vrijdag 29 augustus 2014

Zwijmelen op Zaterdag: Send in the Clowns

Vorig jaar op 31 augustus stond ik 's avonds op het strand in Ouddorp. 
Ik had samen met J&J afscheid genomen van mijn prachtige schoonzus, hun lieve tante Annemiek. 
We konden toen al niet meer met haar praten. Er was alleen nog maar zijn...

Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik haar vóór dat laatste moment heb gezien. Het moet maanden voor haar overlijden zijn geweest. Er zat een vakantie tussen. Gek is dat... ik heb er het afgelopen jaar vaak over nagedacht. Maar ik weet het niet. 
We hadden wel heel veel contact. Via de telefoon, via whatsapp, via mail. 
En ook dat contact was heel intens. Ik denk dat ik het niet weet omdat het er gewoon niet toe doet.


Dit moment, deze foto, zal me ook altijd bijblijven. J&J, steun zoekend bij elkaar. Kijkend naar de ondergaande zon. Het verdriet staat op hun ruggetjes geschreven. Ze wisten dat Annemiek het leven los zou laten die nacht. 'Gek' zei Jip. 'De zon gaat onder. En morgen is hij er weer. Maar voor Annemiek zal er geen morgen meer zijn.' 

Intussen zijn we een jaar verder. Door alle regenbogen in de afgelopen weken hebben we Annemiek toch vaak heel dichtbij gevoeld. 'Zo dichtbij... en toch zo verweg...' zo verwoordde een vriendin van Annemiek het vandaag op Facebook. En zo is het...

Ik kies voor een nummer dat op Annemiek veel indruk heeft gemaakt. Een paar maanden vóór haar overlijden ging ze met haar dochter naar Berlijn om één van haar laatste wensen te vervullen: een concert bijwonen van Barbra Streisand. Het nummer Send in the Clowns raakte haar diep.  'Als de show niet zo goed loopt, laat dan de clowns maar opdraven, laten we er maar grappen over maken' . Dat is in een paar woorden de strekking van dit nummer. En zo ging ze er ook mee om. Met de nodige humor. Tumorhumor noemde ze dat.  'Laat ze me alsjeblieft vertellen dat dit hele gedoe wat uit de hand gelopen is' heeft ze gedacht, toen Barbra dit zong *klik*

Barbra mag vandaag het liedje nog een keertje zingen. Speciaal voor Annemiek. In de Zaterdagse Zwijmel.






16 opmerkingen:

  1. Hartverscheurend en onrechtvaardig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een liefdevol verhaal, zeer ontroerend, zit met een brok in de keel.
    Ook onderschrijf ik wat Marja al schreef natuurlijk.
    Regenbogen als troost... ik deel die ervaringen met je, ken ook het gevoel van iemand bij je voelen.

    Hoe schraal ook wellicht de troost.... in dit verhaal, deze vorm van lijden delen vele mensen met jou!
    Anderzijds geven de herinneringen en de emoties aan dat er veel liefde was, en hoe mooi is dat, zo niet troostrijk!

    Ik wens je een heel fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. een jaar alweer.....
    het gaat zo snel en is toch nog maar gisteren gebeurd. Zo voelt het althans voor mij als ik aan mijn ouders denk nu bijna 5 en 7 jaar geleden.
    ik geef je een knuf door het net heen xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 10 dagen geleden was het 16 jaar geleden dat ik mijn moeder verloor. Het lijkt tegelijk zo kort, maar ook zo lang. Gisteravond in bed besloot ik dat het eigenlijk wel lang genoeg was zo, en welletjes. Had zo'n behoefte aan een knuffel van d'r. Maar ja... Knuf terug.

      Verwijderen
  4. Wat gaat de tijd snel! Je hebt wel vaker een nummer aan je schoonzusje opgedragen hè. Ze zal nooit vergeten worden! Mooi nummer!
    Zwijmel lekker vandaag!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik heb vaker een blogje en muziek aan haar opgedragen. Het zal nog weleens gebeuren, vrees ik...

      Verwijderen
  5. Ik zit met een brok in mijn keel ,en als ik dan die foto zie pffff heftig hoor .En wat heb je mooie muziek gekozen .
    Gr Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat zullen haar kinderen haar missen en vooral nodig hebben, als ik bekijk dat ik 44 ben en dat gevoel van heimwee nog steeds heb .

    Een prachtige vrouw , haar ogen , haar verhaal...Ik wens jullie heel veel sterkte en wat mooi dat je haar zo herinnert en de foto van je kinderen zeggen veel.

    Sterkte en liefs Laura

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat je zegt... dat is verdriet waar ik gewoon niet bij durf te komen. Ik mis mijn moeder ook, maar ik ben al groot ;-). Het gaat gelukkig goed met ze maar het gemis is enorm.

      Verwijderen
  7. Ik zing mee voor jullie. Altijd al een zwak gehad voor dit lied trouwens.

    Ongelooflijk dat het al weer een jaar geleden is.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zit hier met tranen. Wat een mooi en ontroerend logje.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat kan jij ontzettend mooi en liefdevol schrijven. Zit hier een beetje te slikken.
    Prachtig nummer heb je er onder gezet. Send in the Clowns..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een lieve reacties. Dank jullie wel. X

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een mooi verhaal zeg.... en een goeie herinnering. Ook een prachtig nummer trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen