Zwijmelen op Zaterdag: Heavy

Donderagavond zat ik wat heen en weer te klikken op social media en ik dacht laat ik eens kijken wat trending is op Twitter.
Linkin Park was trending.
Raar, vond ik... want er was bij mijn weten geen optreden ofzo in Nederland.
Ik klikte verder en las dat zanger Chester was overleden.
Ik vloog naar boven om dit verdrietige nieuws aan Jip te vertellen. Jip is al een paar jaar fan van Linkin Park en dankzij Jip ben ik ook vaker naar deze muziek gaan luisteren.
Jip zei dat hij het net gelezen had...
Ik vroeg of hij spijt had van onze (of eigenlijk mijn) beslissing om een paar weken geleden op Rock Werchter niet voor Linkin Park te kiezen maar voor de Foo Fighters...
Hij wist het niet. Hij vond het wel raar dat het er nooit meer van gaat komen om deze band live te zien. Jip vond het ook heel erg dat Chester zelfmoord heeft gepleegd. Hij heeft er slecht door geslapen vannacht.
We hadden er nog even een gesprekje over. Dat het eigenlijk maar een raar gegeven is dat iemand die zo depressief is toch zichzelf zó kan geven bij optredens.
En ik prijs mezelf maar weer gelukkig dat ik écht géén idee heb hoe het is om je depressief te voelen. Laat staan hoe het moet zijn om je zo te voelen dat de dood de enige uitweg is.

Ik plaats twee nummers van Linkin Park in deze zwijmel.
Het eerste nummer heet Heavy. Ik kies voor de uitvoering op Rock Werchter... (Die we dus helaas niet gezien hebben...)
En jemig... ja... heavy...
Zeker nu we weten wat we nu weten...

I don't like my mind right now

Stacking up problems that are so unnecessary

Wish that I could slow things down

I wanna let go but there's comfort in the panic

And I drive myself crazy

Thinking everything's about me

Yeah I drive myself crazy

'Cause I can't escape the gravity

I'm holding on

Why is everything so heavy?

Holding on

To so much more than I can carry

I keep dragging around what's bringing me down

If I just let go, I'd be set free

Holding on

Why is everything so heavy?

You say that I'm paranoid

But I'm pretty sure the world is out to get me

It's not like I make the choice

To let my mind stay so fucking messy

I know I'm not the center of the universe

But you keep spinning round me just the same

I know I'm not the center of the universe

But you keep spinning round me just the same

I'm holding on

Why is everything so heavy?

Holding on

To so much more than I can carry

I keep dragging around what's bringing me down

If I just let go, I'd be set free

Holding on

Why is everything so heavy?

I know I'm not the center of the universe

But you keep spinning round me just the same

I know I'm not the center of the universe

But you keep spinning round me just the same

And I drive myself crazy

Thinking everything's about me

I'm holding on

Why is everything so heavy?

Holding on

To so much more than I can carry

I keep dragging around what's bringing me down

If I just let go, I'd be set free

Holding on

Why is everything so heavy?

Why is everything so heavy?

Why is everything so heavy?

En ik dacht het geheel iets luchtiger af te sluiten door een cover van Adèle te plaatsen: Rolling in the Deep. Maar ja... eigenlijk is deze net zo hartverscheurend om naar te luisteren...

Ik vind er niks aan, al die grootheden in de muziek die overlijden...

Zwijmelen op Zaterdag: Swedish Chef Singing

Gisteren kregen we eindelijk de uitslag van Jip's examen.
Nu pas? Ja, nu pas!
Omdat hij op speciaal onderwijs zit en staatsexamen moest doen, had hij pas gisteren zijn laatste mondelinge examen. Hoe stom het precies allemaal geregeld is schreef ik hier.

Van de 8 vakken die mijn zoon kon halen, heeft hij er 7 met een voldoende afgerond.
Hij had een nipte onvoldoende voor natuur/scheikunde. Apetrots op dit resultaat!

Hij was op basis van zijn cijferlijst onder voorbehoud en mits hij zijn certificaten zou halen, aangenomen op de koksopleiding.
Vanmorgen belde ik gelijk met zijn nieuwe school om te vragen of hij ondanks die ene onvoldoende toch mag komen. Helaas... ze zijn daar al met vakantie.
Tot 21 augustus is het dus nog niet zeker naar welke school hij gaat.

Omdat Jip, als hij gewoon een VMBO-examen had gedaan, met deze cijfers gewoon een diploma had gehad, neem ik aan dat ze op de koksschool niet moeilijk gaan doen over die ene onvoldoende.
Ik zou dat wel heel flauw vinden. Maar ja... Ik ben niet degene die beslist.
Ik ga er wel van uit dat het allemaal wel goed gaat komen.

Dus...
Een flauw liedje in de zwijmel van de Swedish Chef.
En een foto van een voldane moeder en zoon na een heerlijk etentje om het supergoede resultaat te vieren.

Zwijmelen op Zaterdag: Ballad of the Beaconsfield Miners

Jullie zijn natuurlijk allemaal benieuwd hoe Rock Werchter vorig weekend was... 

En met name het concert van de Foo Fighters. 

Nou... We hadden de tijd van ons leven! 

Voor Jip een beetje sneu, want hij is pas 17 en hij heeft nu al zo ongeveer het beste gezien dat hij ooit zal gaan zien in zijn leven. Althans... naar mijn mening. Veel beter dan dit gaat het niet worden. 

Alhoewel het volgens kenners zéker niet het beste optreden was dat de Foo Fighters ooit gedaan hebben. Voor ons een reden om ooit, als we de gelegenheid hebben, nog eens te gaan kijken of het écht niet beter kan. Wat een energie! Wat een muziek! Wat geweldig!
Jip heeft zo enorm staan genieten. En ik genoot volop mee. Bij de langzame nummers kreeg ik van hem een arm om me heen en voelde ik af en toe een kus op mijn kruin of in mijn nek.
Hij was zo lief... En dat hij en plein publiek zijn moeder knuffelt... Heerlijk joch!

We hebben die zondag dat we op Werchter kwamen eigenlijk maar 3 bands gezien.
Nothing but Thieves... check deze even... Een hele fijne band. Ik heb weleens eerder wat van hen geplaatst in de zwijmel. Beetje jammer dat ze zonder ons al begonnen waren en maar 40 minuten optraden.Maar een band die volgens mij nog heel ver gaat komen.

En Rag'n Bone Man. Ook leuk. Mooie stem en natuurlijk bekende hits. Dat zorgt altijd voor een leuke sfeer in de tent.

Verder heerlijk gechilld op de wei voor het podium.

De terugreis was hel. Het optreden was niet van dien aard dat we, om de grote drukte voor te zijn, wat eerder weg wilden gaan. Om 1 uur was de grote finale met vuurwerk. Daarna liepen we de meute achterna weer terug naar het parkeerterrein. Om 1.47 appte ik Mr.C. dat we bij de auto waren.
Vervolgens gebeurde er anderhalf uur niets. Noppes. Nada. Geen beweging in te krijgen. Pas om kwart over drie ging de boel een beetje rijden en konden we het parkeerterrein af.
Natuurlijk nam ik bij Antwerpen een verkeerde afslag waardoor de tomtom me de halve binnenstad doorstuurde. Gelukkig was het niet druk op de weg op dat tijdstip. Maar ik had wel knallende koppijn van de spanning en de slaap.

Om kwart voor 5 waren we thuis... Als dat geen Rock&Roll is... op maandagmorgen thuiskomen als het al licht is en de vogeltjes alweer fluiten.

Ik plaats geen nummer van het optreden vandaag. Ik heb gekozen voor een mooi en rustig akoestisch nummer van de Foo Fighters. Het nummer heet Ballad of the Beaconsfield Miners.
Er zit een mooi verhaal achter wist Jip me te vertellen.
In 2006 stortte er in Australië een mijn in. Er waren twee overlevenden en deze mannen hebben 14 dagen vastgezeten voordat ze bevrijd konden worden. Via een schacht konden ze levensmiddelen krijgen en ze vroegen ook om een ipod met muziek van de Foo Fighters. Dave Grohl (de zanger van de FF) stuurde een boodschap waarin hij zei dat, als ze het zouden overleven, dat ze dan welkom waren als gasten op zijn optreden. Dave was enorm geroerd dat zijn muziek mensen door moeilijke tijden kon slepen. Voor deze mijnwerkers schreef hij deze song, en hij heeft het bij een optreden voor de mijnwerkers gespeeld. Mooi verhaal toch? 

Ik ga weer naar school!

Al een jaar of wat zit het me dwars.
Qua ontwikkeling sta ik de afgelopen tijd een beetje stil als het op leren aan komt.
Ik heb er met vriendinnen vaak genoeg gesprekken over gehad.
Wat wil ik, wat kan ik, wat vind ik leuk?
Welke opleiding zou ik nou leuk vinden om te doen? Wat is haalbaar?
Wat zou ik kunnen combineren met mijn huidige baan?
Ik kwam er maar niet uit. Laat staan dat ik iets kon besluiten.

Een paar maanden geleden besloot ik er niet meer over te piekeren.
Ik wist dat er een moment zou komen dat ik dacht: 'Dit gaat het worden'!
Ik had hier echt het volste vertrouwen in.

En het ging zoals ik dacht dat het zou gaan. Het Eureka moment kwam vanzelf.
En het gekke was... de keuze lag zo ontzettend voor de hand, dat het me verbaasde dat ik er nu pas mee kwam.

Ik ga een opleiding tot coupeuse doen!!!

Nou... als dat niet bij me past?!!!

Ik ben helemaal in mijn nopjes met mijn besluit.

Natuurlijk had ik een heel onhandig moment uitgekozen om uit te zoeken waar ik dat wilde doen.
Het bleek dat er niet echt een landelijk erkend diploma is.
Dus ik moest bij verschillende modevakscholen gaan informeren wat de mogelijkheden zijn, hoe het lesmateriaal eruit ziet, hoe de examens plaatsvinden, of het redelijk makkelijk te bereiken is, of de lestijden aansluiten bij mijn baan en vooral ook hoe de sfeer is. Ik zal er toch de komende 4 tot 6 jaar (echt!!! 4-6 jaar... ik schrok er ook van) minstens 1 keer in de week aanwezig zijn.
Alle modevakscholen in de buurt moest ik, vanwege de beginnende vakanties, binnen 1 week bezoeken.

Ik ben overal geweest... In 3 provincies. Van Middelburg tot Breda tot Rotterdam.

In Middelburg had ik ondertiteling nodig. Dat Zeeuws is echt niet te verstaan. Maar wel een oude rot in het vak waar ik ontzettend veel van kan leren.

In Rotterdam was het juist weer een multi-cultureel groepje (met een man :-) ). Maar de methode sprak me iets minder aan. En naar Rotterdam rijden vind ik op de één of andere manier niet zo leuk.

Breda, dát was het helemaal. Leuke klik met de lerares. Leuke groep mensen. Duidelijke methode. En vooral een wat hippere uitstraling dan de andere modevakscholen die ik bezocht. En het kan precies op mijn vrije dagen!

Dus... ik ga het allemaal leren: Verschillende modules als technieken, patroontekenen, kinderkleding, lingerie, avondkleding, galakleding, maatpakken... Leuk toch?

Natuurlijk gaat mijn hoofd gelijk weer stuiteren en ben ik in gedachten al bezig met mijn examenopdrachten ;-) .

We gaan het zien wat het brengt. En wat ik met al deze kennis ga doen.
Eerst maar eens lekker aan de slag in september.
Ik heb er zó ontzettend veel zin in!

Zwijmelen op Zaterdag: These Day's

O... man, man... het is zover.
Zondag ga ik naar Werchter.
Met mijn zoon.
Heerlijk een dagje ondergedompeld worden in muziek.
Wat heb ik er zin in!

We kijken zó ontzettend uit naar het optreden van de Foo Fighters.
Dus... ik laat jullie lekker meezwijmelen met deze lekkere muziek en deze mooie mannen.

Ik vind het toch bijzonder hoor... dat touren...
Ik las vandaag dat Adèle twijfelt of ze ooit nog op tournee gaat.
En als ik dan deze clip van de Foo Fighters bekijk, dan vind ik het ook nogal wat.

Wat wij zien, is een knallende show.
Maar het is niet alleen de show die wij gaan zien. Het zijn avond aan avond aan avond optredens.
En momenten van heimwee. En het gewoon baggerzat zijn. En gewoon weer wat anders willen, zoals lekker nieuwe muziek schrijven, of gewoon helemaal niks.
Belangrijke dingen van thuis missen. Er niet kunnen zijn als ze je thuis nodig hebben.
En iedere keer maar weer die kolkende mensenmassa voor je...
Ik geef het je te doen. Voor mij zal het ook niks zijn.

Nou ja, mijn respect hebben ze. Alle artiesten!

En wat ik ook nog steeds zo gaaf vind... Jip vindt het nog steeds niet uncool om met zijn moeder op pad te gaan. (Hahaha, waarschijnlijk omdat zij de tickets betaalt...)

Ik laat het volgende week wel weten, hoe het is geweest...