Droomdag

Een vochtbalans werd er bijgehouden.

Infuus: drie liter erin.

Urine: 2 liter eruit.

Eén glas water: 175 mililiter, een kopje thee 125.

De drain lekte 100 ml in de afgelopen 24 uur.

Was het belangrijk? De optelsom was toch verkeerd. Hoeveel mililiter was één traan? Hoeveel vocht aan snot en tranen verloor ze met een nacht lang janken? Een zwembad vol. Eén traan voor elke stap in de toekomst die Nicky en Jesse zonder haar zouden doen. Maar dat werd in de tabel niet meegeteld.

De hele avond had Nicky naast haar moeder op bed gelegen. Foto’s gekeken en de video’s op de tablet. Van die geweldige dag vorige week. De limousine  ’s morgens  op de oprit. De visagiste en de kapper die binnenkwamen. De fotograaf. De fotoshoot. Het blije snoetje van haar broertje in de brandweerauto. En als klapper de  helicoptervlucht boven hun huis! Wat zorgeloze dag was dat geweest.

De enige dag zonder zorgen. En voorlopig de laatste.

Ze had haar dochter de hele nacht voor zich gezien. Ze werd lang, was geen klein meisje meer. Ook nog geen vrouw. Ze had nog even over haar schouder gekeken en gezwaaid. Morgen zou ze op kamp gaan. Het afsluitende kamp van groep 8. De gedachte dat ze er misschien niet zou zijn als ze over een paar weken naar de brugklas zou gaan… ze kon de gedachte niet aan…

Nicky zocht een plekje in de bus. Achterin, aan de kant waar de minste ouders stonden te zwaaien. Naast haar BFF. Ze wilde niet zien dat alleen haar vader daar stond. Met kleine Jesse op zijn nek. En oké.  Oma stond er ook. Maar oma was geen mama. Ze beet op haar lip. Een zak stuiterende toverballen was haar redding. Dapper lachte ze mee met haar vriendin. Achtstegroepers huilen niet.

WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord:  Verwennen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

Stichting droomdag organiseert droomdagen voor kinderen en gezinnen die te maken hebben met kanker. Er zijn immers zorgen genoeg. En hoe fijn is het als er in een gezin met zoveel zorgen een dag kan zijn waarin zorgeloosheid en de wensen van de kinderen centraal staan?

Ik kwam deze stichting tegen via een tatoeageshop in Den Haag. Daar ( en ook op andere plaatsen) is een groep tatoëerders als sinds juni bezig met het zetten van tattoos. Een anker (voor hoop) met de letters FDKK. Fuck Die Kut Kanker, daar staan ze voor!  Voor een donatie van minimaal 20 euro kun je die laten zetten. Maar als je een tattoo iets teveel van het goede vindt, kun je ook een plakplaatje of een t-shirt met het anker kopen. Ze zijn begonnen met 1 tattoo voor hun collega, die ook te maken kreeg met kanker. Zij liet deze tatoeage zetten. En om haar te steunen lieten al haar collega’s hem ook zetten. En daar was een  actie geboren. Nu zijn ze 333 tatoeages verder. En inmiddels staat de teller op €24.244,50 !!!! Hoe mooi is dat!  De opbrengst gaat voor de ene helft naar www.stichtingdroomdag.nl en voor de andere helft naar stichting No Guts No Glory (www.stichtingngng.nl).