Zwijmelen op Zaterdag: Bodypaint

Ik heb behoefte aan een rustig liedje. 
De week was weer zo vol, dat ik sinds zondagavond nu (vrijdagavond) eindelijk voor het eerst weer even een avondje kan gaan zitten. Ik heb zelfs nog niet eens de zwijmels van vorige week kunnen luisteren. Ik hoop echt dat ik er dit weekend even de tijd voor kan nemen. 

Ik had geen lekkere week. 
Ken je dat? Dat je op je werk met je taken bezig bent, of thuis, en dat er continu zij-input is van dingen die ook moeten en mensen die wat van je nodig hebben. 
Ik was totally overprikkeld (en moet vooral niet vergeten om straks even mijn magnesiumpil te nemen, hèt middel om razende stuiterballen in je hoofd weer rustig te krijgen),  heb ontzettend intensief liggen dromen 's nachts, waardoor ik ook niet uitgerust wakker werd. Ik mis mijn focus, ben heel gauw afgeleid en spring van de hak op de tak. 
Ik merkte zaterdag, toen de zon er even was, hoe groot de behoefte aan zonlicht en warmte is! 

Zaterdagmorgen staat er nog een ritje Utrecht op het program. Gelukkig mag ik meerijden, dat scheelt in prikkels. 
Daarna is het weekend lekker leeg. Althans... er wacht een naaiopdracht maar eigenlijk hoop ik dat ik zondag op mijn gemak alle tijd heb om daaraan te werken. En zaterdagavond speelt er een metal bandje waar ik met mijn zoon naartoe wil. Lekker even tijd om te ontspannen. 

Het liedje... bodypaint van Arctic Monkeys. Het is een liedje wat vaak voorbij komt op mijn favoriete radiostation Kink. Op de andere zenders hoor ik het eigenlijk nooit. Het is een liedje waarbij ik altijd even van de 'ik hoor radio' switch naar de 'luisterstand'. En ik ontdekte net dat er  een hele mooie clip bij zit. Dus ik dacht... ik deel hem even hier. Want ik vind dat het nummer het waard is om gehoord te worden. 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: The loneliest

 

Het heeft een poosje geduurd voordat ik doorhad door wie dit nummer uitgevoerd werd. 

Het draaide al een poosje mee op de radio, maar ik kon de stem niet thuisbrengen en ik vergat steeds om het op te zoeken. Ik was verbaasd dat het van Maneskin is. 

Maneskin... dat waren toch die maffe Italianen die wonnen met dat gekke liedje op het songfestival? 

Nou ja... ze zijn behoorlijk populair bij de Nederlandse jeugd, speelden laatst in een vol Ziggo Dome, maar ik was ze zelf eigenlijk alweer vergeten. 

Dit nummer blijft me altijd wel pakken als het voorbij komt. 

Ik wens iedereen een fijn weekend toe. Geniet van het zachte weer. 
De lente is er! Eindelijk! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Pachelbel

 Sinds medeblogger Melody een poosje terug benoemde dat veel hedendaagse muziek is gebaseerd op klassieke muziek, heeft dat gegeven mijn aandacht een beetje vast gehouden. 
Ik weet te weinig van muziek om akkoorden te herkennen, dus ik vind het altijd wel leuk als filmpjes mij daarbij een beetje op weg helpen. 

Van de week stuitte ik op het volgende filmpje: 

Ik begin even met het plaatsen van het origineel: Canon in D van Pachelbel.

En ja.... je komt de basis van dit muziekstuk tegen in ontzettend veel liedjes. 
Het best vond ik het te herkennen in het liedje van Maroon 5. 

Maar luister ook eens naar het nummer van Greenday: 

En zo kan ik nog wel 20 liedjes plaatsen. 
Radio luisteren zal de komende tijd nooit meer hetzelfde voor me zijn. 
Ik luister steeds of er een Pachelbelletje in verstopt zit. 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: If I had words

 

Vorige week was ik met de Vastenavend een avondje op stap met mijn dochter en haar vriend. 

We kwamen in kroegen waar ik anders gezien de populatie nooit kom. Als 50 plusser tussen jong volwassen volk gaan staan is toch een beetje sneu. Maar met de vastenavond vervagen de grenzen en is weinig raar en daar kwam ik dus in een kroeg met jong en oud grut en daar werd dit nummer gedraaid. 

En tot mijn verbazing zong de hele kroeg, óók de jong garde, dit nummer mee. Ik had geen idee dat dit nummer nog steeds zo populair is. 

Voor mij geldt dat dit nummer mijn eerste muzikale herinnering is. Ik was 5 jaar en ik vond die mevrouw zou mooi in haar witte jurk en die bloem in die mooie rooie krullen. 

