oei...

Enige tijd geleden ben ik met Jip naar de huisarts geweest. Aanleiding hiervoor was eigenlijk die knappe man van de tv, die zo goed met honden om kan gaan. (Nee... ik bedoel niet Martin Gaus, maar die andere).
Jip is namelijk altijd ontzettend bang voor honden geweest. Maar sinds die mooie man op tv is, en Jip de technieken om honden te benaderen heeft toegepast, en ook gezien heeft dat het werkt, gaat het dus een stuk beter tussen Jip en loslopende honden.
Nu hadden we bedacht dat zoiets ook wel zou kunnen helpen om Jip te helpen om zijn angst voor spinnen en krabben onder controle te krijgen. Dus wij naar de huisarts, met de vraag of hier een goeie psych of een ander soort -loog voor te vinden zou zijn die Jip hiermee zou kunnen helpen. Dat vond de huisarts niet zo'n goed idee, hij vond dat we maar weer eens terug moesten gaan naar het GGZ. En dat vond ik dan weer niet zo'n goed idee, maar goed.... aldus geschiedde.
Van het GGZ kregen wij een hele vragenlijst toegestuurd. 1 voor de juf, en 1 voor ons. Die vragenlijst trekken ze dan door de computer en vervolgens komt daar dan een grafiek uitrollen. En daar waar wij dachten dat het allemaal wel ging en hoopten dat de problemen slechts verbeterpuntjes waren, zei onze begeleider (dezelfde man als twee jaar geleden) dat hij eigenlijk wel heel erg schrok van wat de grafiek liet zien.
Onder de 2 lijnen is normaal, tussen de 2 lijnen behoeft aandacht, en boven de 2 lijnen noemde hij 'klinisch'als in de zin van heeft echt aandacht en begeleiding nodig, is echt afwijkend van de norm. Tja... er stonden 2 puntjes onder de lijn, 2 ertussen, en een stuk of 6 puntjes ver boven de lijnen. Zowel op onze grafiek, als op de grafiek van de juf. En daar schrokken wij dan ook wel weer van.
De begeleider had niet het idee dat de angst een op zichzelf staand iets is. Hij heeft het idee dat het een uiting is van een langdurige overprikkeling doordat er, met name op school en in het sociale leven, eigenlijk toch wel heel veel van hem gevraagd wordt. Jips concentratieproblemen nemen toe, ook misschien hierdoor, en ook al aan het begin van de week, en dat is ook heel zorgelijk en lastig.
Wat doen we nu?
Dinsdag brengt onze begeleider hem in het teamoverleg.
We gaan overwegen of we Jip moeten herdiagnostiseren. De wereld van de psychiatrie staat ook niet stil, en er zijn onder het parapluutje 'autisme' weer nieuwe onderverdelingen gemaakt om bepaalde vormen van autisme in onder te kunnen verdelen. Vraag is wat je ermee opschiet... zal het nou echt zoveel uitmaken of er een geel of een rood stickertje op zit?
We gaan overwegen of we medicijnen moeten gaan gebruiken om de concentratiestoornissen tegen te gaan, maar ook daar zitten haken en ogen aan.
We gaan kijken of Jip in aanmerking komt voor cognitieve gedragstherapie voor zijn angsten.
Dus nu draaien de radartjes weer in mijn hoofd, en lang leve google... ik ben weer heel wat wijzer geworden, maar ik heb ook weer een heleboel vragen. Ik ben blij dat de molen weer in gang is gezet, en ik hoop heel erg dat Jarno over een poosje weer wat blijer en meer ontspannen in het leven staat. En ondertussen blijft hij natuurlijk mijn heerlijke, lieve manneke, die ik eigenlijk gewoon net zoveel vrolijkheid en blijheid gun, als er bij Josha gewoon vanzelluf uitkomt...
Zo.... ik heb de boel weer even op een rijtje gezet en samengevat. Ik deel het met jullie, zijn jullie ook weer op de hoogte. Als je tot hier bent gekomen... bedankt voor je aandacht :-)