Ik schrik op uit mijn gedachten. Rechts water. Links een lege dijk. Voor me een
leeg pad. Kilometers lang. Schaapjes. Ik kijk achterom. Niemand. Er was een fietstocht
vandaag… ik had meer mensen verwacht. Dit is te stil. Wat als…?
Vanaf de waterkant loopt een man het pad op. Wat moet hij daar? Dit klopt
niet. Hij is wel heel erg groot en atletisch gebouwd. Ik stop en doe net alsof
ik mijn veter strik. Even bedenktijd.
Niet laten merken dat je bang bent. Dat vindt-ie juist leuk. Voor de zekerheid
keer ik om en dribbel rustig terug.
Ik ben boos op mezelf. Waarom kijk ik nou niet eerder om me
heen? Ik durf niet achterom te kijken. Ik verzin een rekoefening en zie de man in de
verte lopen. Shit. Hij komt mijn kant op. Dit ga ik niet winnen… Ik zet aan en versnel mijn pas.
Verderop een fietser. Opluchting. Even maar. Wat nou als ze
hebben afgesproken? Ik check mijn zak. Geen telefoon. Stom! Weer durf ik niet om te kijken. Ik zet mijn
i-pod uit. Ik hoor zijn voetstappen vlakbij. Ik kan niet sneller. Mijn hard bonkt
in mijn keel. Het bloed ruist in mijn
oren.
De fietser is vlakbij. Achter me hoor ik de man zwaar ademen.
De fietser houdt in en gaat rechtop zitten. De man slechts een paar passen achter
me.
‘Goedemorgen’, zegt de fietser.
Ik steek mijn hand op en glimlach.
'Goedemorgen’, zegt achter me een vriendelijke stem.
Ik kijk om.
‘Gaat-ie goed ?' ,vraagt de man. ‘Je hebt er lekker de vaart in!’
‘Gaat prima’, zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk.
‘Mooi zo’, zegt de man, ‘de weg is nog lang’. Soepel rent hij voorbij.
De fietser trapt verder.
Ik zucht opgelucht.
In de verte fietst een stoet gele vlaggetjes me tegemoet.
We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: verlaten
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com
‘Goedemorgen’, zegt de fietser.
Ik steek mijn hand op en glimlach.
'Goedemorgen’, zegt achter me een vriendelijke stem.
Ik kijk om.
‘Gaat-ie goed ?' ,vraagt de man. ‘Je hebt er lekker de vaart in!’
‘Gaat prima’, zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk.
‘Mooi zo’, zegt de man, ‘de weg is nog lang’. Soepel rent hij voorbij.
De fietser trapt verder.
Ik zucht opgelucht.
In de verte fietst een stoet gele vlaggetjes me tegemoet.
We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: verlaten
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com
Ja ik kan me dat voorstellen dat je jezelf opeens zo verlaten dan voelt dan. Gelukkig zijn er ook nog vriendelijke mensen die geen kwaad in de zin hebben. Mooie WE300
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg het er benauwd van. Goed verwoord. Alleen slaakte je "een" zucht, denk ik ... ;o) En dan zijn het er 301. Oeps.
BeantwoordenVerwijderennee, ik zuchtte opgelucht.
Verwijderendank je.
Spannend Natas en een heel herkenbaar gevoel voor ons hardloopsters. leuke WE!
BeantwoordenVerwijderenZou zomaar mijn verhaal kunnen zijn: ik zie overal en altijd spoken. Spannend!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het spannend beschreven. Er zit een dreiging in tot de laatste alinea zodat het hele stuk meeslepend leest. Prima WE, Natasja. Hulde.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Plato. Ik twijfelde een beetje over de anti-climax, maar meer als dit durfde ik mezelf niet aan te doen ;-)
VerwijderenHe gats, jammer dat mensen vaak zo bang zijn voor allerlei dingen die hun hoogstwaarschijnlijk nooit zullen overkomen.
BeantwoordenVerwijderenEen schitterend verhaal en ja die angst is op zich wel realistisch tegenwoordig, zo zijn we ondertussen 'bang gemaakt' door alles dat vanuit de media tot ons komt... zo jammer!
BeantwoordenVerwijderenMooie opbouw, spanning loopt op... en ontlaadt zich.
BeantwoordenVerwijderenTip: zet elke dialoog op een nieuwe regel, laat zich vlotter
lezen:
‘Goedemorgen’, zegt de fietser. Ik steek mijn hand op en glimlach.
‘Goedemorgen’, zegt achter me een vriendelijke stem. Ik kijk om.
‘Gaat-ie goed ?' ,vraagt de man. ‘Je hebt er lekker de vaart in!’ ‘Gaat prima’, zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk.
‘Mooi zo’, zegt de man, ‘de weg is nog lang’. Soepel rent hij voorbij.
De fietser trapt verder.
Ik zucht opgelucht.
In de verte fietst een stoet gele vlaggetjes me tegemoet.
Ja! Ik zie meteen wat je bedoelt.
VerwijderenGoede tip!
Ik ga hem gelijk toepassen!
'Gaat prima,' ging niet zo prima... sorry.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt alsof er sprake is van een basisangst is voor mensen. Fietsend of lopend...
BeantwoordenVerwijderenHmmm, basisangst wil ik het niet noemen. Ik voel me wel kwestbaar op stille stukken. Natuurlijk komt dat voort uit angst. En ja, je leest wel eens berichten, ook in de regionale krant.... dat komt toch even boven op de stille momenten.
VerwijderenDe angst, de verhalen die ineens door je hoofd spoken wanneer je in verlaten gebied iemand tegenkomt, is voel baar in je verhaal. Mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenspannend en ja je kunt je soms zo kwetsbaar voelen op zulke momenten.mooie we-300
BeantwoordenVerwijderenspannend en ja je kunt je soms zo kwetsbaar voelen op zulke momenten.mooie we-300
BeantwoordenVerwijderenDe angst en de hartkloppingen komen goed uit de verf
BeantwoordenVerwijderen