Zwijmelen op Zaterdag: Viva la Vida

Zo.... zijn we weer. Weer terug van het Pieterpad dus weer tijd voor de rubriek Zwijmelen op Zaterdag.

In mijn laatste blog schreef ik dat ik wel zou zien hoe ver ik zou komen op het Pieterpad: Ik ben tot Holten gekomen. En de volgende etappe heb ik gisteravond gepland :-). 

Het was zo leuk om te doen. Als je in je eentje op vakantie gaat is een wandelvakantie een hele goede keuze, is gebleken. Je hebt iedere dag een doel. Je ontmoet mensen. Ik voelde me niet de enige die alleen was, want je komt meer eenlingen tegen onderweg.
Nadeel: het was best een heel (logistiek) geregel en ik moest ook echt overal alleen aan denken. Dat vond ik vaak wel vermoeiend. 
En wat ook echt leuk was: Ik heb medeblogger, ex-zwijmelaar Dwarsbongel ontmoet op het pad. Maar daarover later meer. 

Ik heb iedere dag een verslagje geschreven en die zal ik de komende weken ook hier plaatsen. Dus jullie zitten de komende weken nog vast aan mijn Pieterpad geleuter. 
En natuurlijk moet ik bij iedere etappe een liedje verzinnen. Want we blijven er natuurlijk wel gewoon bij zwijmelen. 

Vandaag heb ik voor Viva la Vida van Coldplay gekozen omdat de zanger daar zingt dat hij hoopt dat Sint-Pieter zijn naam niet roept.

Etappe 1: Pieterburen-Winsum 15 kilometer

Voor deze etappe van 15 kilometer als opwarmertje had ik vroeg de wekker moeten zetten. Ik was bij mijn zus en zwager op hun pas gekochte boerderij in Noord-Duitsland en ik had nog van alles te doen voordat ik kon gaan wandelen. Ik logeerde daar in mijn tent. Die moest dus ingepakt worden. Ik moest mijn spullen verzamelen en organiseren. Ik had de camping geboekt in Winsum, dus ik moest eerst vanaf de boerderij ruim een uur rijden naar Winsum. Daarna met het OV naar Pieterburen. Uiteindelijk was het tegen 10 uur toen ik in Pieterburen aankwam. Eerst koffie! 

Ik zie op de socials altijd allemaal foto's voorbijkomen van mensen bij de grote gele letters: Startpunt Pieterpad en daar wilde ik eigenlijk mee beginnen, maar ik heb dat enorme startpunt dus gemist. En ach... dan had ik weer iemand moeten vragen: wil je een foto van me maken? En dan wordt het weer zo'n suffe ongemakkelijke foto. 
Ik had geen idee waar ik moest beginnen. Ik had wel mijn Pieterpadboekje bij me maar ja... je moet wel weten waar je bent als je het startpunt zoekt. Dus ik ben maar gewoon gaan lopen en toen kwam ik bij de Petruskerk. En toen dacht ik: ah... Petrus... Sint-Pieter... Pieterburen... dit zal geen toeval zijn: voor mij wordt dit mijn startpunt. 

Petruskerk Pieterburen

In het begin schaamde ik me als ongeoefende loper tussen de diehard-wandelaars met mijn Pieterpadboekje de route te moeten vinden. Maar al gauw zag ik er meer met een boekje in de hand, ook degenen die er als echte lange afstandswandelaar uitzagen. En daar hoefde ik het eerste stukje alleen maar achteraan te lopen.

De route zelf is heel goed gemarkeerd!
Onderweg enorme lappen landbouwgrond. En daardoor ook wat saaie open stukken. Maar mooi ook om specifiek te zien in welk seizoen we zitten... goudgele graanvelden, de uien liggen te drogen op het land, er wordt al hier en daar geoogst. 

En zonnebloemen. Ze doen me altijd aan mijn moeder denken.

De dorpen zijn zoals je leerde bij aardrijkskunde. Een wierd, met daarop een oude kerk, en de bebouwing eromheen. Leuk om dit nu eens in het echt te zien.

Mijn eerste lunchsstop is bij het dorpje Eenrum. Een prachtig plekje aan het water bij een smal bruggetje waar een enorme boot onderdoor kwam varen. Prachtig om te zien. 

Onderweg een ongetwijfeld zelfbenoemde pieterpadgids die aan kwam fietsen bij een rustpunt en waar hij de Pieterpatters geschiedenisles ging geven. Leuke ontmoetingen maken het pad ok wat het is!

Nog een klein stukje naar het eindpunt: De Sint-Pietersberg in Maastricht.

 De route ging voorspoedig. De camping waar ik slaap lag op loopafstand van het dorp. Leek me handig. Maar na de route liep het minder voorspoedig. Ik heb vanwege een wegafsluiting en ontbrekende bewegwijzering 20 km rondjes moeten rijden voordat ik er was.
Maar goed.
Uiteindelijk de tent weer opgezet. Ik heb een soepje uit de vriezer opgewarmd en ik ging vroeg naar bed om uit te rusten voor de etappe van Winsum-Groningen die de dag erna gepland stond. 

Eindpunt eerste etappe: Winsum

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter