Ze was er maar druk mee de kleine meid.
Al weken lang verdwenen er tekeningen, knutsels, briefjes en frutsels onder de linnenkast in de huiskamer. De vaste verstopplaats voor al uw moeder- en vaderdagkado's.
Hoe voelt dat? Ik heb gezegd dat het net zo leuk voelt als jarig zijn, maar dan nog leuker, want je bent apetrots omdat je zulke lieve kinderen hebt.
'Ja', zei Janneke, 'maar jarig zijn is toch veel leuker? Want dan krijg je veel meer kadootjes, en dan komt iedereen op visite, en dan is er taart enzo'. Nou, ik kan je vertellen... geef mij maar moederdag :-p
Om half 10 (op moederdag hoor je uit te slapen) hoorde ik gestommel op de trap. En een hoop gefluister. Jip en Janneke kwamen boven met een stapel kadootjes. Jip had een heerlijke coctail gemaakt van zout en geraspte kleurkrijt, met hardgeworden waspoeder als topping. Parapluutje erin, rietje erbij... Proost! En zoals alleen hij dat kan zeggen (hij heeft een scherpe neus, is altijd de eerste die iets ruikt, die me complimenteert met de lekkere geur in huis als ik de badkamer heb gesopt, of de vloer heb geboend): 'het was zo leuk om de maken, mam, de hele klas rook zo lekker naar zeep" :-).
Vervolgens was Janneke aan de beurt. Wel 5 kado's. Ik sta er goed op bij haar :-) Ze had een mooie ketting gekleid, die maar nèt over mijn hoofd ging. 'Wat heb je die toch keurig op maat gemaakt!, hij past precies!' En ze droeg er een zelfbedacht gedicht bij voor. ' Mama, heb je gezien met wat voor mooie letters ik die heb geprint?' Handgeschreven versjes... daar doen we anno 2011 niet meer aan.
Daarna vond Jip dat het M.ikes beurt was om een moederdagkado te geven. Helaas... M.ike zei dat hij niets had, omdat ik zijn moeder niet was. Jip was helemaal verontwaardigd, dook onder het bed (de vaste plek waar altijd de verjaardagksdootjes liggen) en constateerde dat M.ike toch écht de waarheid sprak: 'maar dat kan écht niet hoor! Het is toch moederdag????!!!!!'
En ja, bij moederdag hoor dan ook een uitgebreid ontbijt. En daarna gingen we weer over tot de orde van de dag.
Ik herinner me met moederdag altijd nog de zin van een versje dat ik voordroeg aan mijn moeder: 'Weest u maar lekker lui vandaag, want u verwennen doen wij graag. ' (weest u... hoe seventies wil je het hebben?) Dat verwend worden, dat lukt altijd wel, maar dat lui zijn op moederdag... da's natuurlijk een utopie: de was, de strijk, het koken.... dat gaat natuurlijk gewoon door. En er was vandaag ook weer gewoon het houtwerk dat geschilderd moest worden. Maar de middag heb ik lekker door kunnen brengen op het strand. Want hoe je het ook went of keert... Bij moederdag voel ik weer eventjes dat ik mijn moeder niet meer heb. Maar vandaag voelde ik ook dat het zo zijn voordeel kan hebben. Geen 'verplichte' rit naar moeder toe, maar lekker zonnebaden op het strand. (Schoonmoeder is volgende week met haar verjaardag aan de beurt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten