Zwijmelen op zaterdag: Dansen op de Vulkaan

 

Straks is het verboden

Of te laat om nog te gaan

Lief trek iets moois aan... 

Want we gaan dansen, dansen, dansen, 

Dansen op de vulkaan. 

Met deze zinnen brandden de tranen de laatste maanden regelmatig achter mijn ogen. 
En deze zinnen deden me ook paar maanden geleden besluiten om met Josha tóch naar het concert van Harry Styles te gaan. 
We twijfelden al een poos. Tickets waren duur. Ver weg. Een doordeweekse dag. We moesten werken. En  het was in de galmbak die Arena heet. 

Maar toen ik de zinnen: 'straks is het verboden, of te laat om nog te gaan', op de radio hoorde wist ik het: Tas... pakken wat je pakken kan, met je Prulleke. 

Ik wist toen al dat ze na de zomer met haar vriend voor een jaar naar Zwitserland zou gaan. Na de zomer leek toen nog ver weg. 
En ik  dacht ineens: wie weet... hoe de wereld er over een jaar uit zal zien. 
Straks is het verboden, of te laat om nog te gaan... 

Dus kochten we tickets, trokken we een dag later onze mooiste glitterkleding aan, en gingen we naar Harry Styles en hadden we de avond van ons leven. 

Deze week was het dan zover. Het vorig weekend lag ineens de verhuisdatum vast: de aankomende woensdag zou ze vertrekken. Dat zou betekenen dat ik haar nog maar een paar uurtjes zou kunnen zien voor vertrek!!! Om de pijn te verzachten boekten we direct een treinticket voor mij, voor over een paar weken zodat er een datum vast zou liggen waarop ik haar weer zou zien. En achteraf blijkt dat een grote troost te zijn! Gauw organiseerde ik nog een afscheidspicknick en zo kon ik nog wat extra uurtjes samen stelen.  

We hebben heel wat tranen laten lopen de afgelopen week. We gaan elkaar ontzettend missen. 

Het was zondag ook 25 jaar geleden dat mijn lieve moedertje overleed. En het missen, loslaten, onvoorwaardelijk liefhebben was ineens zo'n enorm thema in mijn leven. 
De tranen mochten er zijn. Maar ook het gevoel van ontzettend trots dat ze deze stap gaan zetten. (Ze is nog maar 19 hè?!!).
'Stevig geworteld om veilig hun vleugels uit te kunnen slaan'. 
Josha gaat als verpleegkundige werken in een Hospitaal in Bern. Voor haar vriend is een jaar buitenland een verplicht onderdeel van zijn studie. Ik hoop dat het ze ontzettend veel ervaringen en plezier zal brengen. 

Willen jullie nog een mooi verhaal horen hoe ze aan een huis kwamen? 
Het lukte maar niet om een woning te vinden in Bern. Ze, en we, hadden wel gedacht dat ze dat online zou kunnen lukken. Maar de makelaars wilden geen woning verhuren zonder bezichtiging. Dus ze zijn de afgelopen tijd een keer of 3 naar Zwitserland gereden. 
Steeds 50 of meer gegadigden voor 1 woning. En toen ze eindelijk beet hadden, wilde de makelaar een verblijfsvergunning zien. De ambassade, waar ze heen gingen voor advies voor die vergunning, vertelde dat ze daar een woonadres voor moesten hebben... kastje-muurverhaal. 
Zondag avond zaten ze aan een meertje en ze raakten aan de praat met een surfer. Ze vertelden waarvoor ze in Zwitserland waren, en de surfer bleek makelaar te zijn in Bern, hij had een appartement beschikbaar, ze mochten de volgende avond komen kijken... 
Dat was wel even spannend... want zo'n ontmoeting... als het te mooi lijkt om waar te zijn... dan ís het vaak te mooi om waar te zijn. 
Maar het verhaal eindigde er dus mee dat ze nu in dat appartement wonen. 
Ik weet van 1 persoon zéker dat er een gebedje voor hun is gedaan. Ik bid zelf nooit, maar ik geloof graag dat het clubje mensen hier boven beetje aan de touwtjes getrokken hebben. En dat het universum in actie kwam en gewoon deed doet wat het moest doen. 

