vrijdag 26 augustus 2022

Zwijmelen op Zaterdag:






Deze zomervakantie liep ik een aantal etappes van het Pieterpad. Vandaag doe ik verslag van etappe 2: Winsum-Groningen 22 kilometer

Mijn tent stond deze nacht op een camping in Winsum. Het plan was om deze dag naar Groningen te wandelen, en weer met het OV terug te reizen naar Winsum, zodat ik mijn tent nog een nachtje kon laten staan. Vandaag ook weer voor de wekker wakker. Al de derde nacht op rij een gekmakende jeuk aan mijn voeten. Ik denk een allergische reactie op muggenbulten. Gelukkig staat dit , behalve dat ik een moe hoofd heb, de wandeltocht niet in de weg.
De eerste kilometer smokkel ik. Het Pieterpad loopt over de camping en ik heb echt geen zin om eerst het dorp weer in te lopen naar het startpunt van deze etappe. Ik was er net uit ontsnapt gisteren (zie mijn zwijmel van vorige week).





Tussen Winsum en Groningen nauwelijks akkerbouw meer. Wel veeteelt.


Ik ben vroeg op pad. Het is heerlijk zonnig en fris. De akkerbouw heeft plaatsgemaakt voor veeteelt. Komt dat doordat ik over een andere bodemsoort loop? Ik begin wat stram in de benen. Ik had bedacht om in het eerstvolgende dorpje koffie te scoren maar ik was er rond 9 uur al dus er was nog niets open. Het leverde me een mooi rondje Garnweerd op.


Het smalste straatje van Nederland in Garnweerd



Hevig uit mijn hum (geen koffie en ochtendhumeur, mijn familie weet dat ik dan onbenaderbaar ben) vervolgde ik mijn tocht. Ik zag vanaf Winsum de hoge bebouwing van Groningen staan, en dat leek maar niet dichterbij te komen. Lange, wat saaie stukken door veeteeltgebied, de zon en de wind maakten het weer goed. Ik besloot wat uit te rusten op een bankje en ik deed mijn beklag over het koffiegebrek aan twee passerende dames. Je moet toch ergens over kletsen als je iemand tegenkomt, toch? Zo gaat dat op een wandelpad.
De dames vervolgden hun weg. Ik volgde even later. En toen ik de bocht om ging zag ik 500 meter verder de dames bij een huisje staan. Ze maakten schenk- en wenkbewegingen: er was koffie!
Ik werd aan tafel uitgenodigd, koekjes werden gedeeld, het deed me goed. De big smile kwam weer terug op mijn gezicht, maar ik had ook een beetje vrees: 22 kilometer is toch een heel eind voor een ongeoefende loper.

Eén van de pleisterplekken onderweg. Zo leuk. Koffie, thee en fris staat klaar.

Toen ik foto's maakte werd ik achterop gelopen door een vrouw. Ze vroeg of we samen een eindje op zouden lopen. Gezellig toch! We hadden een goede klik. Zo iemand die je wijst op de dingen die je zelf aan wilt wijzen omdat ze jou ook opgevallen zijn. We lunchten samen aan de waterkant, met jawel, de eerder genoemde dames.

Oostum. Een oude wierd met een kerk. Aan de stijle randen is te zien dat het afgegraven is. Ergens in het verleden besloot men dat het een goed idee was om de wierden af te graven en de grond te verkopen. Verder dan de rand van het kerkhof werd niet gegraven.



Veel boerenprotest onderweg




Samen met de 'achteroploper' vervolgde ik het pad langs het kanaal (Reitdiep) naar Groningen. En omdat we samen liepen, ging het eigenlijk weer als vanzelf. Oke, mijn voeten zijn moe, mijn benen zijn stram, maar nergens heb gedacht: jemigdepemig, niet te doen dit. En ook leuk om na al die ellenlange polderwegen weer te eindigen in een stad!

Groningen bereikt




De A-kerk

De terugrit met de trein van Groningen naar Winsum ging als een trein .
Om 14.44 was ik op het station en om 14.52 vertrok de trein. Vanaf station Winsum liep ik het vanmorgen gemiste stukje naar de camping, dus al met al niets over geslagen.

En surprise, surprise, een berichtje van mijn in het noorden wonende vriendin Jolanda: Omdat ik toch relatief in de buurt ben komt zij op de volgende camping een nachtje logeren. Hoe leuk is dat?!!! Ik heb haar volgens mij nog maar 1 of twee keer eerder in het echt ontmoet, maar ik ken haar al 20 jaar online. We hebben het afgelopen jaar allebei veel meegemaakt en vaak geappt. Hoe fijn is het dan om real life even bij te praten en elkaar even de knuffels te kunnen geven die we steeds maar een tikje magertjes online aan elkaar gaven? 

In de avond maak ik weer een soepje klaar op mijn gasbrander. Broodje erbij. Toetje om de eiwitten aan te vullen. Het is een eenvoudige, doch voedzame maaltijd. Ik duik vroeg mijn bed in. Nog geen last van PHDH (Pijntje Hier Pijntje Daar). Morgenochtend moet ik vroeg mijn tent inpakken en reizen naar het volgende startpunt voor etappe 3: Groningen- Zuidlaren.


En nog twee tweeluikjes :-)



De muziek die past bij deze dag? The fields of joy van Lenny Kravitz: Let's wander slowly through the field of joy. Wil je mee zwijmelen? Plaats hier je link.




