Ik zag de bui al hangen: 12 maart het eindexamen voor mijn coupeuse opleiding... ik ga stress krijgen. Er moet een gala jurk af zijn en de tekenopdrachten moeten ingeleverd zijn.
Dus eind vorig jaar leek het me verstandig om ruim voor de deadline een vakantie in te plannen en dat pakte goed uit.
In de kerstvakantie zat ik nog huilend met mijn docent te appen: ik zag als een berg tegen al het moeten op, na alles wat ik het afgelopen jaar al heb moeten doen.
Zodanig dat het me verlamde en dat ik vervolgens gewoon dagenlang niks deed. Dus ik vroeg of ik ook een deelexamen kon doen. En dat mocht.
Maar kennelijk gaf die wetenschap dat het kon zodanig rust dat ik toch zachtjesaan ging beginnen. Langzaam maar zeker kwam ik in de juiste flow. Totdat ik dus deze vakantieweek kon gaan knallen. Ik heb deze week een dagenlang met die jurk in handen gezeten en die jurk is nu dus gewoon bijna af hè? Hij wordt zo tof! Ik kon wel huilen toen ik hem op de pop hing om het voorlopige resultaat te bekijken!
Ik moet nog maar 3 tekeningen inleveren, dus dat ga ik ook gewoon redden voor 12 maart. De week voor 12 maart heb ik vrij voor nood. Voor als er toch nog dingen over moeten. En om alles nog eens door te nemen, en lekker uitgerust aan het examen te beginnen.
Dus... dit weekend wil ik twee tekeningen af hebben. Dinsdag de laatste. Donderdag nog even passen en verder aan mijn jurk... echt... niemand maakt me nog wat. (Tenzij corona... dat blijf ik wel een beetje spannend vinden dat die op het laatste moment nog roet in het eten gaat gooien, want wie is er momenteel nou niet besmet... maar ik ben van plan om ook die lekker buiten de deur te houden!)
O, en de foto's volgen pas als hij af is, die houden jullie tegoed!
Het verhaal heeft niks te maken met het liedje. Maar Moonlight Shadow had ik al heel lang niet meer gehoord en bracht me direct terug naar de tijd dat ik een jaar of 11-12 was... dus vandaar dat hij vandaag een plekje krijgt in de zwijmel.