Lief Prulleke, ik weet niet of je hier leest. Maar ik het heb het je ook al gezegd en ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Wat ben ik ontzèttend trots op jouw grote stappen, jij, met je zevenmijlslaarzen aan. 
Je gaat dit rocken. 
En het zal niet altijd even makkelijk zijn, want je bent daar maar samen, totdat je mensen leert kennen. 
Maar ook: je bènt daar samen. 
En je zal me missen. Maar we kunnen iedere dag videobellen als we willen. 
Ik geloof in je en ik hou van je! 
So close no matter how far! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: feel the rain on your skin

Vandaag zwijmel ik met een terugblik op de etappe van het Pieterpad die ik een week of drie geleden liep. 

Etappe Groesbeek-Gennep 15 km 

Vanmorgen was ik alweer voor de wekker wakker. Ruim op tijd om op het gemak alles te doen wat op een camping net wat meer tijd kost. (Plassen, koffie zetten, opfrissen).

Met de auto reed ik naar eindpunt Gennep. Vanaf daar wilde ik met het OV terug naar het Groesbeek, naar het startpunt van deze etappe.

Gennep. Bij beter weer vast een beter aanzicht

Ik zou eerst een stukje met de bus moeten, en bij een bepaalde halte zou een reistaxi op me wachten om me verder naar Groesbeek te brengen. Die taxi had ik keurig besproken.
Je leest het al: het woordje 'zou' impliceert dat het niet helemaal goed ging.

 
De bus was bijna bij de halte, ik druk op de stopknop. Knopje weigert. Ik druk nog een keer. Knopje weigert. Ik druk nóg een keer, nu harder, en het lampje 'stop' gaat branden. Helaas te laat, kennelijk, want de chauffeur rijdt mijn halte voorbij. Er volgde een halte verder, toen ik uitstapte, een discussie. Chauffeur zei: je drukte te laat. Ik zei: ik was op tijd. Hij zei: niks aan te doen. Ik heb je reistaxi wel zien staan, dus neem aan de overkant de bus maar terug. Echt... sjagerijnige vent.

Maar ja... die bus aan de overkant kwam pas na 20 minuten. En dan was die reistaxi ongetwijfeld weer vertrokken. Echt... Moed In De Schoenen. Stond ik daar... langs een N-weg. Midden in een bouwput van wegwerkzaamheden. In de stromende regen. Er was niet eens een bushokje. Ik dacht: dit wordt niks vandaag. Ik ga terug naar de camping, mijn spullen inpakken, en terug naar huis.

Maar... ik had een ingeving. In de OV-app kwam ik het telefoonnummer tegen van de reistaxi. Dus ik belde, vroeg of de reistaxi me misschien een halte verder op wilde pikken. Vriendelijke vrouw aan de telefoon ging gelijk bellen met de taxi, en voor ik het wist, kwam de taxi aanrijden. De taxi-chauffeuse was een hele lieve dame, die me niet alleen naar Groesbeek reed, maar ook nog eens voorkwam dat ik een kwartier extra moest lopen van haar halte naar het beginpunt van mijn etappe. Ze zette me keurig bij het startpunt af. Mijn dag was weer goed.

Ik geloof niet dat ik deze etappe anders had willen lopen als vandaag in de regen. Tuurlijk had het bij mooi weer ook prachtig geweest. Maar ik ben amper mensen tegengekomen en het voelde zo lekker om alleen in het bos te lopen. De regenjas ging al snel uit. Goor plakding. Regenjassen zijn echt overrated.

In het bos was het beschut, niet koud, en eigenlijk gewoon prima om de regen op je huid te voelen.
Op één of andere manier, misschien door de stilte in het bos, zat ik vandaag ontzettend in mijn hoofd. Mijn leven is nooit saai. Er is altijd wel iets wat aandacht nodig heeft. Vaak meerdere dingen tegelijk. Het was goed om al die pingpongballen in mijn hoofd even de nodige aandacht te geven.
En je hebt bos en bos, maar dit was práchtig bos. Heel veel hoogteverschillen (over de sint-jansberg), mooie waterpartijtjes.

veel herinneringen aan de oorlog op deze etappe

 

En het werd zowaar droog toen ik het bos uit kwam. Nog een lange rechte weg richting Milsbeek.
Met de kerktoren van eindpunt Gennep in zicht kwam ik nog een beschutte theetuin tegen. Er was warme chocomelk en vlaai (ik ben inmiddels in Limburg beland).

 

 

 

En met een extra rondje door het mooie, historische Gennep had ik tegen 2 uur het eindpunt alweer bereikt.

 

Onderweg had ik al besloten dat het Pieterpad met deze etappe voor nu even klaar was. De volgende etappe zou weer meer dan 20 km zijn, en er was voor morgen weer een bak regen voorspeld.
Op de camping zag ik dat mijn tent bijna droog was. Droger dan dit zou hij vandaag niet worden. Dus ik heb de hele zooi in de kofferbak geflikkerd en ik ben lekker naar huis gereden.

Thuis was het droog, hier waaide de wind niet om mijn oren, hier was comfort en een zacht bed waar ik hopelijk weer een nacht goed in zou slapen.

De tent moest nog even goed drogen

 
Wil je mee zwijmelen? Plaats hier je link! 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: A Crooked Road

Vandaag zwijmel ik met een terugblik op de Pieterpadetappe die ik twee weken geleden liep. 

Pieterpad Etappe Gennep-Vierlingsbeek 17 km

Vanmorgen was ik ruim voor de wekker wakker. Of lees eigenlijk: ik was blij dat het tijd was om op te staan. Wat een dramanacht was het. Gewoon... niks aan de hand. Maar ieder uur voorbij zien komen.

 
Op het gemakje opgestaan. Koffie gezet. Heel luxe op het gasfornuis van de camping. Ontbijt gegeten, broodjes klaar gemaakt voor de lunch. Ruim op tijd naar Vierlingsbeek gereden om met het OV terug te gaan naar Gennep. (Om vervolgens weer terug te wandelen naar Vierlingsbeek.)

Soms is het universum zo met je. Ik had 4 manieren bij me om het OV te betalen.

Een bankpasje, maar omdat contactloos stuk is op die pas, en de bank me geen gratis nieuwe wil geven, doet die het ook niet in het ov.
Daarom heb ik betalen met je mobiel geactiveerd. Werkte ook niet op het perron.
Ik had nog een pasje van een tweede rekening, maar die was nieuw en daarmee moest ik eerst een pintransactie doen, dan zou contactloos automatisch geactiveerd worden. En ik had nog geen pin-transactie gedaan met dat pasje. 
Het ov pasje wat ik nog had zou een dag later verlopen. Ik wist dat er nog een heel laag saldo op stond. Genoeg voor de trein, maar niet voor de bus die ik daarna nog moest nemen. Dus ik dacht: ik zie wel. Kom ik bij de bus... staat er zo'n 8 persoons taxibusje klaar. En daar was het incheck apparaat van kapot. Dus ik mocht gratis mee naar Gennep

De route in Gennep begon mooi, langs de uiterwaarden. Het bos in. Ik vroeg me af of het nog ergens spectaculair ging worden, want, verwend nest intussen, bos en uiterwaarden had ik al gezien.

 

 

En het werd prachtig! Er was een stuk over de heide die net in bloei stond. Ik keek uit over een gebied met allemaal vennetjes. Echt een mooi stukje Nederland weer. 
Het Quin heet dat gebied. Ik moest het even opzoeken. 

Vlak voor Afferden kwam ik een theetuin tegen. Zeer welkom, want ik had echt trek in zoete zooi. Suikerdipje. Heerlijke bosvruchtenkruimeltaart werd er geserveerd. En het mooie was: ik zat nog geen twee minuten onder de overkapping, of het ging me daar toch een partij los met de regen! En hoe gezellig: de mensen die ik vanmorgen trof in het 8-persoonsbusje, die zaten er ook te schuilen. 

De bui duurde precies een koffie, taart en een plas lang, dus ik ging met frisse zin weer verder. En hoera! Ik mocht met de pont over. Vind ik altijd zo leuk, met de pont overvaren.

 

zo'n dramatisch verkeersbord dit! 

 
Daarna werd het saai. Ook dat is pieterpad. Kilometers zandpad, met hoge hagen... niks aan.

 


Net toen ik dacht dat het eindpunt wel in zicht mocht komen zag ik links en rechts een kerktoren boven het veld uit komen. Éen van de twee zou toch wel Vierlingsbeek moeten zijn?

Is het eindpunt bij het kerkje links? 

Of is het eindpunt bij het kerkje rechts? 

Een klein halfuurtje later wandelde ik inderdaad aan de rechterkant Vierlingsbeek binnen. Helaas... het station lag precies aan de andere kant van het dorp dus dat werden extra kilometers.

Wat opviel... ik denk dat het zondag was vandaag . Veel MAMILS in het bos vandaag op mountainbikes. (Middle-aged-man-in-lycra.) Veel mussen in deze hoek van het land. De heide bloeit wat vroeger dan vorig jaar. En er waren al heel veel paddestoelen te zien.

 
Tegen 4 uur was ik weer terug op de camping. Het waaide heel hard. Eigenlijk wilde ik na het douchen gelijk even een tukkie doen. Maar de buienradar zei dat het elk moment los kan gaan met onweer en alles. Dus met het laatste pufje fut wat ik nog had, heb ik toch maar mijn tweede koelelement opgewarmd (de uit de vriezer getrokken... -soep. Ik kan niet op de naam komen. Zo'n gele wortel, zo'n ouderwetse groente). Oja, pastinaaksoep! Gelijk de afwas gedaan, tanden gepoetst... en met de kippen op stok lekker mijn tent in gedoken. En dan hoop ik tegen beter weten in dat alle regen vannacht valt. Dan heb ik morgen nog wat droge stukjes Pieterpad.

Het liedje? 
Heel toepasselijk voor een Pieterpadetappe. 
Die werd me tijdens toegestuurd door... haha, ik ga zijn naam en identiteit lekker niet prijsgeven, maar het werd me toegestuurd door die man die al weken mijn hoofd in beslag neemt. 
Typisch zo'n liedje dat ik al vaker had gehoord, maar waar ik nog niet niet eerder goed naar geluisterd had. Maar zeg nou zelf... het is toch een prachtig liedje? 


Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Love is a stranger

Vandaag zwijmel ik met een terugblik op een stukje Pieterpad. 
Afgelopen weekend heb ik weer 3 etappes gelopen, van Millingen aan de Rijn tot Vierlingsbeek. 
Vandaag doe ik verslag van de etappe Millingen aan de Rijn tot Groesbeek. (20 km). 

Omdat ik onverwachts een verlofdag op kon nemen, ben ik er weer lekker een lang weekend op uit geweest. 

Vanmorgen vertrok ik om 8.00 uur naar Groesbeek, om weer een aantal etappes te lopen. In Groesbeek stond een vervoertje te wachten die mij naar het pondje in Millingen bracht. Een poos geleden eindigde daar, aan de overkant van de Rijn, mijn laatste etappe.

 
Gelukkig was daar gelijk een terras voor een koffie en een plas, dus mijn etappe begon goed.
Het was weer een mooie route. Heel anders weer dan alle etappes die hiervoor waren.



