Zwijmelen op Zaterdag: One More Light

Vanmorgen liet Janneke me een nummer horen van Linkin Park.

Het nummer is een maand geleden uitgebracht, na de dood van zanger Chester. 
Het nummer raakte me. En gek genoeg komt muziek vaak heel toepasselijk op je pad op het moment dat er dingen spelen in je leven of (voordat mensen zich onnodig zorgen om mij gaan maken) in het leven van mensen om je heen.
Voor Janneke gewoon een nummer: 'Mam, ik heb een mooi nummer voor de Zwijmel'. 
Voor mij heel bijzonder: Hoe weet ze hem juist vandaag uit te kiezen?!

One More Light van Linkin Park.
Voor degenen die deze week geen lichtje meer zagen. En voor iedereen die de komende week een lichtje nodig heeft.
De boodschap die ik uit dit liedje haal, naast woorden van troost voor mensen die iemand hebben verloren: Hoe rot je je ook voelt, hoe rot het leven er ook voor je uit ziet, er is altijd iemand die om je geeft. 

Should've stayed. Were the signs I ignored?
Can I help you not to hurt anymore?
We saw brilliance when the world was asleep.
There are things that we can have but can't keep.

If they say...
Who cares if one more light goes out?
In the sky of a million stars,
It flickers, flickers.
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are,
Or quicker, quicker.
Who cares if one more light goes out?
Well I do.

The reminders pull the floor from your feet.
In the kitchen, one more chair than you need, oh.
And you're angry. And you should be. It's not fair.
Just cause you can't see it doesn't mean it isn't there.

If they say...
Who cares if one more light goes out?
In the sky of a million stars,
It flickers, flickers.
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are,
Or quicker, quicker.
Who cares if one more light goes out?
Well I do.

I do...

Who cares if one more light goes out?
In the sky of a million stars,
It flickers, flickers.
Who cares when someone's time runs out?
If a moment is all we are,
Or quicker, quicker.
Who cares if one more light goes out?
Well I do.

Well I do.

Zwijmelen op Zaterdag: Mooi

Wie had dat gedacht...
Dat mijn vriendin Kleine Tas en ik nog eens zouden zwijmelen bij Marco Borsato.
Vorig weekend gebeurde dit toch echt.

Omdat de vooruitzichten zo mooi waren, besloot ik vorige week naar ons vakantiehuisje te gaan.
Mr.C. ging een avondje stappen (naar de Rimpeldisco... de naam alleen al :-))))) ).
Dochterlief ging uit logeren. Jip en ik dus naar ons huisje. En omdat we daar nog een bedje over hadden leek het me leuk om Kleine Tas uit te nodigen. En ze kon zowaar zomaar een weekendje overkomen.
En wat hebben we genoten!!! Zo gelukkig zijn... Het weekend was echt een cadeautje.

De zon, de natuur, fietsen (half oktober in je hemdje!), de tuin, de herfstkleuren, het strand, lekker eten, goedkope maar onwijs lekkere wijn (special import uit Duitsland), mijn versgenaaide kussentjes met het onwijsleuke stofje, de heerlijke gesprekken, vriendschap. En dus ook van dit liedje van Marco Borsato. Want wat is het waar voor ons, wat hij zingt.
Want hoe mooi kan het leven zijn... Het is maar hoe je kijkt. Jij bent net zo rijk... zo rijk als je je voelt.
Nou ja, de plaatjes (collage gepikt van Kleine Tas) zeggen misschien meer dan worden.

En leuk ook dat Jip en Kleine Tas ook gespreksstof samen hadden. 

Ik was bang dat hij het niet leuk zou vinden met twee van die ouwe mutsen in het huisje, maar het bleek dat Jip en Kleine Tas ontzettend veel raakvlakken hadden als het om muziek (Metal) gaat. 
Leuk om te horen en te zien. 

We zwijmelden dus, bij een bakkie koffie in de tuin op het fijnste plekje op de aarde, bij dit mooie nummer van Borsato. Maar over een paar weken staan we hopelijk met zijn allen weer ouderwets te rocken op Rammstein hoor. Dat voelt stiekem toch iets comfortabeler dan bekennen dat dit nummer toch wel heel erg mooi is ;-).