Afgelopen dinsdag was het zover. Het was een mooie wandeldag, prachtig weer, niet te warm niet te koud, met een verkoelend briesje op de plekken waar we niet beschut liepen.
Van tevoren had ik een mooie route bedacht langs alle mooie plekjes in de omgeving die ik aan mijn vader wilde laten zien.
We vertrokken om 10 uur vanuit mijn huis. Als je 100 meter de straat uitloopt sta je eigenlijk al met twee benen in het natuurgebied.
Het eerste deel van de route ging naar de vogelkijkhut aan het Markiezaatsmeer.
Aan vogels was er niet veel te zien, we zagen wel veel paardjes.
Over de Kraaijenberg (tweede stop de uitkijktoren) liepen we via Hoeve Hildernisse richting Landgoed Mattemburgh. Dit deel van de route is echt 'waar Brabant Zeeland kust'. Links de Brabantse Wal, met de hoogte verschillen en de bossen, rechts de uitgestrekte vlaktes en het water van Zeeland.
Helaas was de Oranjerie van Mattenburgh gesloten en werd het kopje koffie waar we zo'n trek in hadden ons door de neus geboord.
Onder het tunneltje van de snelweg door liepen we verder via Zuidgeest naar Landgoed Lievensberg. Dat is een stuk bos waar ik wekelijks kom en waar ik ieder pad inmiddels ken. We waren zomaar anderhalf uur verder voordat we eindelijk bij Stay Okay ons felbegeerde kopje koffie konden bestellen.
Het volgende deel van de etappe was een bonus-lusje van een kilometer of 4 in het Zoomvliet-bos naar de Zeezuiper. Een stukje bos dat ik niet zo goed ken en waar ik eigenlijk altijd de weg een beetje kwijt raak. Extra kilometers dus, dat dan weer wel, maar vanwege de Zeezuiper kon ik het gewoon niet overslaan. Ik vind dit écht de meest mysterieuze en bijzondere plek in de omgeving, dus ik moést deze aan mijn vader laten zien.
Via landgoed Lievensberg keerden we weer huiswaarts. Dit keer door een ander stukje bos, langs de bloeiende rododendrons.
Over de Heimolen (later als ik groot ben wil ik daar wonen) liepen we door de Markiezaten weer terug naar de Bergse Plaat.
Het laatste lusje van 7 kilometer rondom de Binnenschelde lieten we maar even voor wat het was.
Tijdens de wandeling hebben we 28 (!) kilometer weggetikt, dus het was eigenlijk wel welletjes.
Vorige keer ontdekte ik al dat mijn vader prima wandelgezelschap is. Hij ziet veel en hij hoort veel onderweg, waardoor ik ook weer met een andere blik met hem mee om me heen kijk. Heel leuk om te ontdekken. En ik vind het gewoon geweldig dat ik vader heb die hier ook van kan genieten én dat hij gewoon de conditie heeft om dit te doen. Sterker nog... Ook als het op wandelen aankomt maakt mijn vader nog een kleine van me.
Het ging me beter af dan de vorige keer. Nu, een dag later, heb ik spierpijn in mijn benen en voel ik echt wel dat ik een zware inspanning heb gedaan. Ik heb blaren op mijn hielen, maar minder dan vorige keer.
Ik zeg: voor herhaling vatbaar. Dus pa... ik plan in september, na de zomervakantie graag weer een rondje bij jou in de buurt!
