Vandaag hadden we een intake voor een nieuwe patient. Ik vind dat altijd leuke afspraken. Je wilt de praktijk en jezelf dan toch altijd van de beste kant laten zien, en het is leuk wanneer het dan ook loopt zoals het hoort te lopen.
Het is ook altijd wel weer spannend. Wie haal je in huis. Wat haal je in huis? Zijn ze trouw aan hun afspraken? Trouw met betalen? Zijn ze aardig? Zijn het azijnpissers? En vooral ook... kunnen ze met de gebruiksaanwijzing van de tandarts overweg?
De meneer van vandaag sprak slecht nederlands. Het maken van zijn afspraak was al met enige moeite gegaan. Zijn eerste afspraak had hij al verstek laten gaan. Vinden we niet leuk, kost tijd en geld, maar kan gebeuren. Vandaag verscheen hij keurig op tijd. Verzekeringspasje gecontroleerd, id kaartje geverifieerd, telefoonnummers toegevoegd; hij kon de kamer in.
Mijn collega-assistente was helemaal gecharmeerd van de man. Ik hoorde haar in de kantine tegen een andere collega zeggen: 'zag je dat? Wat een schatje die man was ?' In de kamer werd het een en ander besproken, foto's gemaakt, en er werd duidelijk uitgelegd wat kosten ervan waren, en wat de kosten voor de vervolgbehandeling zouden zijn. De man was jaren niet bij een tandarts geweest, maar het was allemaal geen probleem.
Terug bij mij aan de balie hebben we 3 vervolgafspraken ingepland. Bij het overhandigen van de nota klopte hij op al zijn zakken, 'op zoek naar zijn portemonnee', en zei dat hij even naar de auto moest om zijn pasje te halen.
Het vervolg kun je wel raden... meneer 'het schatje' vertrok met de noorderzon en is niet meer teruggekomen om te betalen.
En ik moest aan de ene kant hard lachen. Vooral ook omdat een andere patient in de wachtkamer het al aan zag komen. Zij zag dat meneer op zijn broekzak klopte waar een dikke portemonnee in zat. En dat zag ik niet omdat de balie ervoor zat. En ze wist nou niet of ze het tegen me moest zeggen of niet. Maar toen we elkaar aankeken zeiden we allebei tegelijk: 'die komt mooi niet meer terug' en we schoten allebei in de lach.
En dan ben ik ook weer boos hè... dat er mensen zijn die zo ongegeneerd de boel in de maling lopen te nemen.
Nou ja... de wereld heeft rare kostgangers, maar dat zorgt ook wel weer voor lekker een beetje leven in de brouwerij.