En in mijn herinnering stonden ze ook met een schaatsbeschermhoes heen en weer te zwaaien. Ik heb het filmpje nog even terug gekeken, want waar haalde ik in dit liedje in hemelsnaam die schaatsbeschermer vandaan? Maar ergens zwaait iemand met een sjaaltje. We waren toen al vaak op de schaatsbaan te vinden dus ergens zal mijn hoofd twee dingen met elkaar verbonden hebben. 

Al googelend kwam ik erachter dat de zangeres, Yvonne Keeley, de zus is van Patricia Paay. Heb ik nooit geweten. En medezwijmelaar Melody reageerde een paar weken terug al in de comments dat veel (metal)muziek gebaseerd is op klassieke muziek. Zo ook dit nummer. Luister maar eens naar Symphony No. 3 van Saint-Saens.

En ik realiseerde me voor het eerst dat hier wel een hele lekkere reggea achtige beat in zit. Eigenlijk vind ik het nog steeds een mooi nummer. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Kiss on the list

Deze week was ik lekker een paar dagen extra vrij.

Ik ben natuurlijk even de stad in gegaan met vriendin Kleine Tas om te genieten van de Dweilavond en de optocht in ons Krabbegat. 

Verder stonden we wat klussen op mijn lijst, die ik niet volledig af heb kunnen werken.
De dagen vlogen weer voorbij en ik kwam tijd tekort. 
 

Het was de week van eerste keertjes. 

Ik kreeg als voorschot op mijn verjaardag een Ring-deurbel. Zo'n bel met camera waarbij je op je telefoon een melding krijgt als er iemand voor je deur staat. Heel handig, maar zo'n ding moet wel geïnstalleerd worden met gaten boren en al, en laat ik dat nou nét nog nooit gedaan hebben. 

Met aanmoediging van Kleine Tas ging het flitsend, en omdat ik toch al de boormachine in handen had, hebben we gelijk maar een paar schilderijen opgehangen die al een jaar op de grond stonden ónder de plek waar ze ooit zouden moeten komen als ik de moed had om een gat in mijn zo strak gestucte muren te boren. Dat moment was dus daar :-). 

De volgende dag kreeg ik een P1- metertje, ook alvast als voorschot op mijn verjaardag, van mijn broeder. Met dit metertje kan ik precies monitoren via de app hoeveel mijn stroom en gas verbruik is. Al gauw constateerde mijn broer dat mijn gas bij geen gebruik niet terugzakt naar 0, maar dat die daar net even boven blijft hangen. Is er sprake van lekkage? Of iets in de ketel wat sluipverbruik geeft? Via videobellen kreeg ik een snelcursus meterkast en kranen en wist ik de gastoevoer uit te zetten. Prompt sloeg de ketel op tilt. Het was intussen al bijna bedtijd, maar zoiets moet natuurlijk weer aan de praat, anders kan ik niet slapen. Ketel gereset. Het is allemaal niet moeilijk maar je moet wel even weten hoe lang je op welke knopjes je moet duwen. We hebben het lek nog niet gevonden, maar morgen volgt er verder onderzoek. Als het huis voor die tijd nog niet de lucht in gevlogen is...

En er was nog een eerste keertje. Ik was nog nooit met de auto door de wasstraat geweest. 

Ik had eerder deze week de auto geparkeerd onder een boom waar 's morgens de kwauwen zich verzamelden. Mijn witte Twingo leek wel een Dalmatiër. Met mijn dochter naast me had ik wel de moed om de wasstraat ook eens te proberen en het was een hele belevenis. Met discolichten en al. We hebben gegierd van het lachen. 

En ja... die kiss die ook nog on the list staat... 

Het is er na ruim twee jaar vrijgezellenbestaan nog steeds niet van gekomen. Want dat zal ook weer een eerste keertje zijn... als ik ooit met iemand ga zoenen, dan wordt het voor het eerst in meer dan 30 jaar een ander dan de man met wie ik de afgelopen 30 jaar zoende... en ook dat vind ik een vreselijk eng vooruitzicht.
Maar met of zonder kus... het wordt tijd dat ik eens ga beginnen aan the list of the best thing in life, waarover in dit liedje gezongen wordt. 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link: 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Flowers

Vandaag een liedje in de zwijmel van Miley Cyrus. Wie had dat ooit gedacht... 

Ze is zéker niet één van mijn favoriete artiesten en ze hoort meer thuis bij de generatie van mijn dochter maar met dit nummer rockt ze hem gewoon. Een vette break up song waarmee ze enorm wraak neemt op haar ex. 

Ik kan mezelf hier wel mooier voor gaan zitten doen dan ik ben hoor, en een mooi verhaal gaan ophangen over vergeven en vergeten, maar ik ben niet zo mooi, helaas.
Ik heb zelf de afgelopen twee jaar enorm gekampt met hatelijke en jaloerse gevoelens rondom het uit elkaar gaan van mijn ex en mij. Zure gedachtes die ik helemaal niet wilde hebben. Ik wil helemaal geen lelijk persoon zijn met nare gedachtes, maar ze waren er zeer zeker, die lelijke hersenspinsels. 

Mijn bijbel was destijds Hotel Hartzeer van Susan Smit (een moderne heks, een hele wijze vrouw... ik hou van haar boeken...) en Marion Pauw. 
In dat boek leerde ik dat alle gedachtes er mochten zijn, ook de meest lelijke. Zolang ik ze ook maar weer los kon laten. Ik moest ze beschouwen als gasten in de herberg. Ze kwamen langs. Ik gaf ze wat eten en drinken. Ik gaf ze even aandacht. En daarna was het tijd om ze weer te laten gaan. Desnoods om ze buiten te zetten. 
Als ik er op die manier naar keek lukte het me ook om milder te zijn in het oordeel naar mezelf, óver die lelijke gedachtes. 

Maar goed. Miley Cyrus dus. 
Het liedje zit vol wraak. 
Het is het antwoord op song 'When I was your Man' van Bruno Mars.
Haar ex droeg dit lied aan haar op op hun huwelijksdag. 

Waar Bruno Mars zingt: 

That I should have bought you flowers, and held your hand
Should have gave you all my hours, when I had the chance
Take you to every party, cause all you wanted to do was dance

Zingt Miley: 

I can buy myself flowers, Write my name in the sand
Talk to myself for hours, Say things you don't understand
I can take myself dancing, And I can hold my own hand
Yeah, I can love me better than you can

Ze bracht de song uit op de verjaardag van haar ex. De song is opgenomen in het huis waar hij haar bedroog. En ze draagt het pak dat hij droeg op hun huwelijksdag. 

En met deze manier van wraak nemen en dit liedje over liefde voor jezelf verdient Miley Cyrus dus toch een plekje bij mij in de zwijmelrubriek. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Lost

Keuzes, keuzes... 

Wat wordt het deze zwijmel?
Er is zoveel muziek om te kiezen. 

Wordt het een nummer van mijn favoriete bande DeWolff? Ze hebben een nieuw album uitgebracht, Love, death & In Between.  Het album wordt heel goed ontvangen en staat op nummer 1 in de Dutch Charts deze week. 
Ik geloof dat Nederland eindelijk klaar gaat zijn voor deze band. 

Wordt het iets van Muse? Want daar heb ik nog altijd te weinig aandacht aan besteed in mijn zwijmels. 

Wordt het het Fluitlied, dat deze week ineens een grote hit was? Neeeee.... echt niet. 

Het wordt toch het nieuwe liedje van Linkin Park. Linkin Park is voor het eerst sinds de dood van zanger Chester uitgekomen met nieuw materiaal. 
Ondanks dat de song weinig verrassend is, heeft het wel het alom bekende Linkin Park geluid. En het is gewoon altijd fijn om naar de stem van Chester te luisteren. De tekst raakt me. Ik betrek het niet op mezelf. Ik heb het idee dat ik redelijk weet waar ik sta en waar ik naartoe wil. Maar ja, wat kan ik erover zeggen... niet iedereen omgeving is in de meest stabiele fase van zijn leven, en daar gaat mijn hart naar uit. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Another Brick in the Wall

Vandaag zwijmel ik met de voorlopig laatste Pieterpad Etappe die ik heb gelopen. 
Met deze post ben ik op mijn blog helemaal bij met mijn verslagen. 

Ik was de dag hiervoor geëindigd op de etappe Vorden-Zelhem. Ik had hiermee de etappe Laren-Vorden overgeslagen en die moest nog wel gelopen worden. 
Planmatig kwam het beter uit om even deze twee etappes te wisselen. 

Na het eindigen van de vorige etappe Vorden-Zelhem  reisde ik naar mijn zus en zwager in het noorden van Duitsland om daar een heerlijke kerst te vieren. 
Muziek is ook altijd iets wat ons bindt. We eindigden de avond met kerst met muziekjes zoeken op youtube en mijn zwager kwam met deze prachtige vertolking van een Pink Floyd cover (Another Brick in the Wall) van de metal-band Korn. Ik ben fan van Pink Floyd, ik hou wel van een metal-sausje. Ik moet zeggen: Korn heb ik de laatste keer op Graspop overgeslagen op advies van mijn zoon: "te heavy voor jou mama, ga jij maar naar Europe kijken :-)". Maar ik was verbaasd dat ik deze versie nog niet eerder had gezien. Hij stond al een paar jaar op youtube. En het was 15 minuten kippenvel. Soms worden covers beter dan het origineel. Korn mag van mij het hele album The Wall coveren. Ik had er graag bij willen zijn, bij dit optreden. Hij laat hier zo goed de 'gekte' zien waar op het album The Wall over gaat. 

Na Korn was het echt bedtijd want ik moest de volgende dag weer een flink stuk reizen richting Vorden om weer  etappe Pieterpad te lopen. Ik was door mijn collega, mijn baliemaatje, met haar deel ik de werkzaamheden aan de balie bij de tandarts, uitgenodigd om op tweede kerstdag bij haar te komen logeren in een huisje dat ze met haar gezin had gehuurd in Lochem. Zo lief, en zo gezellig. Konden we mooi de etappe Laren-Vorden lopen. 

Het werd écht de allerfijnste etappe die ik tot nu toe heb gelopen. Wát een zaligheid was het. 
Ik hoefde me voor het eerst sinds ik begon met het pad niet druk te maken om het vervoer. Een ongekende luxe. We konden op ons gemakje opstaan. Haar man bracht ons naar het startpunt in Laren. Het punt waar ik wéken geleden met  mijn schoonneef Thomas eindigde. Ergens toen het nog herfst was. 

 

    

De zon scheen! We hadden echt mazzel met het weer na de grauwe kerstdagen.

Laren-Vorden bleek een prachtige route te zijn. Veel bos, veel kronkelweggetjes langs mooie boerderijen. Statige rechte beukenlanen langs landhuizen/kastelen.

ook hier nog altijd droogte... droge beken, droge vennen. 

 
Langs de route stond een bordje: Staringkoepel 1kilometer. Als ik dan heen en terug twee kilometer extra moet lopen, moet iets ook wel de moeite waard zijn. Het feit dat we er met een trekpontje het riviertje de Berkel voor moesten oversteken gaf de doorslag. Trekpontjes zijn altijd de omweg waard! Het werd de verrassing van de dag!

De theekoepel was verrassend genoeg open. Heel bijzonder. Er hingen schilderijen, deuren konden gewoon open, de boel was verder onbemand. Helaas geen stoelen, dus we hebben staand onze meegenomen thee en cake genoten. 

Op een bepaald ogenblik knalde door de wind de deur dicht en van schrik keek ik naar het plafond om te kijken of het stucwerk niet naar beneden zou komen. Daardoor zag ik het houtsnijwerk dat de kus uitbeeldde uit het gedicht van Staring, dat daar op de muur geschreven stond.

Nog niet eerder zijn de kilometers zo gemakkelijk voorbij gegleden. De omgeving, het gezelschap, de kletspraatjes... het maakte dat we voor ons gevoel in no time het einddoel Kasteel Vorden bereikten. 

Kruispunt van het Pieterpad en het Vogeltrekpad. 
Dat pad staat ook nog op mijn verlanglijstje. 

 

Helaas was daar de horeca dicht. Dus... terug naar het dorp waar we onszelf trakteerden op heerlijke warme chocomelk bij hotel Bakker. De man van mijn collega was ons met hond Suus al tegemoet gelopen en bracht ons weer naar het huisje toe.

 
Gelijkdoor naar huis, want de kinderen hadden er eigenlijk op gerekend dat ik met het avondeten thuis zou zijn.

Ik ben nu officieel over de helft van het pad. Ik heb er gewoon al meer dan 250 kilometer op zitten! 

Ik weet nog niet wanneer ik mijn pad weer vervolg. De volgende etappe wordt Zelhem-Braamt en daarna volgt Braamt-Millingen aan de Rijn. Op die etappe moet je met het pondje de Rijn over maar die is door een geldkwestie uit de vaart voorlopig. Het hele Pieterpad is nu in rep en roer, want hoe moeten we nu de Rijn over? Er zal vast een oplossing komen!

Nou ja, de muziek van vandaag past niet goed bij de romantiek van het landschap van deze etappe. Maar het staat eigenlijk ook wel weer op de juiste plek in mijn Pieterpad-verhaal. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Until I found you

 

Even een kort verhaaltje bij de zwijmel van vandaag. 
Normaliter zet ik de zwijmel op vrijdagavond klaar, maar ik ben vanavond vrijwilliger bij ons poppodium dus ik gewoon geen tijd voor een lang verhaal. 

Deze hoorde ik vandeweek een paar keer op de radio. 
Ik dacht dat het een oud liedje was. Uit de jaren 50-60 ofzo. 
Maar op een bepaald ogenblik wisselde ik van zender, en daar werd hij op het andere station ook gedraaid en toen dacht ik: zou het een nieuwe zijn? 

Het bleek de alarmschijf te zijn bij Q-music, dus inderdaad... een nieuw liedje. 
Althans... hij is in 2021 in the US al uitgebracht, en nu is het hier kennelijk pas doorgedrongen dat deze plaat het draaien waard is. Echt een mooie ouwe 'crooner-sound' van Stephen Sanchez.


En vreselijk zwijmelwaardig. 

Dus. Ik zeg houdoe voor vandaag. 
Heb een fijn weekend allemaal. 
En als je mee wilt zwijmelen? 

Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Walk this way

Pieterpad Etappe Vorden-Zelhem . > 17 km.

De dag voor kerst ben ik begonnen aan het tweede boekje van het Pieterpad. Doordat ik de kerst bij mijn zus en zwager in Noor-Duitsland ging vieren kwam ik eigenlijk min of meer langs het Pieterpad en besloot ik nog twee etappes mee te pikken.

Ik heb door de planning de route weer even los moeten laten en ik heb twee etappes omgewisseld. Eigenlijk was Laren - Vorden aan de beurt, maar het was om allerlei redenen handiger als ik eerst Vorden-Zelhem  zou lopen en daarna Laren - Voren. 

Het teken > meer dan, verraadt al dat dit de etappe werd waarop ik van mijn padje af raakte. Daarover later meer .

  
Om 6 uur ging de wekker al. Warm aangekleed (laagjes! Ik heb het gauw te warm), spullen in de auto geladen, en 2 uur gereden naar eindpunt Zelhem. Meestal parkeer ik de auto bij een plaatselijke buurtsuper, maar ik had goed voorzien dat dat kansloos was, zo op de zaterdag voor kerst. Ik koos voor de eerste de beste plek aan de rand van het dorp. Alleen maar mensen met kerstboodschappenstress in het dorp! Heerlijk om daar dit jaar niks mee te maken te hebben en lekker te kunnen gaan lopen: ik was de hele kerst onder de pannen!

Kasteel Vorden 

Ik nam de bus (rit van een uur ) naar station Vorden. Gelukkig was daar horeca open voor koffie en een plas en om 11.00 uur was ik en route. Langs kasteel Vorden, kilometers bos gezien. Amper mensen tegengekomen. Nul andere Pieterpadters. Hooguit honden die hun mens uitlieten.

Een hoog Efteling gehalte

 

Bij de molen van Linde een fijne rustplek gevonden.

 

Ik schreef deze zomer al dat ik het zo leuk vond om de kenmerken in seizoen en in landschappen te zien. Geen beschutting nu van groen in het bos, geen herfsttinten meer, alleen maar grauw en kaal.

Dingen die je ook niet ruikt in de zomer: de geur van een knapperend haardvuur en vuurwerk.
Het had goed geregend de afgelopen dagen, de paden waren modderig en vol plassen.

 

De vlag van de Achterhoek.
De vlag is geïnspireerd door het Achterhoekse coulisselandschap. De verschillende kleuren groen representeren de weilanden en bossen in de Achterhoek; het licht gebogen witte kruis verbeeldt de Achterhoekse kronkelwegen met bomenrijen erlangs

Anders dan in het Noorden: hier ook veel landbouw, maar in plaats van uitgestrekte akkers en kale vlaktes veel kleine akkertjes omringd door bomen. Mooie landhuizen. Mooie boerderijen.

 
Veel droge beken. De beken waren vroeger wel gevuld en stroomden naar de landhuizen, die vaak een watermolen hadden. Er zijn diverse projecten om de droogte tegen te gaan en te zorgen dat de beken weer gevuld worden.

 

 

Een knotwilg met een gespleten persoonlijkheid. Als ik knotwilgen zie moet ik altijd aan mijn vader denken. Niet vanwege de gespleten persoonlijkheid, maar mijn vader is lid van een knokploeg... eh... knotploeg en onderhoudt daarmee de wilgen in het Zuid-Hollands landschap.

Tot vlak voor Zelhem ging het voorspoedig.
Opeens stond ik voor een 5-sprong waar ik geen rood-wit pieterpadpijltje zag. Ik moest er 1 gemist hebben. De navigatie zei dat ik op 12 minuten lopen terug een afslag had gemist. 12 minuten terug... dat vond ik te ver. Ik dacht op de navigatie en op de kaart te zien dat ik een doorsteek-pad naar de route vond, maar dat bleek niet zo te zijn.

De lessen die ik deze etappe leerde: ga voortaan toch maar terug tot je weer je pijltje tegenkomt. Zéker als je midden in een bos loopt. En wees niet eigenwijs als je dan weer richting het pad loopt door langs de drukke N-weg tóch af te wijken van wat je had bedacht omdat je een veel leuker en onverhard pad tegenkomt.
Hoewel... dat laatste was eigenlijk wel een goed idee. Het bracht me niet terug naar het Pieterpad maar toevallig wel in één rechte streep naar Zelhem, waar mijn eindpunt was. Dat was mazzel want dit pad stond niet op de kaart en werd ook niet op de navigatie aangegeven.

O ja, en nog een les: als je gevoel zegt dat je links moet, en de kaart zegt rechts: volg de kaart! 
Het loopt echt een stuk rustiger als je gewoon de markering kan volgen en niet zelf hoeft te navigeren.

Eindpunt in Zelhem. En kijk! Blauwe lucht op deze grauwe dag!

Om 3 uur bereikte ik het eindpunt in Zelhem.

Vanaf Zelhem was het nog 2 uur rijden naar zus en zwager. Wat zijn ze toch een belachelijk eind weg gaan wonen!
Als altijd kwam ik daar in een warm bad. Figuurlijk dan. De douche was heerlijk. Er kwam een heerlijke borrelplank op tafel. De wijn werd ingeschonken. Er was Irish Coffee. En speciaal voor mij hadden ze een Windbeutel gekocht. De Windbeutel heeft een geschiedenis die ik maar nèt na kon vertellen (iets met letterlijk bijna stikken van het lachen) en is altijd een heerlijke Duitse traktatie. Na de start van de top 2000 heb ik lekker mijn bedje opgezocht. Het was al met al een lange dag! 

De overheerlijk luchtige maar potentieel levensgevaarlijke windbeutel

Het liedje bij vandaag: Walk this way. Als reminder dat het echt rustiger is voor mijn hoofd als ik gewoon de pijltjes kan volgen. 
Rap is zéker niet mijn genre, maar deze rap van Run DMC met Aerosmith kan ik wel waarderen. 
Dit nummer was één van de vroege Rap-Rock nummers. Later kwamen er meer bands met Rap Rock, zoals Limp Bizkit, the Red Hot Chilli Peppers, Linkin Park, the Beastie Boys. Maar toen dit in de jaren '80 uitkwam was het nog vrij vernieuwend. Zo zie je maar weer, dat er buiten je favoriete genre toch ook nummers zijn die toch weer raakvlakken hebben met genres die je wel leuk vindt. En de latere Rap Rock uit de jaren '90... daar zit wel weer heel veel toffe muziek bij, vind ik dan. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Child of Sin

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen met deze zwijmel. Ik heb deze week zoveel tofs zien en horen voorbijkomen op muziekgebied. 

Wordt het de nieuwe release van mijn favoriete bandje DeWolff? Ze hebben met Night Train wel een hele vette track neergezet. 
Wordt het een nummer van Sinéad O'Connor omdat ik zo enorm onder de indruk was van de documentaire Nothing Compares die van de week te zien was bij Het Uur van de Wolf? Wát een vrouw! Kwetsbaar en krachtig tegelijk. Er werd gezegd: de wereld was nog niet klaar voor Sinéad. Ze was de tijd ver vooruit met haar ideeën. 
Wordt het het nieuwe nummer van onze Floor Jansen: Invincible. Een heel hoopgevend nummer over PTSS ( Post Traumatische Stress Stoornis). 
Of wordt het het mooie liedje van Dean Lewis, als hart onder de riem voor mijn vriendin Kleine Tas? 
Of wordt het toch het nummer van Kovacs, in samenwerking met Rammsteinzanger Till Lindemann. 
Dit was wel het nummer dat vandaag de meeste indruk maakte. Eigenlijk week ik niet of ik het meer grappig vind dan mooi: Till Lindemann die met een zwaar Duits accent Engels zingt. Maar jemig... wat een mooie diepe stem. 
Of wordt het toch een nummer dat aansluit bij de etappe van het Pieterpad waar ik nog een verslag van wil plaatsen. Want ook dat verhaal wil ik toch eigenlijk wel voltooien voordat ik komend voorjaar weer verder ga op het pad. 

Ik kies voor Kovacs en Till. 
En ik ga daarna gewoon zonder bruggetje verder met mijn Pieterpadverslag. 
Dat is het voordeel van zo'n zwijmelrubriek he? Je mag ermee doen wat je wilt. 

Het Pieterpad. Waar waren we gebleven? 

