Zwijmelen op Zaterdag: Mijn jaar in 12 zinnen en 4 liedjes

 

In januari was de scheiding rond. 

In februari leefden we nog samen in ons oude, inmiddels deels ontmandelde, oude huis. 

In maart kreeg ik de sleutel van mijn eigen huis en begon het grote klusproject.

In april knapte ik met hulp van familie, vrienden en buren de bovenverdieping op. 

In mei verplaatsten de kluswerkzaamheden zich naar de benedenetage. 

In juni nam ik afscheid van het zomerhuisje bij zee en ging ik naar de KVK voor mijn eigen atelier. 

In juli had ik kluspauze en ging ik voor het eerst in mijn eentje op vakantie. 

In augustus ging mijn zoon het huis uit. 

In september was ik in afwachting tot de buurman tijd had om mijn woonkamer te stuken. 

In oktober stond de hele zooi weer op zijn kop. 

In november was het huis (zo goed als) klaar. 

In december begon het grote genieten op mijn eigen plek.

Dit was mijn jaar samengevat in 12 zinnen.

Ik plaats vandaag 4 liedjes in de zwijmel. Ik heb ze allemaal al een keer eerder geplaatst. 
Het waren de liedjes die tekenend zijn geweest voor 2021. 
Het nummer van Sheppard was heel vaak op de radio en ik werd er iedere keer vrolijk van als ik het hoorde en ik kreeg er altijd energie van. Het nummer van de FooFighters was heerlijk om bij af te reageren. Knalhard uit de speakers. En ja.. het jaar voelde echt als leren vliegen en opnieuw leren lopen. 

Het nummer van Billie Eilish was dit jaar een hit. En hoewel mijn ex echt niet zo vervelend was als de ex waar Billie in haar liedje over zingt, was het wel een heerlijke break-up song. De buren zullen ook geweten hebben dat ik dit een fijn nummer vind. 

Het nummer van of monsters en men gaf altijd troost. Ik heb het al vaker genoemd. 
'Cause though the truth may vary
This ship will carry our bodies safe to shore'
Dat waren de woorden waar mijn zus me op attendeerde.
Mensen zeggen steeds dat ik zo sterk was dit jaar. Maar ik heb sterk kunnen zijn en dingen gedurfd omdat ik wist dat er zoveel mensen zouden zijn die me op zouden vangen als ik tijdens het leren vliegen zou vallen. Vooral mijn zus. Maar vooral ook niet alleen mijn zus. Vooral ook al mijn vrienden en vriendinnen, familie, buren, collega's, de hele rimram om me heen! 

Dus aan iedereen die er dit jaar, op wat voor manier dan ook, voor me was... 
Zonder jullie had ik nu niet gestaan waar ik nu sta. 
Ik ben jullie allemaal zo dankbaar! 
Ik hoop jullie allemaal in 2022 in liefde terug te kunnen geven wat ik dit jaar van jullie ontving! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: the seldom seen kid

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone. 

Het is de vrijdag voor de kerst als ik de zwijmel voor zaterdag schrijf.
Het is de dag waarop de kerst 'ín-kickt'.

Zwaar melancholisch, zoals het een beetje op het einde van het jaar hoort. 

Tranen bij iedere kerstkaart die ik in mijn bus vind. 
Mijn oude buurvrouw die schrijft dat ze me mist. 
Mijn zus en vriendinnen die schrijven dat ze me bewonderen om wat ik dit jaar voor elkaar hebben gebokst. 
Tantes die me een heerlijke kerst toewensen in mijn eigen, 'affe' huis. 
De 'naai-collega' die vorige week een kerstpakket kwam brengen. Brengen hè? Niet gewoon achterlaten op het atelier, maar gewoon een uur in de auto om je te verrassen. 
De kerstlunch met mijn fijne collega's, die nèt voor de lockdown nog even kon. 
Mijn prulleke die er op kerstavond zal zijn met haar lover. 
Mijn langharig tuig die het ook wel heel gezellig vindt als ik met kerst tóch even bij hem en zijn lief en zijn baby-cavia op bezoek kom... 
Ik hou zo veel van al die lieve mensen om me heen. 
Ik blijf het zeggen. 

Ik denk de afgelopen weken vaak terug aan vorig jaar. We waren toen nog een gezin. 
De kinderen wilden zo lang mogelijk vasthouden aan hoe het was. Dus we vierden de kerst thuis met elkaar. We wisten toen al dat we niet samen verder konden gaan, dus het was een beetje een rare situatie. De sfeer was oke. Maar het was ook op eieren lopen en verloren voelen. 
Ik wist toen nog niet waar volgend jaar mijn kerstboom zou staan. Ik wist toen nog niet of ik überhaupt een huis zou vinden: de woningmarkt was toen al een beetje overspannen aan het raken. 
Ik zocht een huis, groot genoeg voor mij en 2 kinderen. Niet wetende dat de realiteit zou zijn dat ik binnen een half jaar in mijn eentje zou wonen. 

Ik sliep in die weken overal en nergens. Mijn ex vond het nodig om alvast verder te gaan met zijn nieuwe leven en om hem de ruimte, en mezelf zo min mogelijk last van deze situatie te geven, gingen we om beurten weg van huis. 
Ik wist in die tijd vaak niet waar ik was als ik wakker werd: in Ouddorp, bij een vriendin, thuis in mijn eigen bed? Ik weet nu hoe ontheemd een tourend artiest zich kan voelen. 
En toen vond ik het prima. Zelfs de weken in Ouddorp, op dat stikdonkere vakantiepark. In het donker vertrekken voor het werk, in het donker weer aankomen. Geen daglicht zien. De vrije dagen in mijn eentje doorbrengend. Bang dat deze eenzaamheid mijn voorland zou zijn. Ja... toen was het prima en was het wat het was. Maar achteraf denk ik: Jeetje, Tas, het was toch eigenlijk ook niet te doen?!! 

Die eenzaamheid waar ik zo bang voor was, die  heb ik het afgelopen jaar misschien een keer of 2-3 gevoeld. Ik ben echt helemaal oké met mij overzichtelijke leven in mijn uppie. 
Ik weet precies hoe vol de wasmand is, ik weet precies wat er in de koelkast ligt, en alle rommel die er is, is mijn eigen zooi. Doen waar je zin in hebt en geen rekening hoeven houden met anderen vind ik ook echt heel fijn. Maar dat neemt niet weg dat ik mijn kuikens en het gezinsleven ook echt heel erg mis! 

Anyway. De kerst is op een fijne manier ingevuld. Ik geniet van de gezellige lichtjes in de kerstboom en van mijn fijne, warme thuis. 
Niemand heeft me uit medelijden uit hoeven nodigen omdat ik anders ook maar alleen ben. En mijn zus en zwager, bij wie ik aanschuif, geven mij in ieder geval de illusie dat ze het niet uit medelijden doen, maar mij er ook echt graag bij hebben :-). Nee hoor... ik weet het zeker. We houden van elkaars aanwezigheid en gezelschap. 

En wat heeft het te maken met het liedje van Elbow in de zwijmel? 
Niets. Behalve de melancholie. 
Ik heb vaker een nummer van Elbow geplaatst waarmee hij me wist te raken. En vandaag doe ik het weer. Gewoon omdat dit nummer me raakt. 

Ik wens iedereen hele fijne dagen toe. Heb lief. Heb het goed. Heb het fijn met elkaar. 

Meezwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Crockett's Theme

klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone

Back to the eighties! 

Van de week kwam deze vroeg in de morgen voorbij. 
Deze setting: een donkere polder, de zon nog lang niet op, de donkere dagen voor kerst en een beetje mistig. Een totaal andere setting dan de beelden uit deze clip. Maar het paste zo enorm bij de sfeer van die ochtend. 
Wát is dit nummer destijds kapotgedraaid op de radio. Maar nu was het een hele tijd geleden dat het voorbijkwam. Mijn moeder noemde het altijd: het Krokettenlied.
Ik was geen uitgesproken fan van Miami Vice. Ik keek het weleens, maar dat was het dan ook. Maar mijn klasgenoten en vriendinnen gingen helemaal stuk op deze serie en op Sonny Crockett en Ricardo Tubbs. Snelle, gladde jongens. Ik had het er toen niet zo op. 

Maar... ook weer een heerlijke jaren '80 vibe in dit stukje muziek en in de clip.

Wil je meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: voor alles

 

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone 

Afgelopen zomer keek ik het programma zomergasten terug op mijn computer. 

Eén van de gasten sloot het programma af met dit nummer. 

Ik weet niet meer wie die gast was. Ik weet zijn (het was een man volgens mij) commentaar en toelichting hierbij niet meer. Ik weet nog wel dat ik enorm onder de indruk was van deze uitzending. 

Volgens mij was het Arfred Birney, nu ik er wat langer over nadenk. 

Ik was ook heel erg onder de indruk van dit nummer van Wende en S10. 

Het is zo'n kwetsbaar liedje. En Wende lijkt me zo oprecht lief voor S10. 

Ik hoef deze tekst gelukkig niet op mezelf te betrekken. Maar dat maakt niet dat het me niet raakte. Stel dat je leven wel zo in elkaar zit... het lijkt me heel erg moeilijk. 

Nu is er een goede reden om het te plaatsen. 

Deze week werd bekend gemaakt dat S10 Nederland gaat vertegenwoordigen op het Songfestival. 

Ik ben heel benieuwd wat het gaat brengen. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Ghost Love Score

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone. 

Ook het laatste concert dat dit jaar gepland stond gaat niet door. 
Vandaag kreeg ik te horen dat het concert van Nightwish in Antwerpen uitgesteld is. Ik had nog even goede hoop dat het volgende week door zou gaan, maar ook in België worden de maatregelen strenger. 
Ik moet nu wachten tot november 2022.

Ik schrijf goede hoop. Maar eigenlijk was het ook vrees. In deze tijden in een vol sportpaleis? En dan een besmetting oplopen en dan achteraf zeggen: 'Dat was een beetje dom?!'
Maar ja... gekochte kaartjes is zuur geld, een concert is supertof en het zou ook weer een fijne avond worden met Kleine Tas. Ik hoef nu het besluit niet meer te nemen. 
En ach... het zou een zitconcert worden. We zouden pas laat aankomen dus hoogstwaarschijnlijk achter in de zaal geplaatst worden. Dat past toch niet bij Nightwish? Daar hoor je voor het podium te staan!
Ik hoop voor volgend jaar op betere tijden.  

Dus daarom: vandaag een 10 minuten durend spektakel in de zwijmel van 'onze Floor'. 

Mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter