Vorige week zag ik een prachtige docu in de bios: Oceans van David Attenborough.
Op een leeftijd van 99 jaar gaat hij gewoon nog altijd door met wat hij zijn leven lang gedaan heeft: prachtige docu's maken.
Het was een verdrietig en hoopvol verhaal tegelijk. Het ging vooral over overbevissing. Grote zeeschepen ploegen in 1 keer de zeebodem om waardoor alle leven verdwijnt. Gemeenschappen die al eeuwen afhankelijk zijn van kleinschalige visserij hebben ineens geen inkomsten meer.
De positieve boodschap was dat als we het de kans geven om te herstellen, dat de zeebodem zich heel snel kan herstellen. Met 5 jaar kan er al veel gewonnen worden. Maar dan moet wel heel de wereld zich inzetten om de kusten te beschermen. Er worden stapjes in de goede richting gezet.
Een dag na deze voorstelling stond ik te genieten van een geweldig optreden van Iron Maiden. Het was hun 50 jarig bestaan, en dat vierden ze met een tour. Zo mooi om op alle socials een soort van ontploffingen te zien van berichten waarin iedereen unaniem was: Het was een geweldig concert!
En daarom de Rime of the ancient Mariner.
De combi van één van de nummers die ze speelden is een bruggetje naar de film die ging over de zee.
Over dood, schuld, onheil en vergeving.
Ik zet deze link klaar voor over een week. Volgende week hoop ik me onder te dompelen in een zee van muziek met duizenden Metalheads op Wacken.
Wil je mee zwijmelen? Plaats dan je link in de comments.