You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter


zaterdag 20 augustus 2022

Zwijmelen op Zaterdag: Viva la Vida


Zo.... zijn we weer. Weer terug van het Pieterpad dus weer tijd voor de rubriek Zwijmelen op Zaterdag.

In mijn laatste blog schreef ik dat ik wel zou zien hoe ver ik zou komen op het Pieterpad: Ik ben tot Holten gekomen. En de volgende etappe heb ik gisteravond gepland :-). 

Het was zo leuk om te doen. Als je in je eentje op vakantie gaat is een wandelvakantie een hele goede keuze, is gebleken. Je hebt iedere dag een doel. Je ontmoet mensen. Ik voelde me niet de enige die alleen was, want je komt meer eenlingen tegen onderweg.
Nadeel: het was best een heel (logistiek) geregel en ik moest ook echt overal alleen aan denken. Dat vond ik vaak wel vermoeiend. 
En wat ook echt leuk was: Ik heb medeblogger, ex-zwijmelaar Dwarsbongel ontmoet op het pad. Maar daarover later meer. 

Ik heb iedere dag een verslagje geschreven en die zal ik de komende weken ook hier plaatsen. Dus jullie zitten de komende weken nog vast aan mijn Pieterpad geleuter. 
En natuurlijk moet ik bij iedere etappe een liedje verzinnen. Want we blijven er natuurlijk wel gewoon bij zwijmelen. 

Vandaag heb ik voor Viva la Vida van Coldplay gekozen omdat de zanger daar zingt dat hij hoopt dat Sint-Pieter zijn naam niet roept.


Etappe 1: Pieterburen-Winsum 15 kilometer

Voor deze etappe van 15 kilometer als opwarmertje had ik vroeg de wekker moeten zetten. Ik was bij mijn zus en zwager op hun pas gekochte boerderij in Noord-Duitsland en ik had nog van alles te doen voordat ik kon gaan wandelen. Ik logeerde daar in mijn tent. Die moest dus ingepakt worden. Ik moest mijn spullen verzamelen en organiseren. Ik had de camping geboekt in Winsum, dus ik moest eerst vanaf de boerderij ruim een uur rijden naar Winsum. Daarna met het OV naar Pieterburen. Uiteindelijk was het tegen 10 uur toen ik in Pieterburen aankwam. Eerst koffie! 

Ik zie op de socials altijd allemaal foto's voorbijkomen van mensen bij de grote gele letters: Startpunt Pieterpad en daar wilde ik eigenlijk mee beginnen, maar ik heb dat enorme startpunt dus gemist. En ach... dan had ik weer iemand moeten vragen: wil je een foto van me maken? En dan wordt het weer zo'n suffe ongemakkelijke foto. 
Ik had geen idee waar ik moest beginnen. Ik had wel mijn Pieterpadboekje bij me maar ja... je moet wel weten waar je bent als je het startpunt zoekt. Dus ik ben maar gewoon gaan lopen en toen kwam ik bij de Petruskerk. En toen dacht ik: ah... Petrus... Sint-Pieter... Pieterburen... dit zal geen toeval zijn: voor mij wordt dit mijn startpunt. 

Petruskerk Pieterburen



In het begin schaamde ik me als ongeoefende loper tussen de diehard-wandelaars met mijn Pieterpadboekje de route te moeten vinden. Maar al gauw zag ik er meer met een boekje in de hand, ook degenen die er als echte lange afstandswandelaar uitzagen. En daar hoefde ik het eerste stukje alleen maar achteraan te lopen.

De route zelf is heel goed gemarkeerd!
Onderweg enorme lappen landbouwgrond. En daardoor ook wat saaie open stukken. Maar mooi ook om specifiek te zien in welk seizoen we zitten... goudgele graanvelden, de uien liggen te drogen op het land, er wordt al hier en daar geoogst. 


En zonnebloemen. Ze doen me altijd aan mijn moeder denken.


De dorpen zijn zoals je leerde bij aardrijkskunde. Een wierd, met daarop een oude kerk, en de bebouwing eromheen. Leuk om dit nu eens in het echt te zien.

Mijn eerste lunchsstop is bij het dorpje Eenrum. Een prachtig plekje aan het water bij een smal bruggetje waar een enorme boot onderdoor kwam varen. Prachtig om te zien. 



Onderweg een ongetwijfeld zelfbenoemde pieterpadgids die aan kwam fietsen bij een rustpunt en waar hij de Pieterpatters geschiedenisles ging geven. Leuke ontmoetingen maken het pad ok wat het is!

Nog een klein stukje naar het eindpunt: De Sint-Pietersberg in Maastricht.


 De route ging voorspoedig. De camping waar ik slaap lag op loopafstand van het dorp. Leek me handig. Maar na de route liep het minder voorspoedig. Ik heb vanwege een wegafsluiting en ontbrekende bewegwijzering 20 km rondjes moeten rijden voordat ik er was.
Maar goed.
Uiteindelijk de tent weer opgezet. Ik heb een soepje uit de vriezer opgewarmd en ik ging vroeg naar bed om uit te rusten voor de etappe van Winsum-Groningen die de dag erna gepland stond. 

Eindpunt eerste etappe: Winsum



Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 




You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter