wisten jullie dat het vrijdag 30 jaar geleden is dat het legendarische debuutalbum Ten van Pearl Jam uitkwam? 30 jaar geleden!!!! Bizar...
Thuis... Dat was wel een beetje het thema van de afgelopen weken, ondanks dat ik veel op vakantie was. Want waar ben je thuis?
Is dat in het huis waar je woont maar waar niemand op je wacht? Is dat op een plek in de natuur waar weinig is en waar je aangewezen bent op jezelf? Is dat bij een vriendin die je al meer dan 30 jaar kent? Of kan dat ook zijn bij iemand die je nog niet zo lang kent, maar waar je je wel vertrouwd voelt omdat je je allebei in een zelfde fase van je leven bevindt... een soort lotgenoot zegmaar...
Is dat op de vakantiestek waar je al bijna 30 jaar komt? Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent?
En voor mijn zoon. Hij verliet het huis. (Mijn tranen zijn na dagen huilen intussen gedroogd hoor... no worries). Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen?
En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen. Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.
Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen. Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld). Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'. Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar. Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was.
Ik heb van de week een tijdelijke laminaatvloer gelegd in de gang en de keuken, omdat ik de vieze zooi op de vloeren thuis zo zat was. Een hoop extra werk, want hij moet er over een paar weken weer uit. Maar hoe lekker is het dat je in je eigen huis op je blote voeten op een schone vloer kan lopen? Ik heb het in dit huis op de begane grond nog niet eerder meegemaakt. Maar door deze aanpassing voelt mijn huis wel weer een stukje meer als thuis.
Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen.
Michael Kiwanuka zou over dit nummer zelf gezegd hebben: Thuis is waar je jezelf bent - je hebt weinig remmingen, je voelt je vrij om te zijn wie je bent.
En dat is vat het wel goed samen denk ik. Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.
Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen.
