Ik heb het gevoel dat ik dit jaar niet van de lente durf te genieten. Niet eens durf te genieten van alles om me heen omdat ik bang ben dat straks alles anders wordt. Omdat ik bang ben dat ik het straks kwijt ben. En hoe meer ik er nu van geniet... hoe meer ik het straks zal missen...
De mensen die me goed kennen hebben het me misschien al horen zeggen. Ik blogde er een paar weken ook al over: ik was niet zo in mijn hum.
Dat gevoel dat is me wel bekend hoor. Dat heb ik altijd al in periodes gehad. Dan zit ik niet zo lekker in mijn vel, zie ik de wereld wat grauwig en uiteindelijk komt wel naar boven waar het wringt.
Ik ben dus bang voor straks. Over een paar maanden. Oktober om precies te zijn.
Dat is het moment dat Mr.C. bijna 3 jaar lang tevergeefs gezocht heeft naar een baan, nog niets heeft kunnen vinden en dat de uitkering ophoudt.
En dan?
Ja... en dan....
Daar stop het ook bij mij.
Er is geen recht op bijstand.
We hebben een huis.
Ik heb een inkomen.
We hebben zelfs de luxe van een tweede huis.
Mijn inkomen is te bescheiden om alle vaste lasten van te kunnen betalen.
Dus...
Die huizen leveren geen boterhammen op.
Zal er een bordje te koop in de tuin moeten komen?
En wat als we het huis met verlies verkopen?
Waar komen we terecht als we een huis gaan huren? Ik ken hier zoveel buurtjes waar ik nevernooitniet zou willen wonen. Maar wat als ik niets te kiezen heb?
Voor welk bedrag kunnen we überhaupt een huis huren?
Is er nog wel ruimte voor extraatjes? Kan Janneke nog wel naar paardrijden?
Welke clubjes moet ik schrappen?
Er is geen recht op bijstand.
We hebben een huis.
Ik heb een inkomen.
We hebben zelfs de luxe van een tweede huis.
Mijn inkomen is te bescheiden om alle vaste lasten van te kunnen betalen.
Dus...
Die huizen leveren geen boterhammen op.
Zal er een bordje te koop in de tuin moeten komen?
En wat als we het huis met verlies verkopen?
Waar komen we terecht als we een huis gaan huren? Ik ken hier zoveel buurtjes waar ik nevernooitniet zou willen wonen. Maar wat als ik niets te kiezen heb?
Voor welk bedrag kunnen we überhaupt een huis huren?
Is er nog wel ruimte voor extraatjes? Kan Janneke nog wel naar paardrijden?
Welke clubjes moet ik schrappen?
Ik weet echt wel dat we het heel, heel goed hebben. En dat we het met een tandje minder nogsteeds heel goed hebben.
Maar dat er geknabbeld wordt aan mijn zekerheden dat valt me nu toch wel zwaar.
Verstandelijk weet ik, en zeg ik ook herhaaldelijk tegen mezelf, dat het er om gaat dat we elkaar lief hebben. En dat we gezond zijn. Dat hebben we en dat zijn we. En ik weet ook dat ik vroeger, toen we het een stuk minder breed hadden, niet minder gelukkig was dan nu.
Geluk is toch voor een groot deel wat je er zelf van maakt.
Maar toch. Nu het voor mijn gevoel 10 voor 12 is begint het aan me te vreten.
Het laatste wat ik wil is weg uit mijn huis.
We wonen hier zo fijn.
We hebben het zo getroffen met onze buren. Het is zo fijn om goeie lieve buren te hebben als je in een stad woont zonder familie in de buurt.
We hebben van nooit overlast van geluid of vandalisme of wat dan ook.
Maar dat er geknabbeld wordt aan mijn zekerheden dat valt me nu toch wel zwaar.
