vrijdag 24 april 2020

Zwijmelen op Zaterdag: Where did you sleep last night




Ik denk dat heel Nederland hem wel heeft gehoord, de zucht. Die zucht van onze premier. 
Ga er maar aan staan, het nemen van de besluiten en het brengen van deze boodschap, afgelopen dinsdag. 


Een zucht geeft lucht. Ik heb wat afgezucht de afgelopen maanden. 

De zucht brengt me bij een nummer waar ook zo'n mooie zucht in zit.
Ik heb het nummer op mijn hardloopplaylist staan, dus ik heb deze zucht al vaak voorbij horen komen. Voor de zucht moet je wel even geduld hebben... hij komt pas na 4 minuut 40 voorbij.




Het nummer 'Where did you sleep last night' is gespeeld door Nirvana bij de MTV Unplugged Session in december 1993.
Het nummer is (zo las ik toen ik op dit nummer googelde) niet een nummer van Nirvana zelf.
Het is een oud volksliedje, samengesteld uit "In the Pines" en "The Longest Train".
Eén van de eerste bekende opgenomen versies is van Lead Belly.
Ik vind het leuk om deze versie ook even te laten horen:





Nog even terug naar Nirvana en The MTV Unplugged Sessions: ze zijn echt het bekijken waard. Ik kijk ze nog regelmatig terug. Vooral die van Nirvana dus, maar ook die van Pearl Jam en George Michael vind ik fantastisch. En nu ik de lijst nog eens bekijk zie ik dat ik er heel veel ook nog niet gezien heb! Ik heb weer wat te doen de komende tijd.
En let bij deze vooral ook nog even op de drummer. Prachtig hoe een piepjonge Dave Grohl heel geconcentreerd en zachtjes het drumstel beroert. Zo beheerst zien we hem niet vaak op het podium.

afbeelding van NPO3 FM


Er zal een hoop gezucht zijn de afgelopen tijd in de wereld. En er zullen nog vele zuchten komen. 
Ik hoop dat we met zijn allen ons aan de afgesproken maatregelen kunnen houden. 
Blijf thuis. Blijf veilig. Blijf gezond.


 Mee zwijmelen? Plaats hier je link:


You are invited to the Inlinkz link party!
Click here to enter

vrijdag 17 april 2020

Zwijmelen op Zaterdag: Angel



We moeten er toch echt aan gaan geloven: de concerten en de festivals deze zomer gaan niet door.
Voor mij klein leed vergeleken bij al het leed op de wereld. Een grote strop voor de artiesten en alle bedrijvigheid die eromheen hangt. En eigenlijk gewoon toch echt wel heel erg jammer.

Voor mijn zoon en mij was dit jaar de keuze gevallen op Graspop. Mijn langharig tuig wilde één van zijn favoriete bands Judas Priest zien. Ik heb de nog levende groten der aarde die op mijn lijstje stonden de afgelopen jaren bijna allemaal gezien, ik had wat dat betreft geen wensen, dus ik sloot me aan bij zijn keuze.

Ik ga er niet over mopperen of klagen of sikkeneuren.
Het enige wat ik hoop is dat we überhaupt nog ooit zij aan zij en buik aan rug en nek aan nek met zijn allen voor een podium kunnen staan.
Als ik daar nu beelden van terugzie op tv dan kan ik alleen maar met een soort van schrik en verbazing kijken naar zoveel mensen dicht op elkaar. En het lijkt me nu bijna ondenkbaar dat we ooit weer het vertrouwen hebben dat dat zomaar kan.

Ik heb gekozen voor een ballad van Judas Priest. Het is en blijft immers een Zwijmelrubriek.
Het lievelingslied van het liefje van mijn langharig tuig. Angel.

Meezwijmelen?
Plaats hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!
Click here to enter

vrijdag 10 april 2020

Zwijmelen op Zaterdag: Troy

Een oudje vandaag. Zonder speciaal verhaal hierbij.
Ik heb ook niet zoveel te vertellen. Het is nogal saai hier in mijn bubbel thuis.
En mijn hemel, wat ben ik daar dankbaar voor!
Ze kwam voorbij op de radio. Sinead O'Connor met Troy.
Wat een prachtige en dramatische plaat is dit toch ook!
Je begrijpt, ook deze keer ging de radio een tandje harder.



Ik wens iedereen een prachtig paasweekend toe. Blijf thuis.
Ik hoop dat iedereen er het beste van kan maken.




You are invited to the Inlinkz link party!
Click here to enter

zaterdag 4 april 2020

Zwijmelen op Zaterdag: Rainbow Eyes


En toen was ik ineens tot juni thuis.
Nou ja,  ineens.. ik heb het grotendeels zelf veroorzaakt hoor.

Alles waar ik zo naar verlangde de afgelopen maanden, het afgelopen anderhalf jaar, dat is er ineens.
Rust. Vooral rust. Niks hoeven. Niks kunnen.
En als ik wat zou willen doen, dan kan het niet. Ik kan mezelf niet voorbijlopen door met vriendinnen of familie af te spreken of naar optredens te gaan.
Ik heb in mei ineens geen examen meer te doen want dat is uitgesteld.

Voor het eerst in een paar jaar heb ik tijd om de tuin voorjaarsklaar te maken. Onkruid wieden. De grasmat herstellen. De houten meubelen schuren en in de olie zetten. Ik had immers de laatste jaren examenstukken in te leveren in mei, dus het was tot eind mei altijd chaos in de tuin. En in huis.

We kunnen zelfs niet meer naar ons zomerhuis toe. Toeristen zijn niet meer welkom op het eiland.

Dus... nu doe ik hard mijn best om een nieuwe routine te ontwikkelen.
Na een week ziek, heb ik een tweede week besteed aan uitzieken, bijkomen en luieren.
Ik heb veel geslapen, veel gewandeld, lekker af en toe een stukje hardgelopen en mijn tijd verspild aan het leggen van een puzzel. Jemig... hoe vaak in mijn leven heb ik tijd om stompzinnig een puzzel te leggen? Het was heerlijk.

Maar goed. De nieuwe routine.
Ik vind dat ik iedere dag 3 uur moet besteden aan mijn huiswerk/examenstukken.
En dat ik iedere dag even naar buiten moet om te bewegen. Uurtje wandelen. Half uurtje hardlopen.
En verder? Boodschappen liefst zo min mogelijk. En als ik ga het liefst voor een paar dagen.
Het huishouden dat doe ik beetje bij beetje.
Ik probeer het leven aangenaam te maken voor mijn kinderen, die zichzelf zonder hun sociale contacten echt wel in de weg zitten thuis.
Dus meestal begin ik de dag buiten, of met mijn huiswerk.
Ik heb de 'kastenkamer' ingericht als werkplek. En daar zit ik dan 's ochtends. Muziek in de oortjes en in opperste concentratie :-) aan mijn huiswerk. Heerlijk, zo zonder tijdsdruk. Wat vandaag niet afkomt, komt morgen wel.

Muziek in de oortjes. Ik luister veel naar Spotify. Kan je lekker het genre kiezen waar je zin in hebt.
En daar komt dan best af en toe eens wat onbekend en verrassends voorbij.

Rainbow Eyes bijvoorbeeld vanmorgen. Van Rainbow.
Het zei me niets, maar ik vond het mooi. Een beetje Deep Purple-achtig maar dan wat kalmer, vond ik .
Ik wil dan ook altijd wel weten wat ik nu eigenlijk hoor. Rainbow is dus een band die opgericht is door Ritchie Blackmore, de gitarist van Deep Purple. Zat ik dus toch in de goede hoek.
Nu ik het nummer wat vaker heb gehoord vind ik het eigenlijk een beetje teveel kabbelen en nergens naartoe leiden. Het kabbelt ook gewoon weer weg op het eind. Maar de sound vind ik erg mooi en het nummer leent zich prima voor een zwijmel.
En het past dan ook wel weer bij de staat waarin ik  verkeer. De dagen kabbelen voorbij. Ondanks een wereld die in brand staat. (Is ook een gekke gewaarwording hoor).

Meezwijmelen?
Plaats hier je link.




You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter