Deze zomervakantie liep ik een aantal etappes van het Pieterpad. Vandaag doe ik verslag van etappe 2: Winsum-Groningen 22 kilometer
Mijn tent stond deze nacht op een camping in Winsum. Het plan was om deze dag naar Groningen te wandelen, en weer met het OV terug te reizen naar Winsum, zodat ik mijn tent nog een nachtje kon laten staan. Vandaag ook weer voor de wekker wakker. Al de derde nacht op rij een gekmakende jeuk aan mijn voeten. Ik denk een allergische reactie op muggenbulten. Gelukkig staat dit , behalve dat ik een moe hoofd heb, de wandeltocht niet in de weg.
De eerste kilometer smokkel ik. Het Pieterpad loopt over de camping en ik heb echt geen zin om eerst het dorp weer in te lopen naar het startpunt van deze etappe. Ik was er net uit ontsnapt gisteren (zie mijn zwijmel van vorige week).
 |
| Tussen Winsum en Groningen nauwelijks akkerbouw meer. Wel veeteelt. |
Ik ben vroeg op pad. Het is heerlijk zonnig en fris. De akkerbouw heeft plaatsgemaakt voor veeteelt. Komt dat doordat ik over een andere bodemsoort loop? Ik begin wat stram in de benen. Ik had bedacht om in het eerstvolgende dorpje koffie te scoren maar ik was er rond 9 uur al dus er was nog niets open. Het leverde me een mooi rondje Garnweerd op.
 |
| Het smalste straatje van Nederland in Garnweerd |
Hevig uit mijn hum (geen koffie en ochtendhumeur, mijn familie weet dat ik dan onbenaderbaar ben) vervolgde ik mijn tocht. Ik zag vanaf Winsum de hoge bebouwing van Groningen staan, en dat leek maar niet dichterbij te komen. Lange, wat saaie stukken door veeteeltgebied, de zon en de wind maakten het weer goed. Ik besloot wat uit te rusten op een bankje en ik deed mijn beklag over het koffiegebrek aan twee passerende dames. Je moet toch ergens over kletsen als je iemand tegenkomt, toch? Zo gaat dat op een wandelpad.
De dames vervolgden hun weg. Ik volgde even later. En toen ik de bocht om ging zag ik 500 meter verder de dames bij een huisje staan. Ze maakten schenk- en wenkbewegingen: er was koffie!
Ik werd aan tafel uitgenodigd, koekjes werden gedeeld, het deed me goed. De big smile kwam weer terug op mijn gezicht, maar ik had ook een beetje vrees: 22 kilometer is toch een heel eind voor een ongeoefende loper.
 |
| Eén van de pleisterplekken onderweg. Zo leuk. Koffie, thee en fris staat klaar. |
Toen ik foto's maakte werd ik achterop gelopen door een vrouw. Ze vroeg of we samen een eindje op zouden lopen. Gezellig toch! We hadden een goede klik. Zo iemand die je wijst op de dingen die je zelf aan wilt wijzen omdat ze jou ook opgevallen zijn. We lunchten samen aan de waterkant, met jawel, de eerder genoemde dames.
 |
| Oostum. Een oude wierd met een kerk. Aan de stijle randen is te zien dat het afgegraven is. Ergens in het verleden besloot men dat het een goed idee was om de wierden af te graven en de grond te verkopen. Verder dan de rand van het kerkhof werd niet gegraven. |
 |
| Veel boerenprotest onderweg |
Samen met de 'achteroploper' vervolgde ik het pad langs het kanaal (Reitdiep) naar Groningen. En omdat we samen liepen, ging het eigenlijk weer als vanzelf. Oke, mijn voeten zijn moe, mijn benen zijn stram, maar nergens heb gedacht: jemigdepemig, niet te doen dit. En ook leuk om na al die ellenlange polderwegen weer te eindigen in een stad!
 |
| Groningen bereikt |
 |
| De A-kerk |
De terugrit met de trein van Groningen naar Winsum ging als een trein
. Om 14.44 was ik op het station en om 14.52 vertrok de trein. Vanaf station Winsum liep ik het vanmorgen gemiste stukje naar de camping, dus al met al niets over geslagen.
En surprise, surprise, een berichtje van mijn in het noorden wonende vriendin Jolanda: Omdat ik toch relatief in de buurt ben komt zij op de volgende camping een nachtje logeren. Hoe leuk is dat?!!! Ik heb haar volgens mij nog maar 1 of twee keer eerder in het echt ontmoet, maar ik ken haar al 20 jaar online. We hebben het afgelopen jaar allebei veel meegemaakt en vaak geappt. Hoe fijn is het dan om real life even bij te praten en elkaar even de knuffels te kunnen geven die we steeds maar een tikje magertjes online aan elkaar gaven?
In de avond maak ik weer een soepje klaar op mijn gasbrander. Broodje erbij. Toetje om de eiwitten aan te vullen. Het is een eenvoudige, doch voedzame maaltijd. Ik duik vroeg mijn bed in. Nog geen last van PHDH (Pijntje Hier Pijntje Daar). Morgenochtend moet ik vroeg mijn tent inpakken en reizen naar het volgende startpunt voor etappe 3: Groningen- Zuidlaren.
En nog twee tweeluikjes :-)
De muziek die past bij deze dag? The fields of joy van Lenny Kravitz: Let's wander slowly through the field of joy. Wil je mee zwijmelen? Plaats hier je link.
En nog twee tweeluikjes :-)
De muziek die past bij deze dag? The fields of joy van Lenny Kravitz: Let's wander slowly through the field of joy. Wil je mee zwijmelen? Plaats hier je link.
