Marlies veegde de laatste hoopjes zand in de kiertjes tussen
de klinkers en zette de bezem in de hoek. De klus zat erop. Het was niet de
vraag geweest óf het zou gebeuren, maar wanneer… De grond in de wijk was te
snel bebouwd en verzakte. Iedereen in de straat kreeg een beurt.
De tekenen waren er maandenlang geweest. Opkomend water in de
toiletpot en gorgelende putjes. En als
het dan gebeurt, komt het natuurlijk ongelegen. Net toen ze op vakantie waren en hun
zoon voor het eerst alleen thuis was, liep het verzakte riool over.
Marlies bekeek voldaan haar werk toen haar buurvrouw de tuin
in kwam. Schuifelend op krukken, de krant in een tasje om haar nek. ‘Kijk’, riep ze lachend, ‘eindelijk heb ik de
krant gehaald!’
Nu kon de buurvrouw erom lachen, maar vorige week had was
het diepe ellende. Ze was door het
terras gezakt. Daar stond ze, tot haar middel in een gat. Ze was zich te
pletter geschrokken en kon er met geen mogelijkheid uitkomen. Het duurde lang
voordat iemand haar roep om hulp hoorde. Uiteindelijk heeft de brandweer haar letterlijk
en figuurlijk uit de put gehaald.
Ze liet de wonden op haar been zien. En hoewel Marlies er
niks aan kon doen voelde ze zich er schuldig over. De toedracht stond op pagina
5 in de krant. Haar zoon had de tuin gesproeid en was vergeten de buitenkraan
dicht te draaien. Dagenlang sijpelde het water langs de tuinslang en spoelde het
zand onder het terras van de buurvrouw weg in de verzakte loze ruimtes onder
het huis. Toen de buurvrouw naar buiten stapte ging het mis.
Marlies liep naar binnen voor haar leesbril. De buurvrouw
schoot in de lach, toen ze Marlies met een sprong van zéker een meter de drempel zag
nemen.
 |
| Foto: Remco de Ruijter. Bron: OmroepBrabant.nl |
Deze WE-300 is verzonnen bij een gebeurtenis *klik* bij mij in de wijk in de zomer van 2013.
Dus toch niet helemaal fictie, Tasja. Tjonge, wat zal het vorige jaar een puinhoop geweest zijn. Het zal je overkomen. Niet alleen de schrik , maar ook de eventuele verwondingen en de enorme overlast. En als dat al niet beeldend genoeg was ook nog eens zo'n foto. Verschrikkelijk.
BeantwoordenVerwijderenPrima WE. Ik zat er helemaal IN!!
Ach jeetje nog aan toe zeg, wat een ellende!!!
BeantwoordenVerwijderenWel heel goed beschreven maar dit gun je niemand dus hoop ik oprecht dat het volledig fictie is.
Mooie combinatie van fictie en feiten. Top WE.
BeantwoordenVerwijderenWat een ellende, zeg. Het zal je maar overkomen. Mooi verhaal, ik leefde helemaal mee.
BeantwoordenVerwijderenJe schrikt je rot als je opeens tot je middel in het terras staat. Wat een tuinslang al niet kan veroorzaken.
BeantwoordenVerwijderenVerschrikkelijk niet jouw WE die zit goed in zijn voegen 😉
BeantwoordenVerwijderenMaar de ellende wat zoiets met zich meebrengt, deze is deels fictie gelukkig maar !
Mooie mix tussen relatiteit en fantasie. Knap geschreven! Arme buurvrouw...
BeantwoordenVerwijderen