Zwijmelen op Zaterdag: Hey Soul Sister

Als jullie dit lezen, op zaterdag 27 april dan zit als het goed is mijn wandelvakantie erop. 
Ik zal jullie natuurlijk, net als op het Pieterpad, vast weer gaan vervelen met verslagen van de etappes. 

Met dit liedje blik ik vooruit naar het eerst volgende concert dat ik heb. 
Dat wordt Train. 
Van Train kende ik eigenlijk alleen maar Drops of Jupiter. Dat is één van de mooiste nummers die ik ken. 
Maar die heb ik al een keer geplaatst, dus die mag niet meer, volgens mijn eigen, zelf verzonnen regels.
Alleen al om dat nummer wilde ik dat concert bezoeken. 
Ik bleek echter heel veel liedjes van Train te kennen, zonder dat ik wist dat het van Train was. Hey, Soul Sister is er daar één van. Een heerlijk vrolijk nummer! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Under Pressure

 

Als ik deze zwijmel schrijf (ik plan hem vooruit, hij wordt over een week gepost) ben ik net klaar met het verzamelen van mijn spullen voor mijn wandelvakantie in Duitsland. 
Ik ben moe. 
De week was een rat-race, schreef ik vorige week al. 
Ik ben veel uit huis gevlucht omdat het overal een bende was. 
Schouwburg, bios, concertjes. De opname van mijn zoon kwam erbij. 
Lange ritten naar het Oosten van het land waar de kliniek is. 
Ik wilde mijn huis voor de vakantie een beetje stofvrij achterlaten. Ondanks dat er van de week nog gestuct gaat worden, tijdens mijn afwezigheid. 
Dat heet loslaten. 

De badkamer was af. Dacht ik. Alleen de deur moest er nog in gehangen worden. 
Ik dacht al met mijn timmermansoog te zien dat de deur de wastafel zou gaan raken. En jawel... na meten bleek dat het niet ging passen. 
Ik heb vandaag de badkamerboer gebeld. Fijne lui zijn het. Kleine zaak. Als ik bel weten ze gelijk wie ze aan de telefoon hebben. Ze gaan het oplossen. Hoe, dat weet ik nog niet. Maar dat zal van de week, tijdens mijn vakantie wel blijken. 
Ook dat is loslaten. 

Morgenochtend rij ik weer naar het Oosten. Voor de derde keer deze week. Maar nu mag ik doorrijden. Idar-Oberstein zal de start worden van onze wandeling. Vanaf daar lopen we ruim 130 kilometer naar het eindpunt. Naar Bingen. 
Het Hildegard von Bingen Pad wat we gaan lopen is een pelgrimspad dat in het teken staat van deze non. 

Twee zwijmels schrijf ik vooruit. 
Ik was een beetje inspiratieloos. 
Terwijl ik de computer aanzette kwam dit liedje op de radio voorbij. En de keuze was gemaakt. 

De weersvoorspelling zijn niet zo heel goed. Het wordt koud. Maar ik ga met Kleine Tas, en wij hebben het altijd naar ons zin samen. Ik heb er heel veel zin in om twee weken lang maar doel per dag te hebben: Lopen van A naar B. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Smoorverliefd

Even een kort zwijmeltje. 
De week was een beetje een rat-race.
Badkamer en toilet werden verbouwd, zoon was voor onderzoek opgenomen en daarnaast moest er gewoon gewerkt worden. En ja... hing ik ook wat slingers op. 
Gisteravond was de Bob Marley Tribute band The Rootsriders in Gebouw T. 
Ze vertolkten dit keer liedjes van Doe Maar. Het was een Henny Vrienten tribute. 
Ik zag deze show al eerder in Goes. Maar het was de moeite waard om het nog eens te zien. 
Sowieso vind ik de muziek van Doe Maar ontzettend fijn. 
Weten jullie nog dat Cd-tje dat ik vond in de kringloop in Zwitserland? 
Dat CD-tje ligt grijsgedraaid in de auto. 
Van het liedje smoorverliefd word ik altijd ontzettend blij. 
Dus... dit is m'n zwijmel voor vandaag. 

Ik ben hierna twee zaterdagen weg. 
Maar ik probeer wat zwijmels klaar te zetten. 
Zo niet... dan is de reden van mijn afwezigheid leuk. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Once in a lifetime

Dinsdagavond ging ik, eigenlijk zonder verwachtingen en om het badkamerverbouwstof en de zooi te ontvluchten, naar de bioscoop. 
Stop Making Sense werd vertoond. Het is een concertregistratie van Talking Heads uit 1983 die in 2023 geremasterd is. 
Ik heb de Talking Heads eigenlijk niet zo mee gekregen. Kende een paar nummers van ze. 
Heb nooit zo in de gaten gehad hoe goed ze eigenlijk waren. In 1983, toen dit gefilmd werd, was ik een jaar of 11-12. Te jong om dit te snappen. En daarna heb ik het ook niet mee gekregen of opgepikt.

In de film, bij dit concert, begon de zanger in zijn eentje met een cassetterecorder en een gitaar op een kaal podium. Met Psycho Killer. 
In het volgende nummer kwam er een bassist bij. 
Daarna een gitarist. Er werd een drumstel het podium opgereden. Een heel hoe noem je zoiets? Een percussiestation? Tot het podium helemaal vol stond met muzikanten. 
We stonden als het ware zélf op het podium, met onze neus op de muzikanten, en daardoor konden we naast horen, ook heel goed zien hóe de muziek gemaakt werd. 
Ieder nummer had door de visuals, lichteffecten en uitvoering een heel eigen sfeer. Heel knap gedaan. En wat een energie hing daar op dat podium. 

Ondanks dat de muziek me niet bij alle nummers kon boeien, heeft Talking Heads er 40 jaar later een fan bij gekregen. Er zit zoveel muziek en energie in de band! Ik was aangenaam verrast en ben blij dat ik tóch deze film heb gezien. 

Ik heb één nummer uit deze film gekozen. Maar het had even goed een ander nummer kunnen zijn, want de keuze was reuze. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter