Jemig... dat was best heftig.
Ik ben nooit zo van de series, simpelweg omdat er teveel tijd in gaat zitten.
Maar deze heb ik voor mijn gevoel toch in een snel tempo verslonden, op verzoek van mijn dochter en aangemoedigd door alle reacties die ik online voorbij zag komen.
13 Reasons why.
Tja... ik geloof dat bijna de hele wereld de serie al heeft gezien op Netflix.
Het verhaal gaat over een meisje dat zelfmoord heeft gepleegd.
Voordat ze dit deed heeft ze cassettetapes ingesproken waarop ze uitlegt waarom ze zelfmoord pleegde.
13 afleveringen.
13 reasons why.
Dinsdagavond begon ik met de eerste aflevering: Tape 1. En ik kon niet stoppen met kijken. Ik móest weten hoe het verder ging. Maar ik moest ook gewoon werken en op tijd naar bed. Vanaf donderdag had ik een lang weekend en donderdagnacht om half 2 was ik klaar.
Ik was blij dat het afgelopen was. Ik kon weer verder met alles wat ik eigenlijk moest doen.
De zwijmel van vandaag is een nummer uit deze serie.
Het is een verhaal over liefde.
Het is een verhaal over hoe fucked up het leven van een tiener kan zijn.
Over hoe hard tieners voor elkaar kunnen zijn en wat ze elkaar aan kunnen doen.
Over hoe snel je leven overhoop kan liggen door bijvoorbeeld het delen van foto's via de mobiele telefoontjes.
Ik keek de serie dus op verzoek van mijn dochter die aan het begin staat van haar puberteit.
En mijn God... Wat hoop ik dat ik bij mijn dochter én bij mijn zoon weet wat er in hun koppies omgaat.
Ik denk dat ik het in grote lijnen wel weet.
Ik hóóp dat ik het weet.
En ik denk (of heb de illusie) dat ze altijd eerlijk tegen me zijn als het erop aankomt.
Maar wat nou als dat niet zo is? Wat nou als ik de signalen mis? Wat nou als ik signalen krijg maar er voor mezelf er een verkeerde uitleg aan geef?
Ik hoop zo dat ze zich gezien en gehoord voelen.
Door mij, door hun vader, door hun vrienden, door hun leraren.
Hier in de regio zeggen ze vaak: hij of zij doet maar een dotje.
Zo voelt het opvoeden voor mij ook weleens.
We geven ze het goede mee van wat wij van onze ouders heb meegekregen. Hier en daar pas ik wat inzichten toe die ik zelf in de loop van de jaren kreeg. Ik leef voor. Ik doe wat ik denk dat goed is. En ik doe ook maar een dotje.... in de hoop dat het het juiste is.
Voor mij in ieder geval voorlopig geen series meer. 13 uur zijn deze week verschwunden. En toch denk ik dat het niet helemaal nutteloos is geweest.
I am not the only traveler
Who has not repaid his debt
I've been searching for a trail to follow again
Take me back to the night we met
And then I can tell myself
What the hell I'm supposed to do
And then I can tell myself
Not to ride along with you
I had all and then most of you
Some and now none of you
Take me back to the night we met
I don't know what I'm supposed to do
Haunted by the ghost of you
Oh, take me back to the night we met
When the night was full of terrors
And your eyes were filled with tears
When you had not touched me yet
Oh, take me back to the night we met
I had all and then most of you
Some and now none of you
Take me back to the night we met
I don't know what I'm supposed to do
Haunted by the ghost of you
Take me back to the night we met
Lord Huron: The Night We Met