Eerst nog een stukje door het rivieren gebied. Ik pakte een stukje Duitsland mee. Het dorp Zyfflich is van oudsher een net iets hoger gelegen gebied wat nooit overstroomde. Heel bijzonder daar vond ik de ooievaar die midden op het grasveld op zijn gemakje eten aan het zoeken was.

 


Opvallend waren de enorm grote (en duits aandoende) terphoeves.

 



Veel donkere luchten gezien.\

 

Maar pas tegen 2 uur, toen ik bij de stuwwal, bij de Duivelsberg was, werd het echt donker. Het rommelde in de verte. Ik was al begonnen aan de klim, en ik vond het toch wat eng om door te gaan. Weer beneden aangekomen trof ik een groep van zo'n 10 Pieterpatters die het wel aan durfden om naar boven te gaan. Het voelde veilig genoeg om daarbij aan te haken.

start van de klim op de Duivelsberg

Boven op de Duivelsberg werd het zwart. En op het moment dat het echt losbarstte stonden we net op het terras bij het pannekoekenhuis onder de parasol. Echt hartelijk werden we niet ontvangen. De uitbater stond in paniek te roepen dat alles vol was. Zelfs een plekje voor 1 persoon was er niet. Ik vroeg of ik dan wel even mocht schuilen. Dat mocht. Als ik maar niet in de weg zou staan .

Nou ja zeg... ik liet me echt niet het bos in sturen en al staande in een hoekje van het terras werd ik door 2 andere Pieterpatters uitgenodigd aan hun tafeltje. Lopen met een rugzak schept toch een band .

Helemaal droog werd het niet meer volgens de radar dus ik besloot de rugzak af te dekken met een regenhoes en ik ben lekker in mijn blote armen door de regen verder gewandeld. Het was zalig. Het bos was leeg. Ik kwam niemand meer tegen. Mijn gedachtes konden zijn waar ze wezen wilden .

 \

agge mar leuth et 

De paden waren intussen veranderd in beekjes, en toen ik het bos uit kwam begon zowaar de zon weer te schijnen.
Helaas... op het einde toch een pijltje gemist waardoor ik van het pad af de alternatieve route naar Groesbeek moest nemen.

 



Wat opviel: maïs. Heel veel maïs. Ik deed een spelletje 'zoek de mooiste Jet' (Die van de Freggels ).



Veel distels. Veel zoet geurende schermbloemen. Prachtig glooiende heuvels. Een kalf die door zijn moeder ondergescheten werd terwijl hij stond te drinken.

 

Even overwoog ik om de boel de boel te laten en een paar maanden door te lopen naar Santiago. 

 

Op de camping in Groesbeek kon ik ook tussen 2 buien door de tent opzetten (oooohhh... ik moest youtube er even bij pakken, ik wist toch ineens niet meer hoe ik de tent op moest zetten ).

 

De camping is prachtig gelegen boven op de stuwwal.

 


Ik heb heel luxe binnen mijn, uit de vriezer getrokken,  aspergesoepje opgwarmd op een echt fornuis en droog op de verranda het lekker op kunnen eten. Ik ben hiermee 1 koelelement armer .

 


Groesbeek wordt de komende dagen mijn thuisbasis. Morgen zijn de voorspellingen nog redelijk. Dan loop ik Gennep-Vierlingsbeek.  Ik sla dus even een etappe over. Maandag geven ze veel regen af. Dan loop ik de wat kortere etappe Groesbeek-Gennep.   Ik ga sowieso maandag lopen en dan kijk ik wel voor dinsdag. Als ik genoeg regen heb gezien dan ga ik naar huis. En als ik het dinsdag nog steeds leuk vind loop ik een 4e etappe. Dan eindig in Swolgen, net boven Venlo.

En het liedje? 
Ik liep toch deze Pieterpadetappes met mijn hoofd nog steeds een beetje in een roze wolk. 
Verliefd zijn is een heerlijke verslaving. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter