Poetstechniek

De stoel kraakte onder zijn gewiebel.  Nog twee minuten… dan was het zijn beurt. De tandarts zei dat zijn tanden niet goed schoon waren. Dit was nu al de derde keer dat hij terug moest komen…

Hij kon er écht niets aan doen. ‘Minstens vier keer per dag’,  had de tandarts gezegd. ‘En eigenlijk liever na iedere keer dat je iets eet’. Maar er kwam altijd iets belangrijks tussendoor, waardoor hij het vergat.

Daar was die lieve assistente… met die blauwe ogen en die zachte G. Zou hij weer bij haar mogen?

Met zijn eigen tandenborstel hadden ze de vorige keren geoefend. Hij kreeg tabletjes mee. Als hij klaar was, moest hij daarop kauwen. Alles wat nog vies was, kleurde dan roze. Maar hoe goed hij ook zijn best deed… er zat altijd nog roze op zijn tanden. Hij háátte het!

De laatste keer had ze gezucht:  ‘Het  is niet leuk hè, als je steeds iets moet doen wat niet goed lukt? Weet je wat ? We draaien het om. Je neemt éérst zo’n plakverklikker, en dan haal je voor de spiegel met de borstel  gewoon al het roze weg. Dan weet je zeker dat je niets overslaat’.

 ‘Slim’,  zei hij,’ dan zie ik tenminste wat ik doe, en dan doe ik het ook niet fout!’

De assistente riep hem binnen.  Vier maal daags was niet gelukt. Haar haar tactiek wel! Zenuwachtig ging hij zitten. De stoel kantelde achterover. Eén voor één controleerde ze zijn tanden.

Haar mond zat verborgen achter haar mondkapje, maar hij zag haar blauwe ogen lachen. ‘Keurig! Goed gedaan’, zei ze met haar zachte G. 'Pak maar een speeltje uit de  la!’

Opgelucht trok hij de speelgoedla open. Hij voelde zich hier eigenlijk te oud voor, maar die mooie stuiterbal had hij weken geleden al zien liggen. 

WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: poetsen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/