vrijdag 31 augustus 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Ocean Eyes

Mijn 14-jarige heeft op dit moment 2 'muzieken' waar ze altijd naar luistert. Bastille en Billie Eilish.

Al maanden zaten we te wachten op bericht dat de Amerikaanse zangeres Nederland aan zou doen en van de week was het dan zo ver: In februari komt ze naar Utrecht.
Voor de kaarten voor Bastille piesten we een paar maanden geleden naast de pot. Maar voor Billie is het vandaag gelukt! In Tivoli-Vredenburg in een kleine zaal.
We hadden mazzel. Twee kaarten waren in de pocket en toen ik een minuut later het verzoek kreeg om voor een vriendin een 3e kaartje te kopen was het concert al uitverkocht.

Janneke is lyrisch over Billie Eilish.
En zelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik ervan vindt.
Ze is nog maar 16...
16! Hoe kan dat.
In de clip die ik vandaag in de Zwijmel zet was ze nog maar 14!!!
Het is een prachtige meid om te zien met een bijzondere eigen stijl.
Maar als je de foto's op haar Insta bekijkt (@wherearetheavocados), dan zie je vaak een slome, onverschillige blik en dan krijg ik de indruk dat ze een enorme attitude heeft. (En waarom altijd die tong buitenboord?) Terwijl ze op het podium naar de fans toe en in interviews echt heel leuk is.
De muziek vind ik mooi. Maar na een paar liedjes ben ik weer hard toe aan wat anders.
Ik weet niet of ik er plezier aan beleef om een uur lang naar 'dat gehijg' (sorry Janneke) te luisteren. Maar op het podium is ze energieker dan de liedjes doen vermoeden.
En ja... bij Bastille trok ik in mijn eentje de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog. Ik vrees dat dat bij Billie Eilish niet anders zal zijn...

Ik zit nog in dubio.
Meegaan... Of mijn kaartje verpatsen aan een vriendin van Janneke. Er is vast iemand die er meer plezier aan beleeft dan ik. Maar ik ga het vast wel leuk vinden. En om nou een zondagavond een paar uur tijd te doden in Utrecht... ik zie dat ook niet zo zitten.
En ik vermoed echt wel dat het een veelbelovend artiest is waar we echt nog heel veel van gaan horen. Hoe leuk is het om over 20 jaar te zeggen: weet je nog... dat we haar vroeger zagen in die kleine zal in Tivoli? Alleen daarvoor al vind ik het leuk om mee te gaan. En natuurlijk om Janneke te zien genieten.

Dus... Wie heeft er nog een gouden tip voor op een winterse zondagavond in Utrecht? Misschien dat dan mijn keuze wat makkelijker wordt...



vrijdag 24 augustus 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Sparks

Eén van de hoogtepunten van de afgelopen vakantie was het zien van zeevonk. 
Zeevonk is een bacterie die zich onder de juiste omstandigheden (warm weer, weinig wind, kalm water) ontwikkelt in zee. Als het donker is zie je het fluoriserend oplichten als het water beweegt. Ook als je we op het zand liepen lichtten onze voetstappen op. Het was net een Avatar-wereld. Supergaaf om dit te zien. 
De eerste keer dat ik het zag was ik echt lyrisch. Tot huilen aan toe... zo mooi vond ik het. 
Uren en uren hebben we nachten achter elkaar in de Noordzee lopen spetteren. We konden er geen genoeg van krijgen. Het werd een soort vakantieritueel. Na het eten en de koffie met een borrel wachten tot het donker was en dan hop, op de fiets naar het strand om te kijken of er zeevonk te zien was.  

We hebben het zelf helaas niet op camera vast kunnen leggen maar hier een filmpje (geplukt van Youtube) zodat je kan zien hoe tof het is.  




Echt... mocht het volgend jaar weer zijn (je kan op twitter @ZeevonkAlert volgen voor meldingen) gaat dat zien hoor! Het is echt magisch! Deze zomer waren er meldingen langs heel de kust. Van Zeeland tot de Wadden.

Dus... vandaag een liedje over vonken: Sparks van Coldplay.
Een echte zwijmel...





zaterdag 18 augustus 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Suzanne

Voor mijn tante R.

'Als je blijft geloven kan de zwaarste steen niet niet zinken'
Maar wat moet je, als je net dat geloof niet meer hebt... ?



Suzanne neemt je mee, naar een bank aan het water,
duizend schepen gaan voorbij
 en toch wordt 't maar niet later,
en je weet dat zij te gek is,
want daarom zit je naast haar
en ze geeft je pepermuntjes,
want ze geeft je graag iets tastbaars
en net als je haar wilt zeggen:
'ik kan jou geen liefde geven'
komt heel de stad tot leven
en hoor je meeuwen schreeuwen,
je hebt steeds van haar gehouden,
en je wilt wel met haar meegaan,
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen,
want ze houdt al jouw gedachten in haar hand

en Jezus was een visser,
die het water zo vertrouwde,
dat Hij zomaar over zee liep,
omdat Hij had leren houden
van de golven en de branding,
waarin niemand kan verdrinken,
Hij zei: ' Als men blijft geloven,
kan de zwaarste steen niet zinken'.
Maar de hemel ging pas open,
toen Zijn lichaam was gebroken
en hoe Hij heeft geleden,
dat weet alleen die Visser aan 't kruis
en je wilt wel met Hem meegaan,
samen naar de overkant
en je moet Hem wel vertrouwen,
want Hij houdt al jouw gedachten in Zijn hand.

Suzanne neemt je mee,
naar een bank aan het water,
je onthoudt waar ze naar kijkt,
als herinnering voor later
en het zonlicht lijkt wel honing,
waaraan kinderen zich te goed doen
en het grasveld ligt bezaaid
met wat de mensen zoal weg doen,
in de goot liggen de helden,
met een glimlach op de lippen
en de meeuwen in de lucht,
lijken net verdwaalde stippen,
als Suzanne je lachend aankijkt
en je wilt wel met haar meegaan,
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen,
want ze houdt al jouw gedachten in haar hand.

zaterdag 11 augustus 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Why go


We zijn weer terug van vakantie dus er kan weer gezwijmeld worden. 
Wat hebben we het goed gehad deze vakantie met dat mooie weer. 
Eerst een weekje in ons 'zomerverblijf' aan zee. Toen een weekje Praag. En om langzaam af te bouwen sloten we de vakantie weer af in Ouddorp. 

Praag dus...
We gingen erheen om ons 20 jarig huwelijk te vieren. 
Kijk, zo ongeveer zag het er 20 jaar geleden uit :-).



En zo vertrokken we als een 20 jaar getrouwd stel uit Praag.



Praag was vooral heet en achterlijk druk.
Maar ook ontzettend mooi. Wat een hoop mooie grote gebouwen bij elkaar.
Door de warmte heb ik minder van Praag kunnen zien dan ik wilde. Maar ja... trek maar eens twee pubers mee op sleeptouw in zo'n belachelijk warme stad.

De eerste dag kwamen we halverwege de middag aan. Moeders wilde eigenlijk gelijk de stad in, maar het gezin wilde eerst afkoelen in het zwembad in het hotel. Ik heb me erbij neergelegd en eigenlijk was dat niet eens zo'n heel slecht idee. Tegen een uur of 5 gingen we de stad in. Met de metro. Wat is dat daar perfect geregeld. Voor een euro of 4 koop je een kaartje waarmee je 24 uur kan reizen. We zaten in en buitenwijk van Praag en met de metro zaten we binnen een kwartier in het centrum.
Omdat we de eerste avond nog niet helemaal doorhadden welke halte nu handig was om waar te komen hebben we veel kilometers gewandeld. En veel gemopperd op de warmte. Totdat Jip waterfietsen spotte op de Moldau en per se de toerist wilde uithangen op het water. Dit was een gouden zet. Op het water was het net een paar graden koeler. En hoe bijzonder is het dan als je op een prachtige zonnige dag in Praag op de Moldau vaart en dat je dan een regenboog ziet!


Het werd nog leuker toen we langs een boot gingen waar net een rockband aan het spelen was. Toen de vaartijd om was zijn we naar de boot gelopen en hebben we nog even geluisterd naar een meer dan goede band (Acid Row... mocht je ze ooit ergens in Europa tegenkomen... gaat het horen en zien!) 



Via de overkant van het water zijn we, langs 'de pinguins die wachten op een schip naar Antarctica', naar de beroemde Karelsbrug gegaan, waar we over de hoofden lopend weer teruggingen naar de andere oever. 


Over dag 2 kan ik niet zo heel veel melden.
De pubers hadden niet zo heel veel zin geslenter in de stad. Het was heet en de benen waren nog moe van de avond ervoor. Toch maar de metro genomen naar het centrum. Ik vond dat wel een belevenis op zich hoor. Enorm lange roltrappen die net een tandje sneller gaan dan in een gemiddeld warenhuis... Met mijn motoriek is dat nog een hele uitdaging!

Ik had twee doelen gesteld om te zien vandaag: Mede op verzoek van Janneke het draaiende hoofd van Franz Kafka (gemaakt door de kunstenaar Cerny) en de Astronomische Klok.



Het draaiende hoofd van Kafka  was kapot. Het draaide niet. Jammer. Want het is echt een gaaf kunstwerk. Ik plaats even youtubeje voor het juiste beeld. Ik kan hier uren autistisch naar zitten kijken.



Op naar de Astronomische Klok dan maar.
En die stond in de steigers....

Op het plein trad het hitteplan in werking. De oranje wagentjes sproeiden water over het plein om de ergste hitte weg te nemen.



De familie C. was intussen helemaal klaar met deze teleurstellingen, de warmte (35 graden is gewoon niet leuk in een stad) en de drukte en we verlangden naar het zwembad.
Intussen waren we aardig bedreven in het vinden van de juiste metrolijnen en het gebruik van Google Maps (echt.. je hoeft geen meter teveel te lopen hoor en verdwalen lukt al helemaal niet meer!) en we doken de metro weer in (oooh... die koele bries in de metro, steeds weer een verademing!), op naar het hotel, op naar het zwembad. De middag brachten we lekker lui door in het zwembad en op het terras van het hotel.
Ook de avond had weer een leuke verassing, vooral voor Jip. Schuin onder het hotel was in een kelder een Rockbar waar het niet druk maar onverwachts toch heel gezellig was. Jip vond er aansluiting met een paar andere Nederlandse Metalheads en ondertussen genoten wij van de goedkope pintjes, fijne muziek en een gezellig potje kaarten.

Ik had inmiddels wel afgedwongen dat ik op dag 3 echt wel wat meer van de stad wilde zien.
Ik had de route zo gekozen dat we via het park (verkoeling en minder drukte) met het boemeltje naar het klooster en de burcht boven de stad zouden gaan en dat was een prima keuze.
We vonden het allemaal leuk, zowaar, en het was tot aan de burcht goed te doen. Daar werd het langzaam weer warmer en drukker.



Via het Mucha-Museum, je weet wel, die man van die Jugendstil affiches (veel van verwacht, maar museum was erg klein en viel daarom tegen) zijn we weer hotelwaarts gegaan. Maar kudos voor mijn gezin! Zonder mopperen zijn ze deze dag achter me aangehobbeld zodat ik mijn verlanglijstje af kon werken.

En dat was Praag voor ons. Want de volgende dag vlogen we alweer terug.
Ik vond het jammer dat ik niet meer heb kunnen zien. De Joodse Wijk (en de Joodse begraafplaats) heb ik over moeten slaan. Ik had graag in alle vroegte in mijn eentje over de Karelsbrug gewandeld. Ik had graag de burcht wat beter willen bekijken. Omdat ik geen zin had in rijen mensen en redelijk overprikkeld was, heb ik daar toch veel dingen overgeslagen. Dus... er zit niets anders op... ik moet nog maar eens terug.

En omdat het vandaag zaterdag is moet er ook nog een liedje bij bij dit blog.
Ik heb gekozen voor een dance-nummer. Een genre welke eigenlijk niet in mijn favorietenlijstje voorkomt. Maar omdat het is opgenomen in de Praagse metro, omdat het met de enorme roltrappen zo lekker herkenbaar is en omdat het toch wel een lekker vrolijk clipje is, is toch mijn keuze op dit nummer van Faithless gevallen. Why go...



Ja...Why go to Praag... Het is werkelijk een prachtige stad (oké... op de Oostblokbuitenwijken na). Heel goed toegankelijk. Het is goedkoop. Nergens, behalve op de burcht en bij de écht toeristische attracties, had ik het gevoel dat ze een slaatje uit me wilden slaan. Een heel divers publiek. Fijne sfeer. En op verschillende plekken in de stad is de sfeer weer echt heel anders. Op de eilandjes in de rivier vind je een oase van rust, terwijl je 500 meter verderop, op de Karelsbrug en in de oude stad over de hoofden kunt lopen. En aan de andere kant van de rivier en op de burcht is de sfeer weer heel anders. Ik heb mijn hart er wel verloren en ben er op zeker niet voor het laatst geweest.