Verstandelijk weet ik, en zeg ik ook herhaaldelijk tegen mezelf, dat het er om gaat dat we elkaar lief hebben. En dat we gezond zijn. Dat hebben we en dat zijn we. En ik weet ook dat ik vroeger, toen we het een stuk minder breed hadden, niet minder gelukkig was dan nu.
Geluk is toch voor een groot deel wat je er zelf van maakt.
Maar toch. Nu het voor mijn gevoel 10 voor 12 is begint het aan me te vreten.
Het laatste wat ik wil is weg uit mijn huis.
We wonen hier zo fijn.
We hebben het zo getroffen met onze buren. Het is zo fijn om goeie lieve buren te hebben als je in een stad woont zonder familie in de buurt.
We hebben van nooit overlast van geluid of vandalisme of wat dan ook.
We zijn omringd door groen en natuur.
Hoe fijn is dat allemaal?
De afgelopen weken is mijn hoofd vaak bezig met het maken van plan B, plan C, plan D en verder.
En daardoor is er kennelijk weinig ruimte om de wereld door een leuke bril te zien.
Als het M. niet lukt om werk te vinden? Is het dan mijn beurt om te zoeken naar een andere baan? Ik heb alleen maar diploma's in de verpleging... moet daar misschien herintreden?
Ik zie mezelf niet op een andere plek als bij de tandarts achter de balie.
Kan Mr.C. zich om laten scholen? Het over een hele andere boeg gooien?
Wat zijn de mogelijkheden? Waar ligt wel werk? Lukt het hem om voor zichzelf te beginnen met... ja, met wat?
En stel dat we er ook nog voor moeten kiezen om ons vakantiehuisje op te doeken? Dan is mijn zwager, mede-eigenaar, daar ook de dupe van. Want wat als hij dat ook niet in zijn eentje op kan hoesten?
Wanneer is het 5 voor 12? Wanneer nemen we het besluit om ons huis te koop te zetten? Nu al? Kunnen we nog wachten? Wat als we nog wachten en het blijkt te laat zijn? Wat als we het verkocht hebben en het blijkt niet nodig geweest te zijn? Zo'n fijne plek als dit vinden we nooit meer...
Op de schaal van wereldproblemen zijn het bijna luxeproblemen.
Maar het zagen aan de stoelpoten waar heel mijn hebben en houden op zit voelt helemaal niet fijn.
Dus misschien ook vandaar... de radiostilte hier. Geen gezellige blogjes. Geen leuke dingen te melden op facebook. Er is geen ruimte voor in mijn hoofd.
Ik hoop dat de zorgen voor niks zijn en dat het allemaal vanzelf goed komt.
Tot die tijd ga ik echt heel hard mijn best doen om van het mooie om me heen te genieten als dat niet vanzelf gaat. En er natuurlijk met Mr.C. keihard voor knokken dat we de wind weer in de zeilen krijgen! Dat beloof ik!
En daardoor is er kennelijk weinig ruimte om de wereld door een leuke bril te zien.
Als het M. niet lukt om werk te vinden? Is het dan mijn beurt om te zoeken naar een andere baan? Ik heb alleen maar diploma's in de verpleging... moet daar misschien herintreden?
Ik zie mezelf niet op een andere plek als bij de tandarts achter de balie.
Kan Mr.C. zich om laten scholen? Het over een hele andere boeg gooien?
Wat zijn de mogelijkheden? Waar ligt wel werk? Lukt het hem om voor zichzelf te beginnen met... ja, met wat?
En stel dat we er ook nog voor moeten kiezen om ons vakantiehuisje op te doeken? Dan is mijn zwager, mede-eigenaar, daar ook de dupe van. Want wat als hij dat ook niet in zijn eentje op kan hoesten?
Wanneer is het 5 voor 12? Wanneer nemen we het besluit om ons huis te koop te zetten? Nu al? Kunnen we nog wachten? Wat als we nog wachten en het blijkt te laat zijn? Wat als we het verkocht hebben en het blijkt niet nodig geweest te zijn? Zo'n fijne plek als dit vinden we nooit meer...
Op de schaal van wereldproblemen zijn het bijna luxeproblemen.
Maar het zagen aan de stoelpoten waar heel mijn hebben en houden op zit voelt helemaal niet fijn.
Dus misschien ook vandaar... de radiostilte hier. Geen gezellige blogjes. Geen leuke dingen te melden op facebook. Er is geen ruimte voor in mijn hoofd.
Ik hoop dat de zorgen voor niks zijn en dat het allemaal vanzelf goed komt.
Tot die tijd ga ik echt heel hard mijn best doen om van het mooie om me heen te genieten als dat niet vanzelf gaat. En er natuurlijk met Mr.C. keihard voor knokken dat we de wind weer in de zeilen krijgen! Dat beloof ik!
Kom lekker naar Ouddorp, misschien een goed idee als Mike met Franc komt praten om een test te doen, waar hij veel uit kan ophalen en Franc hem misschien kan begeleiden.........hij heeft veel mensen ermee geholpen, meisie XXXXXX
BeantwoordenVerwijderenJosé, het was een fijn gesprek zei Mike. We gaan hierop door. Stof tot nadenken en genoeg te doen weer maandag! Heel erg bedankt!
VerwijderenIk begrijp je zorgen en het zijn helemaal geen luxeproblemen. Wij hebben de afgelopen jaren ook op een houtje moeten bijten en kregen het huis niet eens verkocht.
BeantwoordenVerwijderenSinds een paar maanden is er nu weer een beetje ruimte met dank aan de pensioentjes uit NL en B.
Ik hoop dat je man toch nog ergens wordt aangenomen. Het huis kun je eventueel onder voorbehoud te koop zetten. Maar wie weet wat het komend half jaar brengt.
Ik duim voor jullie. Sterkte.
Je zou voor minder uit je element raken ! Van hieruit stuur ik alvast positieve vibes ...
BeantwoordenVerwijderenAch lieve Tas.... de tranen zitten me nu ook hoog! Als ik je blog lees, voel ik het zélf allemaal... en we willen jullie niet kwijt!!! Wat kunnen we doen? Behalve zorgen de dat we de hoofdprijs van de Postcodeloterij winnen en het met jullie delen: kon dat maar!!! Maar we blijven voor jullie hopen, bidden en geloven in de goede afloop. En bij ons zijn jullie altijd welkom, dat weet je <3 !!! Dikke XXX
BeantwoordenVerwijderenTja dat is niet iets waar je vrolijk van wordt. Hopelijk vind je man alsnog werk, en lukt het jou om toch te gaan genieten, want je kunt niet uitgesteld genieten. Sterkte
BeantwoordenVerwijderenTja dat is niet iets waar je vrolijk van wordt. Hopelijk vind je man alsnog werk, en lukt het jou om toch te gaan genieten, want je kunt niet uitgesteld genieten. Sterkte
BeantwoordenVerwijderenNiet gek als als je je zorgen maakt in zo'n situatie. Ik hoop dat voor jullie geldt 'when a door closes a window opens'
BeantwoordenVerwijderenWarme groet,
Dorothé
Dank voor de support. Ik heb getwijfeld hoe openhartig ik moet zijn. Maar door dingen te benoemen, kan ik ze niet meer wegstoppen en gaan de gedachten weer stromen en komt er ruimte voor iets nieuws. Nieuwe ideeën. Maar ook ruimte voor genieten van de dingen om me heen het afgelopen weekend. N.a.v. mijn blog heeft Mike dit weekend met twee mensen hele fijne gespekken gehad. Gesprekken die ons verder kunnen sturen. En dat is fijn. En fijn dat keer op keer blijkt dat we goeie en lieve mensen om ons heen hebben. Ook, of misschien wel juist als het even niet zo lekker gaat.
BeantwoordenVerwijderen