Zwijmelen op Zaterdag: Oh Yes you do.

Ik heb een paar weken verzaakt. 
Oorzaak? Eigenlijk geen. Behalve druk en veel. 
Momenteel is mijn week zodanig ingedeeld dat ik van woensdag t/m vrijdag hele dagen en avonden bezig ben met vanalles. De laatste weken had ik op vrijdagavond een paar keer een vrijwilligersdienst bij het poppodium, én/of weer wat te doen op de zaterdagmorgen, waardoor ik eigenlijk dus op dinsdag al voor  mijn zwijmel van de komende zaterdag zou moeten gaan zitten. 
En tja... zo werkt mijn hoofd niet. Die leeft meer bij de dag eigenlijk. 

Waar moet ik beginnen na zoveel weken? 
Bij de (inmiddels twee) nieuwe releases van Rammstein? ( De camping voor het concert is vorige week geboekt :-) ). 
Toch nog even stilstaan bij de plotselinge dood van FooFighters drummer Taylor Hawkings twee weken geleden? 
Plaats ik het nummer dat Pink Floyd uitbracht samen met een Oekraïense zanger met een niet te spellen naam? 
Of hou ik het luchtig en blik ik nog even terug op het concert van gisteravond van DeWolff? 
Ik doe het laatste. Want jémig... wat was het fijn! 
We kwamen (helaas!) pas halverwege het voorprogramma binnen want tja... voorprogramma's... het is niet hetgeen waarvoor je komt. Maar... gisteravond waren we aangenaam verrast: Iwan & the Parazol. 
Onthou die naam. De kans lijkt me klein dat deze Hongaarse band de Nederlandse podia gaat bestormen, maar mocht je de naam ooit tegenkomen: gaat het zien! 
Even waren we bang dat het voorprogramma beter zou zijn dan de hoofd-act. Maar DeWolff liet zich niet overtreffen. 

Ik was bang dat het na al die jaren weer onwennig zou zijn zo nek aan nek voor een podium, maar het voelde weer zo lekker! 
Ik blijf het zeggen: DeWolff is de beste en meest ondergewaardeerde band van Nederland. 

Ik plaats een liedje uit een VPRO programma. Ik heb geen tv meer, dus ik krijg niet heel veel mee, en ik weet ook niet in welke context ze voor Danny Vera zingen, maar Danny vindt het ook leuk :-). 
Kijk ze gaan dan, op die gitaar, dat orgeltje en dat drumstel! 

De jongens van DeWolff (en vooral Pablo) hebben ook altijd een gezellige interactie met het publiek. 
Na het optreden staan ze vaak in de foyer om hun merch te verkopen en voor een gezellig praatje met het publiek. Althans... ze geven de indruk dat ze het ook echt wel leuk vinden. Ik kan me voorstellen dat je daar niet altijd zin in hebt. 
Natuurlijk moest ik een opmerking maken over hun toffe pakken en borduursels (die drummer Luca er overigens zelf op naait! Hoe tof!). 

Mijn langharig tuig raakte aan de praat over gitaren, hoe kan het ook anders als je met de beste gitarist van Nederland praat, en over dat hij Black Metal speelt op een Stratocaster. 
Hier haakte ik af, maar Pablo was enthousiast en vond het maar een ongewone, maar toffe combinatie. 
Mijn zoon ging blij en een gesigneerd t-shirt rijker naar huis. Maar stiekem pik ik het in en ga ik erin slapen, want Pablo... 

Nou ja... sommige bandjes heb je gezien en dan hoeft het geen tweede keer meer. Maar ik sta volgende keer gewoon weer vooraan! 

Mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter