oei...

Enige tijd geleden ben ik met Jip naar de huisarts geweest. Aanleiding hiervoor was eigenlijk die knappe man van de tv, die zo goed met honden om kan gaan. (Nee... ik bedoel niet Martin Gaus, maar die andere).
Jip is namelijk altijd ontzettend bang voor honden geweest. Maar sinds die mooie man op tv is, en Jip de technieken om honden te benaderen heeft toegepast, en ook gezien heeft dat het werkt, gaat het dus een stuk beter tussen Jip en loslopende honden.
Nu hadden we bedacht dat zoiets ook wel zou kunnen helpen om Jip te helpen om zijn angst voor spinnen en krabben onder controle te krijgen. Dus wij naar de huisarts, met de vraag of hier een goeie psych of een ander soort -loog voor te vinden zou zijn die Jip hiermee zou kunnen helpen. Dat vond de huisarts niet zo'n goed idee, hij vond dat we maar weer eens terug moesten gaan naar het GGZ. En dat vond ik dan weer niet zo'n goed idee, maar goed.... aldus geschiedde.
Van het GGZ kregen wij een hele vragenlijst toegestuurd. 1 voor de juf, en 1 voor ons. Die vragenlijst trekken ze dan door de computer en vervolgens komt daar dan een grafiek uitrollen. En daar waar wij dachten dat het allemaal wel ging en hoopten dat de problemen slechts verbeterpuntjes waren, zei onze begeleider (dezelfde man als twee jaar geleden) dat hij eigenlijk wel heel erg schrok van wat de grafiek liet zien.
Onder de 2 lijnen is normaal, tussen de 2 lijnen behoeft aandacht, en boven de 2 lijnen noemde hij 'klinisch'als in de zin van heeft echt aandacht en begeleiding nodig, is echt afwijkend van de norm. Tja... er stonden 2 puntjes onder de lijn, 2 ertussen, en een stuk of 6 puntjes ver boven de lijnen. Zowel op onze grafiek, als op de grafiek van de juf. En daar schrokken wij dan ook wel weer van.
De begeleider had niet het idee dat de angst een op zichzelf staand iets is. Hij heeft het idee dat het een uiting is van een langdurige overprikkeling doordat er, met name op school en in het sociale leven, eigenlijk toch wel heel veel van hem gevraagd wordt. Jips concentratieproblemen nemen toe, ook misschien hierdoor, en ook al aan het begin van de week, en dat is ook heel zorgelijk en lastig.
Wat doen we nu?
Dinsdag brengt onze begeleider hem in het teamoverleg.
We gaan overwegen of we Jip moeten herdiagnostiseren. De wereld van de psychiatrie staat ook niet stil, en er zijn onder het parapluutje 'autisme' weer nieuwe onderverdelingen gemaakt om bepaalde vormen van autisme in onder te kunnen verdelen. Vraag is wat je ermee opschiet... zal het nou echt zoveel uitmaken of er een geel of een rood stickertje op zit?
We gaan overwegen of we medicijnen moeten gaan gebruiken om de concentratiestoornissen tegen te gaan, maar ook daar zitten haken en ogen aan.
We gaan kijken of Jip in aanmerking komt voor cognitieve gedragstherapie voor zijn angsten.
Dus nu draaien de radartjes weer in mijn hoofd, en lang leve google... ik ben weer heel wat wijzer geworden, maar ik heb ook weer een heleboel vragen. Ik ben blij dat de molen weer in gang is gezet, en ik hoop heel erg dat Jarno over een poosje weer wat blijer en meer ontspannen in het leven staat. En ondertussen blijft hij natuurlijk mijn heerlijke, lieve manneke, die ik eigenlijk gewoon net zoveel vrolijkheid en blijheid gun, als er bij Josha gewoon vanzelluf uitkomt...
Zo.... ik heb de boel weer even op een rijtje gezet en samengevat. Ik deel het met jullie, zijn jullie ook weer op de hoogte. Als je tot hier bent gekomen... bedankt voor je aandacht :-)

moederdag

'Hoe voelt het' vroeg Janneke van de week, 'om moederdag te hebben?'
Ze was er maar druk mee de kleine meid.
Al weken lang verdwenen er tekeningen, knutsels, briefjes en frutsels onder de linnenkast in de huiskamer. De vaste verstopplaats voor al uw moeder- en vaderdagkado's.
Hoe voelt dat? Ik heb gezegd dat het net zo leuk voelt als jarig zijn, maar dan nog leuker, want je bent apetrots omdat je zulke lieve kinderen hebt.
'Ja', zei Janneke, 'maar jarig zijn is toch veel leuker? Want dan krijg je veel meer kadootjes, en dan komt iedereen op visite, en dan is er taart enzo'. Nou, ik kan je vertellen... geef mij maar moederdag :-p
Om half 10 (op moederdag hoor je uit te slapen) hoorde ik gestommel op de trap. En een hoop gefluister. Jip en Janneke kwamen boven met een stapel kadootjes. Jip had een heerlijke coctail gemaakt van zout en geraspte kleurkrijt, met hardgeworden waspoeder als topping. Parapluutje erin, rietje erbij... Proost! En zoals alleen hij dat kan zeggen (hij heeft een scherpe neus,  is altijd de eerste die iets ruikt, die me complimenteert met de lekkere geur in huis als ik de badkamer heb  gesopt, of de vloer heb geboend): 'het was zo leuk om de maken, mam, de hele klas rook zo lekker naar zeep" :-).
Vervolgens was Janneke aan de beurt. Wel 5 kado's. Ik sta er goed op bij haar :-) Ze had een mooie ketting gekleid, die maar nèt over mijn hoofd ging. 'Wat heb je die toch keurig op maat gemaakt!, hij past precies!' En ze droeg er een zelfbedacht gedicht bij voor. ' Mama, heb je gezien met wat voor mooie letters ik die heb geprint?' Handgeschreven versjes... daar doen we anno 2011 niet meer aan.
Daarna vond Jip dat het M.ikes beurt was om een moederdagkado te geven. Helaas... M.ike zei dat hij niets had, omdat ik zijn moeder niet was. Jip was helemaal verontwaardigd, dook onder het bed (de vaste plek waar altijd de verjaardagksdootjes liggen) en constateerde dat M.ike toch écht de waarheid sprak: 'maar dat kan écht niet hoor! Het is toch moederdag????!!!!!'
En ja, bij moederdag hoor dan ook een uitgebreid ontbijt. En daarna gingen we weer over tot de orde van de dag.
Ik herinner me met moederdag altijd nog de zin van een versje dat ik voordroeg aan mijn moeder: 'Weest u maar lekker lui vandaag, want u verwennen doen wij graag. '  (weest u... hoe seventies wil je het hebben?)  Dat verwend worden, dat lukt altijd wel, maar dat lui zijn op moederdag... da's natuurlijk een utopie: de was, de strijk, het koken.... dat gaat natuurlijk gewoon door. En er was vandaag ook weer gewoon het houtwerk dat geschilderd moest worden. Maar de middag heb ik lekker door kunnen brengen op het strand. Want hoe je het ook went of keert... Bij moederdag voel ik weer eventjes dat ik mijn moeder niet meer heb. Maar vandaag voelde ik ook dat het zo zijn voordeel kan hebben. Geen 'verplichte' rit naar moeder toe, maar lekker  zonnebaden op het strand. (Schoonmoeder is volgende week met haar verjaardag aan de beurt)

Zo voelt moederdag dus. Trots zijn, genieten, je geliefd voelen, verwend worden, een tikje missen, en daarna weer over tot de orde van de dag!