Zwijmelen op Zaterdag: Honey

 

Ik kan vandaag niet iets anders plaatsen dan een nummer van Lenny Kravitz. 
Ik zit nog helemaal in de hype van woensdagavond. 
Woensdag zag ik een concert van Lenny Kravits. En ik heb best al wat optredens gezien inmiddels, maar dit was toch echt wel by far één van de beste optredens die ik ooit zag. 
Mijn zoon en zijn maten namen me mee op sleeptouw naar het Sportpaleis in Antwerpen. Rolstoel achterin de auto. Met de auto naar de P&R... en hoe goed is dat in Antwerpen geregeld: je ticket is tevens je vervoersbewijs van de P&R naar het Sportpaleis. De rit met de rolstoel in het OV ging als een trein. Mensen zijn echt aardig, heb ik gemerkt, als je in een rolstoel zit. 

Bij het Sportpaleis scheidden onze wegen. Mijn zoon en ik hadden een zitplaats op de rolstoeltribune. Zijn maten stonden in de zaal. Maar hoe tof: Ze hebben het hele concert beneden aan de tribune gestaan, zodat we toch nog contact hadden met elkaar. 

Het concert klopte aan alle kanten. Het geluid. De visuals. We troffen de liefste mensen als concertbuurtjes naast ons. Lenny was op zijn 60e nog as sexy as hell!!!  De ene hit volgde de andere op... liedjes die als een rode draad door mijn leven liepen. 

Maar het allermooiste... Tijdens Let Love Rule deed Lenny een tourneetje door de zaal. Hij kwam bij ons de tribune op, mijn zoon krijg een hand van Lenny, en daar stond hij, op nog geen halve meter voor me te zingen en te swingen. Wat een godheid! 

Ik heb gekozen voor het liedje Honey. 
Niet zijn beste nummer, vind ik, maar wel een heel sexy nummer en in de clip laat Lenny goed zien hoe mooi hij is! Duss.... zwijmel maar lekker mee :-) 

Wil je ook een Zwijmel plaatsen? 
Dat kan in deze link! 

Zwijmelen op Zaterdag: Avond

 

Het lukt eindelijk weer om op een gewone stoel, gewoon achter mij bureau, even te zitten en een stukje te tikken op een gewone PC. 
De operatie is nu 4 weken geleden en het herstel gaat heel erg goed. 
Ik loop binnenshuis nog maar met 1 kruk en af en toe doe ik een paar pasjes los. 
Vorig weekend heb ik zelfs al, met twee krukken een rondje op de hei gewandeld van bijna 5 kilometer. 
Mijn dochter wees me er fijntjes op dat dat al meer was dan dat ik vóór de operatie kon. 
Toen was het einde van de straat al te ver. 
Dus de eerste winst is er. 

Ik ga nog zéker alle zwijmels van de afgelopen weken terugluisteren, maar reageren lukt nog niet... dat kost nog teveel zittijd. En op mijn laptop lukt dat ook niet, want dan zit ik weer met inlogs die op mijn PC vanzelf gaan, en die ik dan op mijn laptop niet uit mijn hoofd kan invullen. 
Maar ik ben heel benieuwd wat er in de afgelopen weken geplaatst is door de medezwijmelaars. 

De zwijmel van vandaag is echt een zwijmel waar ik regelrecht bij smolt. 
Na een veelbelovende en geslaagde tinderdate ( ja, lieve mensen, shit happened, ik zocht wat afleiding en had prompt een leuke match) kreeg ik dit liedje, een zelf ingezongen versie, op zijn plat Rotterdams, toegestuurd. Zeg nog zelf... dan smelt je toch? 
Hoe dit af gaat lopen, geen idee. Zo'n eerste tinderdate kan nog alle kanten opgaan, hoe leuk het op het eerste gezicht ook kan zijn. Maar goed... het krijgt een vervolg :-) 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Glycerine

Een late zwijmel vandaag.
Overdag gaat het allemaal goed, maar de nachten zijn nog wat 'rommelig'. 

Ik lig niet lekker, heb geen pijn, maar kan mijn draai vaak niet vinden, 

Muzikaal gezien was er veel gaande deze week. 
Het plan om dit jaar naar Wacken te gaan ( Europa's grootste metal- fest)  is op losse schroeven komen te staan. 
Terwijl ik mijn wonden daarvan nog aan het likken was, won ik de volgende dag tickets voor Vest-rock, incluzief camping, bij Kink radio. Dat maakte de dag weer goed. 
En gisteren heb ik tickets gekocht voor Volbeat, met Bush in het voorprogramma. 
Twee knallers in 1 concert! 
En girls-math: kaarten die je in maart koopt voor een concert in september , voelen tegen die tijd als gratis. :-) 

Ik plaats vandaag het meest bekende nummer van Bush: Glycerine. 

Ik kan nog steeds niet goed achter mijn PC zitten, dus weer geen partylink. 
Als je mee wil zwijmelen: plaats je link maar in de comments. 

Zwijmelen op Zaterdag: The heart asks pleasure first

 

Het voordeel van zo'n revalidatieperiode is, dat je tijd hebt voor dingen waar je anders nooit tijd voor hebt.
Samen met mijn dochter een puzzelboekje invullen, tegen elkaar hangend in bed. Met mijn zoon, heel erg op het gemakje, want ik kan niet sneller, wandelen naar de supermarkt voor de dagelijkse boodschappen. Nu bof ik ook dat het prachtig voorjaarsweer is en dat ik ook lekker iedere dag een paar uur in de tuin kan zitten met een mooi boek, Er is genoeg in de tuin te doen, snoeien enzo. Maar ja... dat kan nu óók even niet. 
Vandaag had ik alle tijd om te luisteren naar de top 200 van de filmmuziek op NPO1 klassiek. 
Een zender die ik anders nooit op zet. Er gingen allerlei luikjes open. Vooral bij dit stukje muziek. 
Ik heb in geen jaren meer deze muziek gehoord, nooit meer aan gedacht dat het bestond, en ik kon het ook niet plaatsen Voor mijn gevoel bracht het me terug naar mijn late puberteit. Maar het blijkt een  muziekstuk te zijn die hoort bij een film uit 1993. Ik was toen 21. Dus net iets ouder. 

De film heb ik ooit gezien. Maar ik kan me niet herinneren hoe het verhaal gaat. Ik weet nog wel dat ik het mooi vond. Dus wie weet,,, als ik me verveel, dan zou ik ook nog deze film eens terug kunnen kijken de komende periode. 

Het herstel gaat overigens heel goed. We hebben onze draai en nieuwe routine gevonden. Ook de professionele hulptroepen zijn ingeschakeld. Dat vind ik heel fijn, want ik moest echt een groot beroep doen op de mensen om me heen. 
Het is nu nog een kwestie van m'n gemak houden, mijn oefeningen doen, geen domme dingen doen als tóch te ver bukken, en wachten tot de boel genezen is. 

Ik type nog steeds vanaf mijn laptop in bed. 
Achter de computer, waar al mijn wachtwoorden en inlogdingen vanzelf ingevuld worden, kan ik nog niet zitten, 
Ik kan dus nog geen linkparty maken, 
Willen jullie je links weer in de comments plaatsen? 

Zwijmelen op Zaterdag: Die with a smile

 Nou, ik ben weer bovengekomen aan de andere kant van de streep: de operatie is achter de rug. Alles is goed verlopen. Ik ben alweer een weekje lekker thuis en op naar herstel. 

Ik had verwacht dat de dagen thuis lang zouden duren, maar de week is voorbij gevlogen. 
Alles kost tijd. Er komt bezoek, er komen mensen helpen. Er waren ook iedere dag wel hobbels die ik moest nemen. Een blaasontsteking (wat niet fijn is als je maar heel langzaam en niet zonder pijn naar de wc kan lopen), een zoon die steeds dieper weggleed in een sombere stemming, thuiszorg die toch geregeld moest worden. Er was steeds wel íets dat teveel aandacht van me eiste. 
Goed nadenken als je toch uit bed bent, of boven bent, of je alles gedaan hebt wat je wilde doen, want nog een keer terug gaan kost teveel moeite.
Mensen moeten dirigeren vanuit je stoel. De controle moeten loslaten over je huidhouden. Ik vind het lastig. 
En ook gewoon wel verdrietige momenten. 
Stilte voelen in de avond/nacht. Het missen van een partner die even naast je komt kroelen, vraagt of je lekker ligt, of je misschien nog een kopje thee wilt... die zorgt dat alles om je heen gewoon doordraait zonder dat je daar zelf over na hoeft te denken. Ik heb dit gemis echt wel ervaren. Kortom... ik vond de week intens. 

Maar ook weer ervaren hóe veel mensen om me heen voor me klaarstaan, me komen helpen, iets liefs opsturen of berichtjes sturen. Het is echt hartverwarmend. Ik heb daar deze weken ook heel veel dankbaarheid voor gevoeld. 

En het is goed dat ik even op mezelf word teruggeworpen. Ik ben natuurlijk altijd maar bezig en de hort op. En het is, merk ik nu, ook wel goed om even in mijzelf te keren en te voelen wat er gaande is. Er is niet alleen een lichamelijk proces gaande, maar ook in mijn hoofd zijn processen die aandacht vragen en nu ook krijgen. Ik ben op verschillende vlakken aan het helen. 

Het liedje dat ik vandaag plaats in de zwijmel, heb ik gekozen omdat de eerste 24 uur ná de operatie 1 zin hiervan continu in mijn hoofd op repeat ging,
"As the world is ending I wanne be next to you..."
Geen andere regel. Ik kende alleen deze regel, Geen idee wie het nou eigenlijk zong en hoe het liedje nou precies verder ging. 
En ze zeggen dat als je een 'oorwurm' hebt, dat die verdwijnt als je het liedje een keer helemaal af speelt. 
Dus ik kwam erachter: Bruno Mars met Lady Gaga: Die with a smile.

voor de operatie, opname bij mijn dochter op de verpleegafdeling

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats je link maar in de comments deze keer.
Ik zit nu op mijn laptop in bed en het lukt me niet om  de 'linkparty' open te zetten, 

https://fresh.inlinkz.com/share/party/8a6df6ba480a4fa0b1cadb26755d4cbb