vrijdag 30 november 2018

Queen: @Live Aid

Ik ben al een paar weken in een Queen-fase hoor... sinds ik met mijn Langharig Tuig en mijn Puberella de film "Bohemian Rhapsody" zag, over het leven van Freddie Mercury.
Het moment dat hij het podium opkomt bij Live Aid... kippenvel!

De afgelopen week zag ik  (wegens tijdgebrek in etappes) de docu over Queen terug die vorige week op vrijdagavond werd uitgezonden. Het laatste stuk keken Mr.C. en ik samen.
Allebei in tranen. Wat een artiest was Freddie. Wat zou er nog voor muziek gekomen zijn als hij nog had geleefd... En die drummer, Roger Taylor... Tijdens de film werd ik verliefd op hem.
Hij heeft intussen het uiterlijk van de ideale opa...wat een lieve blik heeft die man in zijn ogen...

De docu sloot af met het tribute voor Freddie in Wembly, na zijn dood, met de weergaloze vertolking van George Michael van Day's of our Lives. Ik ben zo'n weekdiertje... nog meer tranen.

Ik wilde eigenlijk gewoon weer een liedje kiezen van Queen voor deze zwijmel. Maar scrollend door Youtube kon ik geen keuze maken. Dus ik plaats gewoon het het hele optreden van Queen op Live Aid. Kan je zelf een liedje kiezen dat je leuk vindt. Of gewoon lekker alles luisteren!
Het is wat mij betreft één van de beste optredens ooit!








zaterdag 17 november 2018

Zwijmelen op Zaterdag: The Show must go on



Hebben jullie hem al gezien? De film over Freddie Mercury'? "Bohemian Rhapsody"?
Dinsdagavond ben ik samen met mijn langharig tuig en mijn puberella naar de bios geweest.
Wat een heerlijke film was dat.

Deze film móest ik samen met mijn zoon gaan zien!
De liefde voor muziek van mijn langharig tuig begon een jaar of 10 geleden bij Queen.
Via o.a. Pink Floyd, Linkin'Park, The Peppers, Pearl Jam, The FooFighters raakte ik hem, op muziekaal gebied, een beetje kwijt bij de obscure 'death metal-bandjes'. Maar die dinsdagavond hebben we weer heerlijk genoten van deze mooie film en geweldige muziek.

Die dinsdagochtend had ik het bericht gekregen dat mij oom P. is overleden.
Ik weet nog dat mijn moeder (het zal zo'n kleine 30 jaar geleden zijn geweest toen Queen "The Show must go on" vlak voor het overlijden van Freddie Mercury uitbracht) had verteld dat ome P. dit nummer wilde laten draaien op zijn uitvaart. Ik heb dat altijd een mooie en bijzondere keuze gevonden.
Het was bijzonder om juist die avond dit nummer in vol ornaat in de bioscoop te horen.

Ik heb geen idee of hij, nu het een kleine 30 jaar later zover is, nog steeds voor dit nummer heeft gekozen. Maar ik heb zelf bij het horen van dit nummer altijd even aan ome P. moeten denken.
Ik vind wel dat het bij hem past...

Hij was de gene die ons uit de brand hielp toen we plotseling gingen trouwen. Ook die dag was een beetje 'the show must go on'. Een heel mooi genereus gebaar voor zijn nichtje... ik zal het, mijn hele leven lang, nooit vergeten en er altijd dankbaar voor zijn.


zaterdag 10 november 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Turn! Turn! Turn!



Ik begin de zaterdag met het laatste liedje dat ik gisteravond vannacht op weg naar huis in de auto hoorde:
Turn! Turm! Turn! van the Birds.

Ik hoor vaak van mensen dat ze mijn geduld bewonderen.
Ik kan heel geduldig zijn, dat klopt, als het aankomt op priegelwerkjes bijvoorbeeld. Of draadjes uit de knoop halen :-). Of als ik iets wil bereiken waar volharding voor nodig is.
Maar ik kan anderzijds ook ontzettend ongeduldig zijn als er dingen op mijn pad komen die hetgeen wat ik wil in de weg staan.
Of als ik moet accepteren dat mijn lijstje van dingen die ik wil doen zo lang is dat ik eigenlijk nergens aan toe kom.

Daarom vond ik dit wel een mooi liedje om alles even te relativeren, in het juiste perspectief te zetten. For Everything is a Season.
Waarom was het juist mijn 18-jarige die mij erop wees dat ik eens goed naar de tekst moest luisteren?
Ook daar zal een reden voor zijn...


To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven

A time to be born, a time to die
A time to plant, a time to reap
A time to kill, a time to heal
A time to laugh, a time to weep

To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven

A time to build up, a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones
A time to gather stones together

To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven

A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace
A time you may embrace
A time to refrain from embracing

To everything - turn, turn, turn
There is a season - turn, turn, turn
And a time to every purpose under heaven

A time to gain, a time to lose
A time to rend, a time to sew
A time for love, a time for hate
A time for peace, I swear it's not too late!

vrijdag 2 november 2018

Zwijmelen op Zaterdag: A head full of dreams


Ik heb de afgelopen week wel een beetje stuiterend doorgebracht hoor.

Vorige week werd aan mij de vraag gesteld of ik ervoor voelde om les te geven op de modevakschool waar ik de opleiding tot coupeuse doe. 
Say what???!!! 
En ik ben nog niet eens klaar met mijn opleiding!!!
Voor de vorm heb ik hier nog even een nachtje over geslapen. En stiekem ook wel even over getwijfeld. Kan ik dit wel? Heb ik al voldoende kennis in huis?
Maar eigenlijk wist ik gelijk al dat ik dit wilde.

Supergaaf natuurlijk. Ik ga het doen!
Ik ga een klein groepje ervaren naaisters begeleiden. 1 avond in de week. 
Ik ben eigenlijk wel heel erg trots dat deze vraag aan mij gesteld is. 
Ik weet dat ik echt nog niet alles weet. 
Maar met het (opleidings)traject wat me hiermee aangeboden is ga ik hier de komende tijd zo ontzettend veel leren! En misschien ook op mijn bek gaan, omdat ik nog niet alles weet. Maar ook die momenten moet ik dan maar omarmen als leer-moment. 

Ik heb een docent naast me staan die weet waar ik sta. Die weet wat ik kan. Die in mij gelooft. 
En dat vind ik fijn. Ze gaat me de komende tijd uitdagen. En ik daarmee mezelf ook.
Ik heb er zin in!

En daarom vandaag een liedje over een hoofd vol dromen in de Zwijmel.
Want dat heb ik altijd, een hoofd vol dromen.
Dromen over mijn wat ik allemaal wil gaan maken. Dromen over mijn examenstukken. Dromen over mijn eigen modevakschool 'De Volharding' ;-). Dromen over wat er allemaal fout kan gaan.
Dromen over het pad wat ik voor me zie. Ik ga daar nog niet teveel over zeggen. Maar het is echt iets dat zo ontzettend bij me past. Mijn kapster weet van deze droom en vanmiddag hadden we het daar nog even over (dat er een link tussen het werk van mijn kapster en mijn droom is, lijkt heel raar, maar is ook zo logisch...). Ik zag het heel kleinschalig. Maar zij begon gelijk over een catwalk in New York en een hele blije wereld! En ook ik zag het voor me.

Dream on girl!
Niets is onmogelijk.
Maar... stapje voor stapje.
Eerst moet mijn proefbroek af (poging 6 intussen, de naam 'de volharding' komt niet uit de lucht vallen :-) ). Eerst maar eens kijken hoe het lesgeven bevalt. Eerst mijn examenstukken maken en de volgende modules halen. Eerst nog heeeeel veel leren. 
Het pad ligt voor me. Ik heb dit nog niet eerder zo ontzettend en op deze manier gevoeld. Klinkt vaag en zweverig. Maar is écht zoals het is.

Groetjes van Juf Natasja. :-))))))))