Ik was met Thomas, mijn 'schoonneef' op pad van Ommen naar Hellendoorn en we overnachtten bij B&B Barg Willem. We slaan de etappen Ommen-Holten even over omdat ik deze etappe in de zomer al gelopen had. 

Etappe Holten-Laren. 

Alle voorwaarden waren er voor een goede nachtrust. Een zacht bed. Een frisse kamer met open ramen. Een stille, donkere omgeving. Maar ik sliep heel slecht. Vaak is bij mij een vreemde omgeving en een andere energie al voldoende om mij uit mijn slaap te houden.
We waren op een rustige plek, maar juist deze nacht was er in het bos een nacht-mountainbike tour en was er in Hellendoorn een feesttent waarvan het geluid ons kilometers verderop uit onze slaap hield. Maakt niet uit... we hadden weer een mooie dag voor ons.

 

Het ontbijt met zicht op de opkomende zon.
Een tafelgenoot die zijn best doet om alle foto's te verpesten met duistere blikken of ander soort ongein. 

 
Heerlijk. Er lagen boterhamzakjes klaar om de overgebleven broodjes van het ontbijt mee te nemen als lunchpakket. Heel attent.

Met de auto naar het eindpunt van vandaag in Laren gereden.
Spannend of ons vervoertje klaar zou staan op het afgesproken tijdstip. Ik had geregeld via de Facebookgroep "Pieterpad Vervoer" dat iemand ons naar het startpunt in Holten zou rijden. En jawel... ze stond keurig op ons te wachten! Het Pieterpad is leuk vanwege de ontmoetingen. Onze Chauffeuse bleek van geboorte een Roosendaalse te zijn. En hoe leuk was het dat ik haar (als extra attentie voor het vervoer) een Bergs gebrouwen biertje kon geven.

En daar stond ik dan weer op het station in Holten... op de plek waar mijn pad deze zomer zo plotseling geëindigd was.

Het was de route van de rechte wegen. Prima. Thomas was in een doorstamp-bui. Dus de rechte paden lagen hem wel. En ik hobbelde braaf achter hem aan. De route was prima, maar weinig fotogeniek. Veel landbouwgebied. Veel verharde wegen. De bankjes stonden vandaag op tijd voor ons klaar .


Op het einde een stuk over landgoed Verwolde, met een mooi landhuis.

 

 


In het Pieterpadboekje was te lezen dat we hier een ommetje konden maken langs de Dikke Boom. 
Ommetjes moeten dan wel de moeite waard zijn om te maken, maar ja... dat weet je nooit van tevoren.
Nadat we gisteren de Dikke Steen hadden gezien, leek de Dikke Boom me ook wel het omlopen waard. Met een omtrek van 7.60 meter is dit de dikste eik van Nederland. Het is inderdaad een imposante boom!

 
15 kilometer was relatief kort ten opzichte van gisteren, dus Thomas schroefde op het einde het tempo nog even lekker op. In mars-tempo bereikten we Laren. En daar zat dit deel van ons Pieterpad er alweer op. Met de terugrit naar het westen hadden we toch weer een dagtaak deze dag.
Het was heerlijk herfstweer. Natuurlijk voorbereid op kou maar dat was niet nodig. De dikke trui heb ik alleen de eerste 500 meter aan gehad en verder voor niks de hele weg meegezeuld. Verder gewoon nog korte mouwen weer. 

De volgende etappes, Laren-Vorden en Vorden-Zelhem zijn met de kerst bewandeld. Dus daarover volgende week meer. Laren Vorden is de laatste etappe van het eerste van de twee boekjes van het Pieterpad, dus ik ben al een heel eind op weg. Ik denk zo ongeveer halverwege.
Het was fijn om weer op het pad te zijn, om weer de rood-witte markeringen te volgen en om te genieten van het moois wat Nederland biedt! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: Enjoy the Silence

Allereerst: we zitten weer in een nieuw jaar, dus voor iedereen: de allerbeste wensen! 
Maak het mooi, zorg goed voor jezelf en elkaar en  neem de tijd om te genieten van de mooie dingen die het leven biedt. 

Mijn jaar is met wat strubbelingen begonnen. 
Mijn auto kreeg kuren en mijn internet lag er een paar dagen uit. 
Vooral het feit dat ik niet wist hoe snel het allemaal opgelost kon gaan worden gaf veel stress. 
Gedoe met OV. Gedoe met dingen niet goed uit kunnen zoeken, want ik had geen internet en maar een kleine data-bundel op mijn telefoon... Ik was na een paar dagen alweer helemaal klaar met het nieuwe jaar. 

Woensdagavond ben ik na het werk om kwart over zeven naar bed gegaan en heb ik 14 uur geslapen. Daarna was ik weer ontprikkeld en kon ik het leven weer aan. De auto en het internet deden het weer, dus alle strubbelingen lagen weer achter me. 
|
Ik vind het leuk om weer even terug te grijpen naar waar ik gebleven was met mijn verslagen van het Pieterpad. Ergens in de herfst ging ik weer een weekendje naar het Noord-Oosten van het land om weer twee etappes te wandelen. Het liedje wat ik voor vandaag heb gekozen vind ik ook goed bij deze etappe passen. Het was een eerlijk lang stuk, stil, met veel heide, en mijn loopmaatje had ook niet altijd een gesprek nodig. Hij kon heel goed in zijn eigen hoofd zitten en de stilte de stilte laten zijn. Prima, op zulke lange etappes!  

Etappe 10 Ommen-Hellendoorn 21 km.

Ik was deze zomer gestopt in Holten. Daarbij had ik vanwege de warmte én de afstand etappe 10, Ommen-Hellendoorn overgeslagen. 21 km over open terrein in 30 graden durfde ik toen in mijn uppie niet aan. Nu was het herfst. En heerlijk loopweer. En nu ik deze etappe liep vond ik dat ik deze zomer een verstandig besluit had genomen om deze etappe over te slaan. Veel heide, veel zand, veel heuvels, weinig beschutting. Maar.... ook weer prachtig!




Ik had voor deze etappe een leuk loopmaatje gevonden: Thomas. Thomas is de de vriend van de dochter van mijn zus en zwager (kun je het nog volgen? Een 'schoonneef', dus eigenlijk :-) ) en wij kunnen het altijd goed vinden met elkaar. 
Hoe het 48 uur op elkaar lip zou zijn was afwachten, maar het pakte goed uit! 

Ik ging samen met Thomas al voor het ochtendgloren op pad. Eerst ruim twee uur rijden naar Ommen. Auto geparkeerd op het station. Eerst koffie en plassen, en rond 10 uur gingen we van start.
Ik vond het heerlijk om de herfst te beleven. Het voelde zo anders dan in de zomer.
Helaas was de heide al lang uitgebloeid, maar de herfstkleuren maakten dat weer goed.

 

We beklommen een uitkijktoren. Natuurlijk waren er schaapjes onderweg.
De Lemelerberg over. Prachtige vergezichten.

Ergen op de Lemerberg troffen we de dikke steen. 
Het was voor mij even een heel bijzonder moment. Misschien een beetje zweverig, maar voordat ik de bocht om kwam en de stenen zag liggen voelde ik dat er iets was. Ik weet niet of het een kracht van de stenen was, of misschien wel alleen een verandering in de luchtvochtigheid omdat er loofbomen om de steen heen stonden en omdat er aan de rand van de berg een oud smeltwaterdal is... geen idee. 
Het voelde oud en krachtig en wat mysterieus in ieder geval. 




Aan de voet van de Lemelerberg stond al een wegwijzer naar onze B&B: Barg Willem. We liepen er aan voorbij, want we moesten eerst Hellendoorn nog halen.

  

Het werd 'de tocht van het bankje dat maar niet kwam'. Nèt toen we wilden rusten en wilden gaan eten gingen voor ons twee andere wandelaars op het bankje zitten. We besloten de volgende bankje te nemen. En die kwam maar niet. Eindelijk... na een kilometer of 5 stond er weer een bankje. Uiteraard weer bezet. Weer een kilometer verder zag Thomas in de verte een bankje staan... maar toen was de kerktoren van Hellendoorn al in zicht. We besloten toch even de meegenomen broodjes op te eten en de laatste 2 kilometers liepen daarna nèt even lichter.

Respect voor Thomas, die als ongeoefende loper zomaar even zonder klagen 21 kilometers wegstouwde! In Hellendoorn hebben we lekker een terras gepakt en de gastvrouw van de b&b gebeld om ons op te halen en naar de auto terug in Ommen te brengen. Vanuit Ommen reed ze voor ons uit naar de b&b. Dat was hele fijne service!

De b&b lag prachtig aan de voet van de Lemelerberg. Er werd heerlijk voor ons gekookt, dus we hoefden niet meer op pad. Twee verschillende gerechten: Voor mij vegetarische stoof van jackfruit, en voor Thomas een vleesstoofpotje. Toe verrassend lekker chocoladebavarois met peper.

Als een bejaard stel gingen we met de kippen op stok. De wekker zou weer vroeg gaan voor de volgende etappe: Holten-Laren.
Wordt vervolgd dus!

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter