zwijmelen op zaterdag: where de streets have no name

Het mooiste aan dit nummer vind ik eigenlijk het intro.
Hoe vaak ik dat niet geluisterd, teruggespoeld (casettetijdperk), en keer op keer opnieuw beluisterd heb...

Het leuke is, het intro duurt lekker lang. 1 minuut 50.
Daarna mag je dus wegzappen.
Maar als je het lekker vindt klinken mag er natuurlijk gerust doorgeluisterd worden.

Overigens blijft de videoclip erg amusant, vind ik.

Het was in Los Angeles, 1987, toen ze daar een 'wildconcert' gaven. De politie deed er van alles aan om het tegen te houden. Hoe gaaf is dat? Zomaar een concert in het wild van U2?

Ik plaats hem gewoon ook even :-)

Maaiveld

Volgens mij schreef ik het vorig jaar *klik* ook al.
Het fijne aan de vakantie is het thuiskomen.
Ik had zo'n zin in de thuiskomst dat ik er zelfs eerder voor ben weggegaan.
Ik was klaar met vakantievieren. Maandag gaat de malle molen van werk en school en hobby's weer draaien en ik had geen zin om met een achterstand te beginnen.

Dusss.... reden we donderdagavond al lekker naar huis.
Zon in de toet. Terug naar het westen.

Bij thuiskomst troffen we de buurman op de oprit. Kennen jullie hem nog van vorig jaar? Hij houdt niet van lang gras. En gisteren kon hij het niet langer meer aanzien. Ook dit jaar troffen we een strak gazonnetje bij thuiskomst. En ja... we hadden de thuiskomst een dag later moeten plannen: de voortuin stond voor vandaag op het programma. Schade... zeggen we dan in Duitsland. Nu moest ik het zelf doen.

Onze woonplaats kwam eerder op de avond tijdens de terugrit al via de radio tegemoet. Er was een vrouw door haar terras gezakt hoorden we. We gingen pas goed luisteren toen bleek dat het om onze woonplaats ging, maar toen was het bericht al bijna afgelopen. We hoorden nog iets over verzakking en opgespoten bouwgrond: dat moest bij ons in de buurt zijn. Gelukkig kon ze het verhaal navertellen.

De buurman op de oprit wist te vertellen dat het inderdaad bij ons in de buurt was.
En jeetje... wat zal die vrouw geschrokken zijn! Stortte ze zomaar 80 cm onder het maaiveld naar beneden! Zie hier wat er gebeurt als de grond verzakt en de buren een lekkende tuinslang hebben...

foto: Remco de Ruijter omroepbrabant.nl

foto: Remco de Ruijter omroepbrabant.nl

Er ligt bij mij in de tuin ook een beetje een spannende scheve tegel. Slechts 3 mm ligt hij scheef. Mr. C. en ik waken ervoor dat we de ladder er niet op laten leunen. Voor je het weet zakt hij verder. Sterker nog... ik durf er nu helemaal niet meer op te gaan staan.

Ik zal de buurman eens polsen. Of hij net zo slecht tegen scheve tegels kan als tegen lang gras. Plan ik een weekend weg, kan hij mooi mijn tegeltjes weer recht gaan leggen.

6 minuten

Vlak voor de vakantie begon moest Jip een spreekbeurt houden.
Ik had nog ergens onthouden dat het in de laatste week was, en ik vroeg er zo tussen neus en lippen door eens naar wanneer het nou eigenlijk was en hoe het er voor stond.

O, zei Jip... het is morgen, en nee, ik heb nog niks op papier, en ik improviseer wel wat.

Oké... ook falen hoort bij de lessen des levens dacht ik. En loslaten ook. Dus we zullen wel zien.

Meneer kwam, improviseerde en overwon. Met een 8 kwam hij weer thuis.

Vorige week meldde ik me aan bij een radiorubriek. In '30 seconds of fame' kon je je verhaal doen en je doel of actie promoten.
Nooit meer aan gedacht. Tot vanmorgen de telefoon ging.
'Goedemorgen mevrouw C. Met Radio Decibel. U bent over 6 minuten in de uitzending en dan heeft u 30 seconden om te vertellen over uw schoonzus Annemiek en No Guts No Glory.

WTF!!! Over 6 minuten!!! Met een volle balie en een roodgloeiende telefoon op een maandagmorgen op een tandartspraktijk? Oké.... gaan we doen. Maar ik MOET improviseren.

Collega's ingelicht. Websites opgezocht. Directeur gebeld. Kernwoorden opgeschreven. Alles met trillende handen.

6 minuten later ging de telefoon. Mevrouw Coli. U bent in de uitzending. Uw 30 seconden gaan nu in!

Ik was nog niet klaar met de inleiding of de bel klonk alweer. De 30 seconden waren voorbij. Maar gelukkig mocht ik nog 3 minuten verder praten. En alles ratelde er zo ontzettend flitsend uit! Ik stond gewoon van mezelf te kijken.

Wat hebben we hiervan geleerd:

- Als je je aanmeldt bij een radioprogramma, zorg dan dat je je voorbereidende werk hebt gedaan, dit voorkomt heel veel stress.
- Als je niet weet wie er belt op je privé-gsm op je werk, neem dan niet op want het kan zomaar de radio zijn.
- Als je bevlogen bent met een onderwerp (zie ook Jip en zijn spreekbeurt) dan heb je geen voorbereiding nodig.

Ik heb er geen cijfer voor gekregen, maar deze dame, die al ging blozen en stotteren bij een spreekbeurt, die al een drempel over moet om bij een werkoverleg met meer dan 10 personen het woord te nemen, die heeft zomaar even flitsend heel Nederland toegesproken op de radio!

Heeft iemand me gehoord? Of heb ik voor niks in de ruimte zitten lullen?

Zodra ik een audiolink heb zal ik hem plaatsen.

zwijmelen op zaterdag: wish you were here

Afgelopen week schreef Ellen van de stichting No Guts No Glory een blog:  http://datmeisjevan.tumblr.com/

No Guts No Glory zorgt ervoor dat mensen met kanker, die hun niet behandelingen vergoed krijgen, deze behandelingen toch kunnen doen. Mijn schoonzus Annemiek is begunstigde van deze stichting.

Hart van Nederland was onder de indruk van dit blog en wil aandacht besteden aan het werk van deze stichting en laten zien waarom actie nú nodig is.

Vandaag hebben Ellen en Annemiek en interview, en vanavond om 22.30 uur wordt het uitgezonden.

Een nummer voor Ellen vandaag.
Het is vandaag twee jaar geleden dat haar broer Sander overleed. Haar broer, voor wie No Guts No Glory zijn lijfspreuk was. Haar broer die wilde dat deze stichting bleef bestaan en ook voor andere mensen mogelijk maakt wat hij kon doen. Voor Ellen, die dagelijks bloed zweet en tranen vecht om geld binnen te halen voor behandelingen. En juist vandaag komt voor de stichting op landelijke televisie. Hoe moeilijk moet dat zijn voor haar!

En voor iedereen die iemand mist.

Wish you were here van Pink Floyd:

Enne.... allemaal kijken hè vanavond, om 22.30 uur bij Hart van Nederland en anders via uitzending genist!

zwijmelen op zaterdag: club tropicana

O, mijn hemel...
Soms blijkt iets wat ik vroeger erg leuk vond, 30 (!!!!) jaar later wel heel erg fout te zijn.
Zucht.....
30 jaar.

Vooruit.
My guilty pleasure...

Omdat het er weer weer voor is.
En omdat ik het echt een heerlijk vrolijk zomers plaatje vind.
En omdat ik Ome Sjors zo grappig vind. Met de wetenschap van nu... hoe hij naar de vrouwtjes kijkt :-).

Club Tropicana dus... van Wham!