Gestikt

Of de stof niet gestikt was, vroeg de dame aan wie ik mijn fietsstoeltje via marktplaats wilde verkopen.

Ik mailde terug: Wat bedoel je, of het kapot is gegaan en hersteld?

Ik had werkelijk geen idee.

Ze bedoelde dus dat ze wilde weten of er geen zwarte spikkeltjes in zaten doordat de stof nat was geweest.

Was dit een hiaat in mijn kennis van de Nederlandse taal? Of was hier sprake van streektaal?

Ik legde de kwestie voor aan mijn collega. Gestikte stof? Ja, zei ze, dat is met van die zwarte spikkeltjes. Ik zei: Ja, precies, dat het weer erin zit. 

Maar stof waar het weer in zat daar had zei dan weer nog nooit van gehoord. 

Qua onderzoek schoot ik hier niets mee op. Zij is een Brabo met Limburgse roots.

Voor gekke vragen met leuke antwoorden kan ik altijd terecht op mijn geliefde moederforum.

Wat bleek... er waren er een aantal die begrepen dat het om 'weer in stof ging'. En er waren er een aantal die geen idee hadden waar het over ging.

De genen die het wisten waren Vlamingen, Brabanders, Zeeuwen of kwamen uit Noord-Limburg.

Toch een zuidelijk dingetje dus. 

Sommigen kenden de uitdrukking: 'het weer zit erin' juist weer niet. En twee keer kwam voor dat ze het 'verspocht' of 'spochten' noemden (regio Rotterdam). 'Spik' werd ook een keer genoemd (regio Zuid-Limburg).

Ben ik benieuwd. Hoe noemen jullie gestikte, verspochte of gespikte stof?

Zwijmelen op Zaterdag: Birthday

En als jullie me dan wakker maken, zondagmorgen, met een ontbijtje op bed, dan wil ik dat jullie dit nummer draaien!

En ik wil graag pannenkoeken bij het ontbijt... mag daaaaaat? 

Ze zet haar liefste ogen op en haar mooiste glimlach.
Een zoen landt boven op mijn neus.

Slijmbal... denk ik lachend. Maar natuurlijk mag alles.

En de telefoon die ze bij elkaar spaart van haar verjaardagsgeld... die een levertijd van een week had... "waarvan we hopen dat hij op tijd binnen is.... spannend, spannend, spannend..." die ligt natuurlijk allang in de kast.

11 wordt ze zondag.
Mijn kleine dametje uit groep 8.
Een vroege leerling, zoals ze dat noemen.
Het is nog maar een grietje naast de meiden in haar klas.
Maar ze houdt zich goed staande. Doet voor niemand onder.

M'n meisje... nog één sprong en ze is een dame.
Maar voor het komende jaar gewoon nog even mijn kleine elfje.

O... en wat trakteren meisjes van 11 eigenlijk, behalve het geijkte zakje chips? Tips zijn welkom... we moeten nog om boodschappen.

Zweepslag in de nacht

Kinky titel hè?

Het was allemaal een stuk minder spannend dan de titel doet vermoeden...

Het gaat over de Energizer Nightrun.

De Energizer Nightrun is een loopje in het donker, 9km. in park Rivierenhof in Antwerpen.
Met hoofdlampjes op worden we over het pracours door het bos gestuurd, en onderweg komen we allemaal leuke dingen tegen. Een vuurspuwer, paden die met fakkels zijn verlicht, een kasteeltje, een openluchttheater met een bluesband, een violiste op een bruggetje, doedelzakkers... de operazangeres op het dak van de villa had ik totaal gemist, bleek achteraf...

Dit filmpje *klik* geeft een leuke impressie van hoe het was.

Je moet niet gaan om je beste tijd neer te zetten. Je moet gaan voor de leut, voor de belevenis. Modder, boomwortels, opstapjes, afstapjes... ze gaan eigenlijk niet goed samen met rennen in het donker.

20 minuten vóór de start viel de enige regenbui die er sinds weken was precies boven ons startvak. Dikke druppels, alles klam, nat en vies. Beslagen bril... niet fijn. Maar het lopen ging heerlijk! Ik vond het spannend, want twee weken geleden had ik het gevoel alsof mijn kuit 'op knappen' stond. Het gevoel alsof ik tegen een zweepslag aanzat.
De eerste 6 km. leek het alsof twee weken rust genoeg was geweest voor herstel. Ik had geen centje pijn. En precies bij kilometerbordje 6 schoot het toch in mijn kuit. Balen!

Mijn vriendin 'Kleine Tas' met wie ik samen liep heb ik vooruit gestuurd. De laatste 3 kilometer heb ik moeten wandelen. Maar 1 mazzel... met een stuk of 6000 lopers in mijn kielzog ben ik niet als laatste over de finish gegaan. En tweede mazzel... ik kon extra lang genieten van alle entertainment langs het parcours.

De plannen voor een halve marathon dit najaar schuif ik door naar 2015. En morgen... geen duurloopje in de zon. Ik zet mijn lievelingsmuziekjes op en ga lekker een uurtje naar de sportschool. Mogelijkheden genoeg daar om te doen zonder de kuit te hoeven belasten.

zwijmelen op zaterdag: Demons

Vandaag kwam bij Marja de zwijmel van haar schoonouders. Zij gaven de inspiratie voor haar

En, Pling!, daar was ook mijn zwijmel. Ik plaats er eentje die volgens mijn dochter ook heel geschikt is, omdat we het allebei zo'n leuke zwijmel vinden.

Ik heb Imagine Dragons live gezien op Werchter. Ze zongen op één van de kleine podia, maar man man, had ze main-stage gegeven. Het dak ging er af. Wat een energie en een spetterend gebeuren. En wat miste ik Janneke op dat moment... ze had er graag bij willen zijn. Iedere keer als ik dit nummer op de radio hoor dan voel ik de energie die op dat moment rond het podium hing weer stromen.

Des te leuker dat het clipje ook live beelden bevat. Daar komt goed op over hoe ze de zaal meevoerden in de muziek.

Demons dus, van Imagine Dragons.

O... en ze vragen ook nog even aandacht voor een boodschap achteraf....

Zwijmelen op zaterdag: In the End

Niet echt een zwijmel dit keer.
Maar wel een heel leuk filmpje.
En met het risico op afhakers vanwege de bak met herrie plaats ik hem toch :-).
Word je goed wakker van zo op de zaterdagmorgen.

'In the End' van Linkin Park.
Uitgevoerd door Anthony Vincent in 20 stijlen.

Ik kwam hem van de week tegen op het www, en ik vind 'm leuk.
En volgens mij is het ontzettend knap als je dit kan.

Vooruit, voor de liefhebbers, maar vooral ook voor mezelf omdat ik het een wereldnummer vind :-) ook nog even het origineel.

Zwijmelen op zaterdag: A Sky full of Stars

Tijdens onze vakantie worden we regelmatig getrakteerd op gratis concerten.
Aan de overkant van de camping, bovenop de berg, is een groot amfitheater waar menig grote der aarde heeft opgetreden.

Andere jaren hebben we vanaf de camping bijvoorbeeld kunnen meegenieten van Triggerfinger en Fish, de zanger van Marillion. En vorig jaar op onze trouwdag was er het Taptoe met allemaal doedelzakken. (Ook van het album 'Under a Blood Red Sky' is een nummer daar opgenomen, las ik laatst, wat ik dan ook weer leuk vind. Het is één van mijn lievelingsalbums).

Dit jaar konden we genieten van James Blunt en Avicii.
Avicii trad op de laatste avond op. En no way dat we eerder dan die zaterdag naar huis konden gaan. Ik had het er eigenlijk wel een beetje gezien en verlangde naar mijn eigen bedje. Maar er kwam hevig protest van mijn dochter. Zij had er de hele vakantie al naar uit gezien dat ze Avicii live zou kunnen horen. En ja... haar koppie... onbetaalbaar.

De hit van Avicii 'Wake me Up' Was vorig jaar de grote hit. Ik kan er nog niet met droge ogen naar luisteren. Hij was vaak op de radio toen we in Duitsland waren. 'Wake me up when it's all over'. Dat heb ik toen vaak gewenst met alle zorgen rondom zwager en schoonzus.

Dit jaar waren alle zorgen voorbij. Ik denk dat het een jaar of 3 geleden was, dat we een vakantie zonder zorgen hadden. En het was zo welkom... een lange zorgeloze vakantie.

Deze zwijmel kies ik voor het nummer waar Avicii het concert mee afsloot. Met het nummer dat eigenlijk van Coldplay is: A Sky full of Stars.

Alla Fontana

Leuk hè? Een jaar of 10 verschil, tussen deze twee foto's. 

Zo mooi om te zien wat een prachtige (pre-)pubers die kleuters intussen geworden zijn. 

Mijn kinderen, en de kinderen van mijn zus en zwager. 

Vakantiemaatjes. Vriendjes. Neef en nicht.

De oplettende lezer herkent de pomp, 't Pumke, van de header op mijn blog.

En die staat uiteraard in de Pumpegasse. 

In Sanct Goar. 

De plek waar ze de lekkerste pizza's van heel Duitsland serveren.