...nog net niet met gillende sirenes aangereden, maar wel de politiebus pontificaal voor de ingang midden op de straat geparkeerd.
Of hij een afspraak kan maken met de tandarts, want de vulling van zijn voortand is eruit :tooth:..
Inderdaad ... Daar hoef je geen tandarts voor te zijn om dat te kunnen zien
Dus ik vraag die meneer naar zijn naam en geboortedatum, en ik constateer dat ik 10 minuten geleden ben gebeld door een vrouw met dezelfde naam die dezelfde klacht had. Die vrouw had ik een afspraak gegeven voor later op die ochtend. Dus ik vraag voorzichtig na bij oom agent (voorzichtig... want je moet altijd uitkijken met welke informatie je weggeeft aan mensen) of misschien zijn vrouw al heeft gebeld, om een afspraak te regelen. Hij weet het niet, want hij moest ook even bellen van haar, maar hij vraagt het wel even na bij haar.
En het is juist, zij had net ook gebeld, maar dat was voor haarzelf en nu moeten we een afspraak maken voor hem dus. Dusssss... ik plan meneer voor morgen in de agenda. Ik wilde nog een leuke opmerking maken over een botsing in een wilde stoeipartij , gezien het feit dat ze allebei een vulling aan de voortanden kwijt waren, maar hij onderbrak me met de volgende vraag: 'Kunnen we die vulling dan ook op mijn vrouws naam zetten, want ik zit met de verzekering aan mijn taks, en mijn vrouw krijgt het nog vergoed.' Ik keek hem mijn mijn meest naïeve blik aan en zei: 'Nee, meneer, dat kunnen we niet doen, dit is een probleem in uw mond, en dat kunnen we niet zomaar bij uw vrouw wegschrijven'. Hij keek terug met een blik van 'doe niet zo moeilijk' en hij voegde ook diezelfde opmerking daaraan toe. 'Waarom nou niet? Da’s toch een kleine moeite?' Ik antwoordde dat we dan niet eerlijk bezig zouden zijn, en de boel op zouden lichten, en ik was nog aan het bedenken hoe ik op een nette manier iets kon zeggen over zijn opmerking in combinatie met zijn blauwe pak, maar na de klacht van afgelopen vrijdag durfde ik niet zoveel meer.
Hij mompelde nog iets over: nou, we zien morgen wel wat we daar nog aan kunnen doen, draaide zich om, liep weg, en trapte, nog net niet met gillende sirenes, zijn gaspedaal hard in.
En op de vraag wie er nou later op de ochtend in de praktijk verscheen: dat was inderdaad zijn vrouw. Zonder vulling in haar voortand. En ook hij zal zich morgen wel weer melden… mijn collega’s zijn inmiddels gewaarschuwd, voor de frauderende agent!
