zaterdag 21 december 2019

Zwijmelen op Zaterdag: Society


Mijn vakantie is begonnen!

Wat heb ik hier naar uitgekeken.
Sinds dag 2 na de zomervakantie zag ik dag 1 van de kerstvakantie als een soort van finishlijn en heb ik gehoopt dat ik hem zou redden. Klinkt dramatisch. Dramatischer misschien dan het was. Maar misschien was het ook wel zoals het is. Meestal zegt men: ik zat niet zo lekker in mijn vel. Maar 'ik zat niet zo lekker in mijn hoofd' is eigenlijk een betere omschrijving.
Zoals in alle kerstvakanties is mijn agenda zo leeg mogelijk.
Met de kerst blijven we thuis. Ik heb 1 afspraak gepland staan met een vriendin.
De grootste bulk aan houdbare boodschappen deed ik vorige week.
De rest stuur ik mijn man voor op pad.

Vandaag heb ik nog een uitdaging te gaan:
Ik verlaat de provincie en ga naar een winkelcentrum in de randstad.
Wie verzint zoiets op de zaterdag voor kerst?
Ik, die de laatste maanden bij wijze van spreke al overprikkeld raakte van mensen die ik tegenkwam in het bos? Maar goed. Toen we het afspraken realiseerde ik me niet dat het de zaterdag voor kerst was. En ik moet toch naar de Randstad voor de verjaardag van mijn vriendin. En de combinatie van de mensen met wie ik heb afgesproken is ook wel heel erg leuk hoor. Of, zoals de jongste van het stel zei toen haar moeder vroeg wat ze van het gezelschap en het plan vond: een beetje een vreemde combinatie, maar wel leuk!

Maar: ik denk dat we het goed geregeld hebben. Ik laat de winkels zoveel mogelijk voor wat ze zijn.
We hebben een tafel gereserveerd in een eet-tentje daar. Dus we hebben sowieso een plekje om te zitten. Het gaat mij toch vooral om het lekker even bijkletsen. Ik ga met mijn rug naar de massa zitten. En voor het teveel aan prikkels zet ik mijn alu-hoedje op om ze buiten te houden.

Kom ik op mijn liedje van vandaag.
Society van Eddie Vedder. Een liedje waarin hij zingt dat over dat we altijd maar meer willen dan we nodig hebben. Want ik moet daar steeds aan denken als ik die malle kerstwaanzin om me heen bekijk. Ik doe er ook aan mee hoor.
Mr.C. en ik werken allebei ook meer dan ons lief is. Als ik om me heen kijk wat er aan hoeveelheid werk van mensen wordt verwacht... Ik vind het te gek voor woorden. Hoeveel mensen er niet met een burn-out, overspannen of kaakklemmend (dat zie je als je bij de tandarts werkt) rondlopen?
Mr. C. bijvoorbeeld. Had deze week 3-5 besprekingen op een dag. Krijgt gemiddeld 100 emails per dag binnen. Alleen daar heb je al een dagtaak aan. En daarnaast moet je ook nog eens je gewone werk zien te doen. En van A- naar B zien te komen, met allemaal files op de weg.

Ik heb er het afgelopen jaar vaak over gefantaseerd.
Wat nou als ik de boel de boel laat. Stel dat ik een pelgrimstocht ga lopen? De deur achter me dichttrek en net zo lang doorwandel tot ik bijvoorbeeld in Santiago de Compostella ben? Wat nou als ik mijn zoon mee zou nemen? Ik denk dat zoiets net zo helend voor hem zou zijn als alle therapieën die hij de afgelopen jaren gevolgd zou hebben. En voor mezelf ook :-).
Wat nou als ik een atelier start en lekker hele dagen ga zitten naaien?
Maar nee... we willen meer dan we nodig hebben, dus dat gaat niet.

En verder... blijft het gewoon een mooi liedje, van een prachtige man met een prachtige stem van een prachtig album uit een schitterende film.

3 opmerkingen:

  1. TJa... al jouw vragen hier lijken retorisch, je weet de antwoorden, je weet wat die kosten en dat je dat er (nog) niet voor over hebt...
    Het enige dat ik zou willen toevoegen... is besef hoe snel de tijd gaat, je kunt niets ooit overdoen.

    Heel fijne dagen gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijke song, goeie tekst, mooie video!
    Ik ben mijn loopbaan ook geëindigd met een (niet al te zware) burn-out, en ben toen "afgevloeid". Gelukkig op een leeftijd dat ik niet meer fanatiek hoefde solliciteren...
    Fijne kerstvakantie; wij hebben 2e kerstdag het huis vol met de gezinnen van de kinderen van elders uit den lande!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, die ratrace ... als je er gevoelig voor bent, valt het niet mee om je staande te houden.
    Niet zoveel willen: dat is het credo. Aan de ene kant wil ik best veel, en aan de andere kant kan een heleboel (sociaal wenselijk) gedoe met gestolen worden. Werkt heel goed.

    En ja, Eddie Vedder is altijd goed natuurlijk!

    Fijne feestdagen.

    BeantwoordenVerwijderen